Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IIAKa 32/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 20 listopada 2019r. w sprawie IIIK 177/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku:

- art.7kpk przez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zeznań pokrzywdzonego, świadka K. W. oraz wyjaśnień oskarżonego polegającej na daniu wiary wyłącznie zeznaniom pokrzywdzonego w kwestii użycia przez oskarżonego noża, podczas gdy z zeznań K. W. spójnych z wyjaśnieniami oskarżonego wynikał inny obraz przebiegu zdarzenia, korelujący z treścią opinii biegłego lekarza sądowego w zakresie posługiwania się przez oskarżonego nożem, co doprowadziło do błędnego ustalenia, że oskarżony posługiwał się nożem a w konsekwencji uznaniu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu,

- art.7kpk przez danie w całości wiary zeznaniom pokrzywdzonego przy jednoczesnym odmówieniu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie przebiegu zdarzenia, w tym użycia w jego trakcie noża podczas gdy to właśnie oskarżony był osobą inicjującą interwencję w nocy z 20/21 listopada 2018r., przyznał się do użycia siły wobec M. H., zaś pokrzywdzony złożył ustne zawiadomienie o dokonaniu przestępstwa dopiero w dniu 23 listopada 2018r. a następnie domagał się pieniędzy za zmianę zeznań, co w konsekwencji skutkowało bezpodstawnym uznaniem, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu,

- art.7kpk przez bezkrytyczne przyjęcie za wiarygodne zeznań małoletniego A. K. podczas gdy w trakcie zeznań małoletni wielokrotnie konfabulował i opisywał sytuacje niedotyczące przedmiotowego postępowania a nadto jak wynika z opinii wychowawcy ucznia chłopiec ma duże problemy m.in. z analizą i syntezą słuchową wyrazów, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, że oskarżony posługiwał się nożem co w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego skazania oskarżonego za zarzucany mu czyn,

- art.410kpk przez pominięcie przy dokonaniu ustaleń faktycznych istotnego dowodu świadczącego na korzyść oskarżonego w postaci opinii biegłego lekarza, w której nie potwierdzono stanowczo, że obrażenia jakich doznał pokrzywdzony powstały w wyniku użycia noża, a ponadto obrażenia te nie naraziły M. H. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, a nawet wywołania skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu(art.175-177), co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku polegającym na uznaniu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy został prawidłowo oceniony przez Sąd I instancji z zachowaniem reguły dowodzenia z art.7kpk,

zeznania pokrzywdzonego, prawidłowo ocenione przez Sąd I instancji nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego w zakresie przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu,

nie stanowi naruszenia reguły z art.7kpk uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego, istotna jest prawidłowa analiza i przedstawiona przez Sąd I instancji ocena danego dowodu, i w tym zakresie brak jest podstaw do zasadnego formułowania zarzutu obrazy art.7kpk,

należy zwrócić uwagę, że swobodna ocena dowodów z art.7kpk nie oznacza, jakby chciał tego oskarżony, oceny zgodnej z jego linią obrony, mającą na celu zmniejszenie jego odpowiedzialności karnej,

Sąd I instancji dokonał wszechstronnej i szczegółowej analizy materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, logicznie umotywował swoje stanowisko w zakresie posłużenia się przez sprawcę nożem, i Sąd Apelacyjny w pełni podziela pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Szczecinie,

pokrzywdzony konsekwentnie mówił o nożu, poinformował K. W. krótko po zdarzeniu (tej samej nocy, w rozmowie telefonicznej) o zaatakowaniu go nożem przez M. K. a obrażenia palca prawej ręki i karku mogły powstać w podanym przez niego mechanizmie jak wynika z treści opinii sądowo-lekarskiej dotyczącej obrażeń stwierdzonych u pokrzywdzonego, dlatego za bezzasadne należy uznać stanowisko apelującego, który zarzucił dowolność Sądowi I instancji co do oceny w/w opinii sądowo-lekarskiej, okoliczność, że biegły wskazał również inny mechanizm powstania danego urazu nie oznacza, że mamy do czynienia z wątpliwościami w tym zakresie,

podkreślić należy, że powstanie obrażeń palca prawej ręki i karku w okolicznościach podanych przez M. H. w świetle opinii sądowo-lekarskiej było możliwe,

stwierdzenie przez biegłego lekarza sądowego, że obrażenia doznane przez pokrzywdzonego nie naraziły go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia z art.160kk w żaden sposób nie może rzutować na mechanizm powstania danych obrażeń a o zamiarze wykraczającym poza skutek Sąd I instancji wnioskował na podstawie wszystkich okoliczności podmiotowych i przedmiotowych ustalonych w sprawie a nie w oparciu o opinię sądowo-lekarską,

kolejnym argumentem za właściwą oceną zeznań pokrzywdzonego w zakresie posłużenia się przez oskarżonego nożem stanowią zeznania funkcjonariusza Policji D. P., który był pierwszy na miejscu zdarzenia i bezpośrednio od M. K. usłyszał, że sięgnął po nóż w trakcie szamotaniny z pokrzywdzonym, również sąsiad oskarżonego K. M. opierając się na jego relacji usłyszanej rano, kilka godzin po zdarzeniu, zeznał, że M. K. „pociął kolesia” w trakcie awantury,

z kolei funkcjonariusze Policji przybyli na miejsce zdarzenia w celu dokonania oględzin: J. C. i C. P. o użyciu noża przez M. K. dowiedzieli się od jego syna, 6-letniego A. K.,

próba zdyskredytowania zeznań syna oskarżonego przez skarżącego była nieskuteczna, ponieważ wbrew zarzutowi apelacji Sąd I instancji prawidłowo ocenił zeznania chłopca analizując ich treść w powiązaniu z opinią psychologiczną dotyczącą małoletniego sporządzoną na potrzeby postępowania, z której jednoznacznie wynika, że nie ma on skłonności do konfabulacji,

A. K. był świadkiem zdarzenia, widział bijących się mężczyzn, ojca i M. H., następnie jak ojciec sięgnął po nóż i zaatakował nim pokrzywdzonego, potem zobaczył, że przewagę zyskał M. H., który po przewróceniu się mężczyzn znalazł się nad oskarżonym, i chcąc pomóc ojcu uderzał pokrzywdzonego zabawką,

M. K. i M. H. potwierdzili, że A. K. bił pokrzywdzonego zabawką,

w tych okolicznościach podważanie, przez skarżącego, zeznań chłopca co do użycia noża przez oskarżonego nie może być skuteczne, jest przejawem wybiórczej analizy zeznań dziecka, z pominięciem okoliczności niekorzystnych z punktu widzenia linii obrony przyjętej przez M. K.,

wobec powyższego opinia wychowawcy dotycząca problemów małoletniego A. K. z analizą i syntezą słuchową wyrazów nie może podważyć prawidłowej oceny zeznań tego świadka dokonanej przez Sąd I instancji,

w tej sytuacji wyjaśnienia M. K. co do użycia przez niego noża i zamiaru z jakim działał należało uznać za niewiarygodne,

zdaniem Sądu Odwoławczego o wiarygodności zeznań bądź wyjaśnień nie decyduje kto zgłosił potrzebę interwencji ani też kiedy pokrzywdzony złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na jego szkodę a jedynie ocena danego źródła dowodowego dokonana w powiązaniu z pozostałym, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, z uwzględnieniem zasad logiki i wnioskowania,

domaganie się pieniędzy przez pokrzywdzonego za zmianę zeznań należy uznać za naganne,

w przedmiotowej sprawie nie miała ona wpływu na ocenę zeznań M. H., ponieważ wszechstronna i szczegółowa analiza złożonych przez niego zeznań, przedstawiona przez Sąd I instancji i zaaprobowana przez Sąd Odwoławczy, uzasadnia stwierdzenie, że pokrzywdzony w swoich zeznaniach zrelacjonował rzeczywisty przebieg wydarzeń, do których doszło w nocy z 20 na 21 listopada 2018r. z jego udziałem

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez zakwalifikowanie czynu przypisanego w punkcie 1 wyroku jako przestępstwa z art.157§1kk i zarazem wyeliminowanie z opisu czynu, że oskarżony posługiwał się nożem o długości ostrza około 30cm i za ten czyn wymierzenie oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia

ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez M. K. w nocy z 20 na 21 listopada 2018r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

obrońca formułując wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji nie wskazał przyczyn dla których domagał się takiego rozstrzygnięcia Sądu Odwoławczego,

zgodnie z treścią art.437§2zd.2kpk uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w przypadku zaistnienia jednej z wymienionych w tej regulacji przesłanek a w przedmiotowej sprawie żadna z nich nie zaistniała,

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji- art.454kpk nie ma zastosowania

Lp.

Zarzut

2.

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegajacy na błędnym przyjęciu, że oskarżony M. K. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego M. H. podczas gdy zamiar oskarżonego, przebieg szamotaniny, siła zadanych uderzeń, ich umiejscowienie oraz treść opinii sądowo-lekarskiej wskazują, że oskarżony działał jedynie z zamiarem pobicia i zastraszenia pokrzywdzonego a nie spowodowaniwa jego śmierci, co w konsekwencji doprowadziło do skazania go za czyn z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk, zamiast za czyn wyczerpujący dyspozycję określoną w art.157§1kk,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegajacy na błędnym uznaniu, że oskarżony podczas zdarzenia posługiwał się nożem, którego ostrze miało długość około 30cm podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego w ogóle nie wynika jakim narzędziem posługiwał się oskarżony a w szczególności, że oskarżony posługiwał się nożem, co w konsekwencji doprowadziło do skazania go za czyn z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe, oparte na właściwej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

nie budzi wątpliwości ustalenie, że oskarżony użył noża podczas zdarzenia co było przedmiotem szczegółowej analizy powyżej w punkcie 3.1,

wielkość noża wynika z wiarygodnych zeznań pokrzywdzonego,

nie budzi również wątpliwości ustalenie, że M. K. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia M. H.,

przedstawiona przez Sąd Okręgowy w Szczecinie analiza zamiaru sprawcy zasługuje na aprobatę,

podkreślić należy, wbrew skarżącemu, że przebieg zdarzenia, sposób działania oskarżonego, użycie noża, miejsce w które godził sprawca, świadczą o tym, że zamiar, z którym działał wykraczał poza skutek wynikający z opinii sądowo-lekarskiej, która dotyczy obrażeń, ich charakteru, mechanizmu powstania i konsekwencji dla prawidłowego funkcjonowania narządów ciała,

Sąd I instancji ustalił prawidłowo, że M. K. usiłował zabić M. H., działając z zamiarem ewentualnym,

z usiłowaniem popełnienia czynu zabronionego mamy do czynienia wówczas kiedy sprawca działając z zamiarem popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem zmierza bezpośrednio do jego dokonania, które jednak nie następuje,

podkreślić należy, że o kwalifikacji czynu jako usiłowania zabójstwa decyduje zamiar sprawcy a nie charakter spowodowanych przez niego obrażeń albowiem nawet wówczas kiedy pokrzywdzony nie doznaje żadnych obrażeń zachowanie oskarżonego może zostać uznane za usiłowanie zabójstwa jeżeli istnieją podstawy do przyjęcia, że śmierć człowieka jako skutek działania sprawcy była objęta zamiarem, bezpośrednim lub ewentualnym,

w niniejszej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji uzasadniają przyjęcie po stronie sprawcy zamiaru wykraczającego zdecydowanie poza skutek w postaci obrażeń, które swoim postępowaniem w nocy z 20 na 21 listopada 2018r. spowodował,

Sąd I instancji wykazał, na podstawie wszechstronnej analizy okoliczności przedmiotowych i podmiotowych związanych z zachowaniem M. K. w nocy z 20 na 21 listopada 2018r., że przewidywał on realną możliwość popełnienia przestępstwa zabójstwa i godził się na skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego,

świadczy o tym przebieg zdarzenia,

oskarżony najpierw uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz co najmniej dwukrotnie, zły na M. H., którego zobaczył w swoim mieszkaniu w godzinach późnowieczornych, pijącego piwo w towarzystwie swojej konkubiny, następnie sięgnął po nóż i zaatakował nim pokrzywdzonego, nie zważając na podjętą przez M. H. obronę próbował zadać mu cios w obrębie tułowia, i spowodował powstanie dwóch ran ciętych(palca prawej ręki i karku),

nie trzeba wiadomości specjalnych żeby wiedzieć, że zadawanie ciosów nożem w obrębie tułowia może spowodować śmierć osoby zaatakowanej, zwłaszcza kiedy, jak w niniejszym postępowaniu, sprawca nie ogranicza się do pojedynczego uderzenia nożem, tylko podejmuje kilka prób zadania ciosu niebezpiecznym narzędziem,

obrońca w środku odwoławczym poddał krytyce ustalenia Sądu Okręgowego co do zamiaru z jakim działał M. K. ograniczając się do przedstawienia odmiennej wersji od tej przyjętej przez Sąd I instancji, w oparciu o zgromadzony w toku postępowania przed tym Sądem materiał dowodowy, natomiast wykazanie błędu w ustaleniach faktycznych nie może polegać jedynie na prezentowaniu poglądu, że te same dowody pozwalałyby na przyjęcie odmiennej wersji zdarzeń lecz na wykazaniu, że przy ustalaniu faktów Sąd I instancji posłużył się rozumowaniem logicznie nieprawidłowym bądź sprzecznym ze wskazaniami doświadczenia życiowego,

obrońca takich uchybień nie wykazał,

mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że podnoszony w apelacji obrońcy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mogący mieć wpływ na jego treść, stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji i nie mógł spowodować żądanej przez skarżącego zmiany w zakresie zamiaru z jakim działał M. K. w nocy z 20 na 21 listopada 2018r.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez zakwalifikowanie czynu przypisanego w punkcie 1 wyroku jako przestępstwa z art.157§1kk i zarazem wyeliminowanie z opisu czynu, że oskarżony posługiwał się nożem o długości ostrza około 30cm i za ten czyn wymierzenie oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia

ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez M. K. w nocy z 20 na 21 listopada 2018r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

obrońca formułując wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji nie wskazał przyczyn dla których domagał się takiego rozstrzygnięcia Sądu Odwoławczego,

zgodnie z treścią art.437§2zd.2kpk uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w przypadku zaistnienia jednej z wymienionych w tej regulacji przesłanek a w przedmiotowej sprawie żadna z nich nie zaistniała,

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji- art.454kpk nie ma zastosowania

Lp.

Zarzut

3.

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający istotny wpływ na jego treść a polegajacy na niezasadnym uznaniu, że M. K. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia M. H. podczas gdy ustalone przez Sąd okoliczności wskazują, że M. K. wielokrotnie, z dużą siłą próbował ugodzić pokrzywdzonego nożem, co świadczyło o jego determinacji i zagrożeniu dla ważnych dla życia ludzkiego organów wewnętrznych M. H., a nieskuteczność działań oskarżonego wynikała jedynie z tego, że pokrzywdzony miał nad nim przewagę fizyczną i unieruchomił go, a także fakt, że nie zaprzestał swoich działań pomimo zadania pokrzywdzonemu nożem obrażeń w okolice karku, łopatki i dłoni, co prowadzi do wniosku, że M. K. działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego M. H.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe, oparte na właściwej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

nie budzi wątpliwości ustalenie, że M. K. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia M. H.,

przedstawiona przez Sąd Okręgowy w Szczecinie analiza zamiaru sprawcy zasługuje na aprobatę,

podkreślić należy, że Sąd I instancji uwzględnił wszystkie okoliczności podmiotowo-przedmiotowe świadczące o zamiarze z jakim działał sprawcy, były one tożsame z wskazanymi przez oskarżyciela publicznego w apelacji, Sąd Okręgowy ocenił je jednak odmiennie,

zdaniem Sądu Apelacyjnego nie popełnił przy tym błędu,

postać zamiaru należy do sfery ustaleń faktycznych co oznacza, że musi opierać się na jednoznacznych w tym zakresie okolicznościach albowiem zamiaru, jego postaci, nie można domniemywać,

dlatego należy zgodzić się z Sądem Okręgowym, że poczynione w sprawie ustalenia faktyczne pozwalają na wykazanie w sposób pewny jedynie, że M. K. przewidywał i godził się na skutek w postaci śmierci M. H., tj. zamiaru ewentualnego pozbawienia życia, a nie że chciał zabić pokrzywdzonego realizując zamiar bezpośredni,

oskarżyciel publiczny w środku odwoławczym poddał krytyce ustalenia Sądu Okręgowego co do zamiaru z jakim działał M. K. ograniczając się do przedstawienia odmiennej wersji od tej przyjętej przez Sąd I instancji, w oparciu o zgromadzony w toku postępowania przed tym Sądem materiał dowodowy, natomiast wykazanie błędu w ustaleniach faktycznych nie może polegać jedynie na prezentowaniu poglądu, że te same dowody pozwalałyby na przyjęcie odmiennej wersji zdarzeń lecz na wykazaniu, że przy ustalaniu faktów Sąd I instancji posłużył się rozumowaniem logicznie nieprawidłowym bądź sprzecznym ze wskazaniami doświadczenia życiowego,

skarżący takich uchybień nie wykazał,

mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że podnoszony w apelacji oskarżyciela publicznego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mogący mieć wpływ na jego treść, stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji i nie mógł spowodować żądanej przez skarżącego zmiany w zakresie zamiaru z jakim działał M. K. w nocy z 20 na 21 listopada 2018r.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez przyjęcie, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia M. H. i wymierzenie mu za ten czyn kary 12 lat pozbawienia wolności oraz utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy, w pozostałym zakresie

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek zasadny jedynie w części dotyczącej przyjętej w wyroku Sądu I instancji kwalifikacji czynu przypisanego M. K. i pozostałych rozstrzygnięć albowiem odpowiada on poczynionym w sprawie ustaleniom,

wniosek w części dotyczącej wymiaru kary pozbawienia wolności bezzasadny albowiem z uwagi na nieskuteczność zarzutu odnoszącego się do postaci zamiaru z jakim działał sprawca oraz okolicznościami przemawiającymi za nadzwyczajnym złagodzeniem kary pozbawienia wolności brak było podstaw do wymierzenia M. K. kary żądanej przez skarżącego

Lp.

Zarzut

4.

rażąca niewspółmierność kary 8 lat i 6 miesiecy pozbawienia wolności orzeczonej wobec M. K. za zarzucaną mu zbrodnię- w stosunku do stopnia i postaci winy przejawiajacej się w działaniu przez oskarżonego z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia M. H. oraz agresywnego sposobu jego działania polegającego na wielokrotnym, z dużą siłą i determinacją usiłowaniu zadania pokrzywdzonemu ciosów nożem w ważne dla życia ludzkiego organy, a także na konsekwentnym, w toku całego procesu, zaprzeczaniu użycia podczas zajścia tego niebezpiecznego narzędzia w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej za w/w zbrodnię

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzut rażącej niewspółmierności kary wymierzonej M. K. oskarżyciel połączył z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia, z którym w jego ocenie działał sprawca,

w ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych co do zamiaru z jakim działał oskarżony i prawidłowo przyjął, że M. K. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia M. H. o czym szerzej napisano w punktach 3.2 i 3.3 niniejszego uzasadnienia,

w tej sytuacji zarzut rażącej niewspółmierności kary musiał być analizowany pod kątem dokonanych w sprawie ustaleń,

brak było podstaw do uznania, że kara wymierzona M. K., zgodnie z zarzutem oskarżyciela publicznego była rażąco łagodna,

Sąd Apelacyjny analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, poczynione ustalenia, okoliczności, które doprowadziły do wydarzeń w nocy z 20 na 21 listopada 2018r., uznał, że kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo była rażąco surowa, co doprowadziło do zmiany wyroku w tym zakresie i orzeczenie kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze, co zostało omówione w punkcie 5.2 niniejszego uzasadnienia

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez przyjęcie, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia M. H. i wymierzenie mu za ten czyn kary 12 lat pozbawienia wolności oraz utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy, w pozostałym zakresie

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek zasadny jedynie w części dotyczącej przyjętej w wyroku Sądu I instancji kwalifikacji czynu przypisanego M. K. i pozostałych rozstrzygnięć albowiem odpowiada on poczynionym w sprawie ustaleniom,

wniosek w części dotyczącej wymiaru kary pozbawienia wolności bezzasadny albowiem z uwagi na nieskuteczność zarzutu odnoszącego się do postaci zamiaru z jakim działał sprawca oraz okolicznościami przemawiającymi za nadzwyczajnym złagodzeniem kary pozbawienia wolności brak było podstaw do wymierzenia M. K. kary żądanej przez skarżącego

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1uznanie M. K. winnym usiłowania zabójstwa M. H. z zamiarem ewentualnym i spowodowania naruszenia czynności narządów ciała pokrzywdzonego trwającego powyżej 7 dni, tj. czynu z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk i orzeczenia środka kompensacyjnego oraz rozstrzygnięć dotyczących zaliczenia na poczet kary wymierzonej okresu rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie i w zakresie kosztów procesu

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadne zarzuty obu apelacji- obrońcy dotyczące winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 20.11.2019r. przestępstwa usiłowania zabójstwa; oskarżyciela publicznego w zakresie postaci zamiaru z jakim działał sprawca usiłując pozbawić M. H. życia

pozostałe w/w rozstrzygnięcia były konsekwencją prawidłowych ustaleń Sądu I instancji w zakresie przypisanego oskarżonemu czynu,

argumentacja Sądu I instancji w tej części zasługuje na aprobatę

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

zmiana zaskarżonego wyroku w zakresie kary wymierzonej oskarżonemu M. K. w punkcie 1. zaskarżonego wyroku, przez zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary z art.60§2i§6pkt2kk i wymierzenie M. K. kary 6(sześciu) lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

kierunek apelacji obrońcy oskarżonego, w całości na korzyść M. K., i podniesienie zarzutów co do winy oskarżonego w odniesieniu do przypisanego mu w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie czynu, pomimo bezzasadności sformułowanych konkretnych zarzutów apelacji, pozwolił na ocenę zaskarżonego wyroku w odniesieniu do wszystkich zawartych w nim rozstrzygnięć, w tym co do kary wymierzonej M. K. za przypisany mu czyn,

Sąd Apelacyjny analizując poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne uznał, że nawet najniższa kara orzeczona w ramach podstawowego zagrożenia, tj. 8 lat pozbawienia wolności jest rażąco surowa, ponieważ w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek z art.60§2kk,

Sąd Okręgowy kształtując sankcję uwzględnił tylko okoliczności przemawiające na niekorzyść sprawcy, uznając, że nie było podstaw do przyjęcia, że M. K. działał usprawiedliwiony okolicznościami, skupiając się przy tym, jak wynika z uzasadnienia Sądu Okręgowego, na prawie K. W.- konkubiny oskarżonego do spotykania się z kim chce,

Sąd Apelacyjny oczywiście zgadza się ze stwierdzeniem, że K. W. może spotykać się z kim chce,

Sąd I instancji pominął jednak całkowicie postawę pokrzywdzonego, który swoim zachowaniem doprowadził do sytuacji konfliktowej z oskarżonym,

M. H. przyszedł do mieszkania zajmowanego przez M. K. i jego konkubinę K. W. i ich dzieci, pod nieobecność oskarżonego, który wyszedł do miasta, około północy, kiedy dzieci już spały,

pokrzywdzony przyszedł późną porą do mieszkania kobiety będącej w związku z innym mężczyzną, matką jego dzieci, i złość M. K., który przychodząc do mieszkania, widzi swoją partnerkę z obcym mężczyzną, nie dziwi,

oskarżony postanowił pozbyć się M. H. z mieszkania, zachował się przy tym karygodnie, co znalazło odzwierciedlenie w prawnej ocenie jego działań, z którą Sąd Apelacyjny całkowicie się zgadza,

działanie oskarżonego nie było zaplanowane,

należy zauważyć, że powody zachowania sprawcy, tło zajścia, postawa pokrzywdzonego, który swoim postępowaniem doprowadził do tej sytuacji powinny zostać uwzględnione przy wymiarze kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec M. K.,

uwzględniając powyższe Sąd Apelacyjny uznał, że w przedmiotowej sprawie zachodzą podstawy nadzwyczajnego złagodzenia kary z art.60§2kk a w konsekwencji do jej obniżenia do 6(sześciu) lat pozbawienia wolności(w oparciu o art.60§6pkt2kk),

zdaniem Sądu Odwoławczego kara 6(sześciu) lat pozbawienia wolności wymierzona M. K. jest karą adekwatną do jego zachowania, uwzględnia w sposób odpowiedni konieczność społecznego oddziaływania kary i jest karą sprawiedliwą

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

o wynagrodzeniu na rzecz Kancelarii Adwokackiej radcy prawnego T. K. za obronę z urzędu oskarżonego M. K. w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art.618§1pkt11kpk w zw. z §2pkt1i2, §4ust.1i3, §17ust.2pkt5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu

IV.

Sąd zwolnił oskarżonego M. K. od ponoszenia wydatków w postępowaniu odwoławczym na podstawie art.624§1kpk w zw. z art.17ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o kosztach sądowych w sprawach karnych mając na uwadze jego trudną sytuację materialną

7.  PODPIS

SSO(del) Robert Mąka SSA Stanisław Kucharczyk SSA Janusz Jaromin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z ustaleniem, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, tj. przewidywał i godził się na pozbawienia życia M. H., tj. popełnienia czynu z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk, za co na podstawie art.14§1kk w zw. z art.148§1kk w zw. z art.11§3kk wymierzono M. K. karę 8(ośmiu) lat i 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z ustaleniem, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, tj. przewidywał i godził się na pozbawienia życia M. H., tj. popełnienia czynu z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk, za co na podstawie art.14§1kk w zw. z art.148§1kk w zw. z art.11§3kk wymierzono M. K. karę 8(ośmiu) lat i 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana