Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 50/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim II Wydziału Karnego z dnia 16 stycznia 2024 roku wydany w sprawie II K 137/23.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obraza przepisów prawa materialnego, to jest art.81 ust.2 Ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 polegająca na jego niezastosowaniu, co skutkowało błędnym przyjęciem, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie miały przepisy art.85§1 i 2 k.k. oraz art.86§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 roku, co do wydania wobec skazanego wyroku łącznego obejmującego ustalone skazania pomimo tego, że wyroki skazujące uprawomocniły się już po wejściu w życie uprzednio określonej Ustawy, i co w myśl przepisu art.81 ust.2 tejże Ustawy obligowało do zastosowania przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020 roku, co w konsekwencji skutkowało brakiem objęcia jednym węzłem kary łącznej orzeczonych wobec skazanego kar.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oceniając stanowisko odwołującego się Prokuratora Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim wyrażone w omawianym zarzucie zauważyć można, iż może ono wydawać się zasadne, szczególnie przy uwzględnieniu jego uzasadnienia. Jest bowiem tak, iż orzeczenia, którymi skazanemu wymierzono kary analizowane z punktu widzenia możliwości objęcia ich węzłem kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym uprawomocniły się po 24 czerwca 2020 roku. W tej sytuacji, zgodnie z art.81 ust.2 Ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (zwana dalej Ustawą), koniecznym byłoby, tak jak wskazał to apelant, umorzenie postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego (art.572 k.p.k.) wobec braku podstaw do jego wydania albowiem zgodnie z art.81 ust.2 Ustawy przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym Ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie Ustawy, a uwzględniając ich treść (art.85 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020 roku) nie było możliwym objęcia kar orzeczonych wobec skazanego węzłem kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym ponieważ brak było ku takiemu postąpieniu podstaw, co skarżący w uzasadnieniu swego zarzutu wykazał i zbędnym jest w tym miejscu argumentacji tej powtarzanie.

Wskazana powyżej słuszność stanowiska odwołującego się rzecznika oskarżenia publicznego jest jednak pozorna albowiem nie uwzględnia tego, że „Wybór stanu prawnego, który określa zasady łączenia kar w karę łączną, jest wprawdzie uzależniony - zgodnie z art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086) - od daty prawomocności kar zawartych w pojedynczych wyrokach, ale nie zamyka jeszcze oceny, czy rzeczywiście to według reguł określonych przez te przepisy (czyli przepisy rozdziału IX KK do 23 czerwca 2020 r. lub po tej dacie) będą kształtowane kary łączne w wyroku łącznym. Trzeba pamiętać bowiem, że art. 4§1 KK ma zastosowanie w procedurze orzekania kary łącznej, a zgodnie z tym przepisem ocenie podlega stan prawny z daty orzekania oraz z daty popełnienia przestępstwa, za które orzeczono karę podlegającą ocenie w procedurze wyroku łącznego.” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2023 roku – I KK 185/23). To stanowisko nie jest jednostkowym, jest ono ugruntowane i powszechnie akceptowane, a na potwierdzenie powyższego wystarczającym jest podanie, iż „Stosując art. 4§1 KK w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, sąd powinien ustalając, która ustawa jest względniejsza dla sprawcy, porównać stan normatywny z dnia orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego oraz stan normatywny z czasu popełnienia każdego z przestępstw.” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2013 roku – II KK 84/12).

Przenosząc powyższe na grunt sprawy przedmiotowej stwierdzić należy, czego apelant w swym stanowisku nie wziął pod uwagę, że orzekanie w sprawie objęcia węzłem kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym kar wymierzonych skazanemu wyrokami jednostkowymi winno być dwuetapowe. W pierwszym koniecznym jest dokonanie wyboru reżimu prawnego, który ma być stosowany przy uwzględnieniu dat orzekania kar, a w drugim etapie rozważyć należało względność ustaw z punktu widzenia czasu popełnienia przestępstw, za które wymierzono kary mające podlegać łączeniu.

Tak jak to już podano uwzględnienie dat uprawomocnienia się orzeczeń, którymi skazanemu wymierzono kary mające podlegać łączeniu nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że w tej sytuacji zastosowanie mają przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020 roku (art.81 ust.2 Ustawy), a te są tego rodzaju, że nie było możliwym wydanie wyroku łącznego (art.572 k.p.k.). To jest jednak pierwszy etap oceny warunków umożliwiających wydanie wyroku łącznego, na którym, tak jak to wskazano, poprzestać nie można. Koniecznym było przejście do kolejnego, a więc rozważenie względności ustaw z punktu widzenia czasu popełnienia przestępstw. Uwzględnienie powyższego prowadzi do wniosku, iż orzeczenie kwestionowane przez Prokuratora Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim jest prawidłowe.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 26 maja 2022 roku wydanym w sprawie II K 209/19 skazanemu wymierzono kary za czyny popełnione w okresie od lutego 2015 roku do grudnia 2016 roku. Porównanie stanu prawnego z tej daty z tym jaki obowiązywał w dacie orzekania prowadzi do wniosku, iż przepisy dotyczące kary łącznej z czasu popełnienia czynów są względniejsze (art.4§1 k.k.), a względność ta wyraża się w tym, że możliwym było wydanie wyroku łącznego. W tej sytuacji słusznie postąpił Sąd Okręgowy przyjmując za podstawę swego rozstrzygnięcia stan prawny obowiązujący do dnia 23 czerwca 2020 roku.

Mając na uwadze powyższe oraz uwzględniając kierunek apelacji Prokuratora Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim kwestionowane orzeczenie utrzymano w mocy.

Wyłącznie sygnalizacyjnie wskazać należy, iż Sąd Apelacyjny nie czuje się zobowiązany do oceny części stanowiska Sądu Okręgowego wyrażonego w uzasadnieniu kwestionowanego orzeczenia dotyczącego, ogólnie to określając, procesu legislacyjnego zastosowanego przy uchwalaniu zmian Kodeksu karnego obowiązujących od dnia 24 czerwca 2020 roku. Przedstawianie tego stanowiska przez Sąd Okręgowy jest zbędne i nic nie wnosi, a stanowisko to jest szczególnie uprawnione gdy uwzględni się, że Sąd Okręgowy w konsekwencji, jak się wydaje, wyrażonych przez siebie poglądów nie uwzględnił orzekając w sprawie niniejszej.

Wniosek

Uchylenie skarżonego wyroku łącznego i umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uznanie z podstaw określonych powyżej podniesionego przez Prokuratora Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim zarzutu za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim II Wydziału Karnego z dnia 16 stycznia 2024 roku wydany w sprawie II K 137/23.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekając w przedmiotowej sprawie nie naruszył prawa materialnego w sposób określony w zarzucie sformułowanym przez rzecznika oskarżenia publicznego.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.624§1 k.p.k.

7.  PODPIS

SSA Robert Mąka SSA Stanisław Stankiewicz SSA Przemysław Żmuda

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim II Wydziału Karnego z dnia 16 stycznia 2024 roku wydany w sprawie II K 137/23.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana