Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 76/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 16 lutego 2023 r., sygn. akt II K 9/22.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Skazany

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

T. W.

Uprzednia karalność sądowa skazanego.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego.

k. 141-143

2.

T. W.

Regulaminowa postawa skazanego w zakładzie karnym.

Opina o skazanym.

k. 144-146

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-2.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego i opinia o skazanym.

Dokumenty wystawione w trybie prawem przewidzianym, przez uprawnione organy, których treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec skazanego T. W. kary łącznej 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, wyrażająca się w niezastosowaniu przy łączeniu kar zasady pełnej absorpcji i nieuwzględnieniu wszelkich okoliczności wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego, a mających wpływ na jej wymiar, w sytuacji gdy niemal wszystkie przestępstwa (ze spraw objętych niniejszym postępowaniem) skierowane były przeciwko temu samemu dobru chronionemu prawem jakim jest mienie, a nadto gdy właściwości i warunki osobiste skazanego, w tym jego stan zdrowia, zachowanie w warunkach izolacji oraz jego pozytywna prognoza kryminologiczna wskazują, że tak długi okres kary pozbawienia wolności nie będzie sprzyjał dalszej właściwej resocjalizacji skazanego, a wysokość kary łącznej orzeczonej wobec skazanego nie jest adekwatna do celów, jakie kara ta winna spełniać, zwłaszcza w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony w apelacji obrońcy skazanego zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej pozbawienia wolności okazał się całkowicie chybiony.

Rzecz w tym, iż stanowi on zarzut z kategorii ocen, a zatem znamionuje procesową skuteczność tylko wówczas, gdy kara (tu kara łączna) potencjalnie możliwa do dobrania w konkretnej sprawie jawi się jako oczywiście niesprawiedliwe, jaskrawo odbiegająca od tej stanowiącej sprawiedliwą odpłatę społeczną za konflikty z prawem, w które wszedł sprawca objęty procesowym zainteresowaniem w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

Tymczasem kara łączna pozbawienia wolności dobrana wobec T. W. w rozpatrywanej sprawie żadną miarą nie razi niewspółmiernością, nadzwyczajnym represyjnością, nieuzasadnioną dolegliwością, ale okazuje się ze wszech miar wyważona.

Skazany w rozmaite konflikty z prawem, zarówno w kraju, jak i za granicą wchodził na przestrzeni kilkunastu ostatnich lat, a w konsekwencji jawi się on jako sprawca dotknięty procesem demoralizacji, prezentujący nieustannie zaawansowane poczucie bezkarności, lekceważący swoje doświadczenia kryminalne i szansę powrotu do przestrzegania porządku prawnego, które w przeszłości otrzymał, choćby w postaci warunkowego zawieszenia jednej z kar pozbawienia wolności, czy warunkowego przedterminowego zwolnienia z wykonania w całości innej kary o takim charakterze.

Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku przekonuje, że Sądowi Okręgowemu nie była obca postawa skazanego prezentowana w warunkach izolacji więziennej, we właściwym stopniu wzięta została ona pod uwagę w procesie kształtowania przedmiotowej kary łącznej.

Autorka apelacji tymczasem zdecydowanie ją przerysowuje, nadaje jej nadzwyczajne znaczenie, gdy tymczasem w istocie zachowanie się skazanego w zakładzie karnym jawi się po prostu jako poprawne, regulaminowe, co zresztą stanowi obwiązek każdego osadzonego. T. W. był kilkukrotnie nagrodzony regulaminowo, nie narusza porządku wewnętrznego, funkcjonuje bezkonfliktowo, ale w ten sposób przecież nie wyróżnia się na tle innych osób odbywających kary pozbawienia wolności. Świadczy to, zdaniem Sądu odwoławczego, o umiejętności przystosowania się skazanego do warunków izolacji, co zresztą bezsprzecznie przyszło mu łatwo, skoro przebywał w nich już wielokrotnie, próżno jednak szukać po jego stronie rzeczywistej woli zmiany swojej filozofii życiowej, poddania się w pełni procesowi resocjalizacji, jeśli zważyć, że T. W. karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, nie wyraża zainteresowania jego zmianą na system programowego oddziaływania.

Oczywiście kontynuowanie wszystkich pozytywnych aspektów zachowania się należy skazanemu szczerze zarekomendować, ale nie mogę być one w rozpatrywanej sprawie przeceniane, podobnie, jak stan zdrowia T. W. wymagający po prostu specjalistycznej opieki lekarskiej, przy czym nie powstrzymał on skazanego od popełnienia kolejnych przestępstw w sytuacji, gdy z przedstawionego zaświadczenia wynika, że na małopłytkowość obwodową skazany ma cierpieć od 2017 r.

Rzecz także i w tym, iż rozpiętość czasowa pomiędzy czynami, za które wymierzono T. W. kary pozbawienia wolności objęte węzłem kary łącznej w rozpatrywanej sprawie jawi się jako znaczna, skoro popełnione one zostały odpowiednio 2010 r., w okresie od 2015 do 2017 r. oraz w 2019 r., z drugiej zaś strony skierowane zostały one przeciwko różnym rodzajom dóbr prawem chronionych - skazany dopuścił się przestępstwa narkotykowego, przestępstwa niealimentacji oraz szeregu przestępstw kradzieży i kradzieży z włamaniem, w tym w warunkach recydywy.

Na domiar tego w tym miejscu bardzo wyraźnie podkreślić wypada, iż jakkolwiek wyrok łączny w ogóle nie stanowi instytucji mającej służyć poprawie sytuacji skazanego, tym niemniej akurat w przypadku T. W., w związku z wydawaniem wobec niego kolejnych wyroków o takim charakterze, polepszenie jego sytuacji następowało już kilkukrotnie, po prostu kaskadowo.

W rozpatrywanej sprawie w istocie procesowym zainteresowaniem objęto dwie kary łączne, w tym jedną orzeczoną wyrokiem łącznym (II K 145/21), ten ostatni zaś objął karę łączną orzeczoną wcześniejszym wyrokiem łącznym (II K 2/21), w obu zaś, podobnie, jak i w tej przedmiotowej, sądy każdorazowo ściągały w procesie kształtowania kar łącznych po zasadę asperacji.

Z urzędu Sąd Apelacyjny dostrzegł, że w dniu 5 maja 2023r. wykonana została już w stosunku do skazanego kara pozbawienia wolności w sprawie II K 455/21, tyle, że z racji wniesienia apelacji wyłącznie na korzyść skazanego, wynikający z art. 434 § 1 k.p.k. zakaz reformationis in peius przekreślił możliwość uwzględnienia ograniczenia wynikającego z art. 85 § 2 k.k. w brzmieniu obwiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r. (Sąd Okręgowy po ten właśnie stan prawny w przedmiotowej sprawie sięgnął).

Wniosek

Zmiana pkt. I zaskarżonego wyroku łącznego poprzez orzeczenie wobec skazanego kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji, a więc obniżenie jej wymiaru do 5 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek apelacyjny o obniżenie orzeczonej wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności okazał się bezzasadny, zaś powody tego stanu rzeczy przedstawione zostały w rozważaniach Sądu Apelacyjnego poświęconych zarzutowi odwoławczemu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wymiar kary łącznej pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Kara łączna pozbawienia wolności dobrana została przez Sąd Okręgowy prawidłowo, zaś argumentacja Sądu Apelacyjnego zawarta we wcześniejszych rozważaniach posiada charakter wyczerpujący i jej powtarzanie okazuje się zbędne.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Na podstawie § 1, § 2, § 4 i § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy skazanego koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej T. W. z urzędu w postępowaniu odwoławczym z uwzględnieniem 150% stawki podstawowej, a to z racji orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego poświęconych problematyce rozróżnienia wynagrodzenia obrońców z wyboru i z urzędu oraz braku podstaw do stosowania ich wprost.

Skazany zwolniony został od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym z racji pozostawania w izolacji więziennej, w której jakkolwiek wykonuje odpłatne zatrudnienie, tym niemniej posiada zadłużenie alimentacyjne i zajęcia komornicze.

7.  PODPIS

SSA Jacek Szreder SSA Stanisław Kucharczyk SSA Andrzej Olszewski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar kary łącznej pozbawienia wolności.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana