Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 89/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 stycznia 2022r. w sprawie III K 6/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Sąd dokonał analizy tylko zarzutów obrońcy oskarżonego R. P. oraz oskarżyciela publicznego, kierując się treścią art.457§2kpk, ponieważ tylko oskarżyciel publiczny i obrońca oskarżonego R. P. złożyli wnioski o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu II instancji

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegający na niezasadnym przyjęciu, że J. P. podwożąc R. P. na miejsce konfrontacji z K. K., a następnie swoją obecnością w trakcie ataku R. P. na K. K., nie działał w zamiarze udzielenia R. P. pomocy do popełnienia przestępstwa przeciwko zdrowiu K. K., kiedy prawidłowa ocena materiału dowodowego, powinna doprowadzić do przeciwnego wniosku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu J. P. są prawidłowe, oparte na właściwej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

należy podkreślić, że wykazanie błędu w ustaleniach faktycznych nie może polegać jedynie na prezentowaniu poglądu, że te same dowody pozwalałyby na przyjęcie odmiennej wersji zdarzeń lecz na wykazaniu, że przy ustalaniu faktów Sąd I instancji posłużył się rozumowaniem logicznie nieprawidłowym bądź sprzecznym ze wskazaniami doświadczenia życiowego,

oskarżyciel publiczny takich uchybień nie wykazał,

Sąd Odwoławczy w pełni podziela argumentację przedstawioną przez Sąd Okręgowy w omawianym zakresie,

zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwalał ustalić w sposób pewny, że oskarżony J. P. swoim zachowaniem w dniu 15 grudnia 2019r. wyczerpał znamiona czynu z art.162§1kk, natomiast nie pozwalał ustalić, ponad wszelką wątpliwość, że J. P. dopuścił się również zarzucanego mu czynu polegającego na udzieleniu pomocy R. P. w popełnieniu przestępstwa z art.157§1kk na szkodę K. K.,

pomocnik musi działać w zamiarze popełnienia przestępstwa przez głównego sprawcę i musi obejmować świadomością wszystkie znamiona strony przedmiotowej przestępstwa, które przy jego pomocy ma popełnić inna osoba,

musi mieć świadomość, że czyni to w odniesieniu do wskazanego w konkretnym przepisie kodeksu karnego czynu zabronionego,

pomocnictwo może być dokonane tylko umyślnie i umyślnością muszą być objęte wszystkie elementy dotyczące pomocnictwa, a więc prawna charakterystyka czynu zabronionego i świadomość ułatwienia popełnienia innej osobie czynu zabronionego(vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24.06.2015r. w sprawie II AKa 39/15),

powyższe oznacza, że dla przypisania J. P. pomocnictwa do popełnienia przez R. P. przestępstwa z art.157§1kk konieczne byłoby wykazanie w sposób pewny, że jadąc z oskarżonym R. P. na miejsce spotkania z K. K. wiedział co się wydarzy, że na pewno dojdzie do starcia, i to starcia, w którym celem R. P. będzie spowodowanie obrażeń u K. K. naruszających czynności narządu ciała pokrzywdzonego lub rozstrój zdrowia u niego na okres przekraczający 7 dni,

zgromadzony w sprawie materiał dowodowy do takich, pewnych ustaleń, nie dawał podstaw,

J. P. wiedział o konflikcie między R. P. i K. K., wiedział, że mają się spotkać i wyjaśnić sobie jego powody i przebieg,

R. P. liczył się z konfrontacją z pokrzywdzonym ale brak jest podstaw do ustalenia co obejmował swoim zamiarem jeżeli chodzi o przebieg ewentualnej konfrontacji, jeżeli do niej dojdzie, czy ograniczy się do szarpaniny, nie powodującej obrażeń, czy jednak dojdzie do zadawania ciosów powodujących obrażenia u pokrzywdzonego, jeżeli tak, to jakie, naruszające czynności narządu ciała K. K. lub rozstrój jego zdrowia na okres przekraczający 7 dni- z art.157§1kk, jak wskazał w akcie oskarżenia oskarżyciel publiczny, czy do 7 dni, z art.157§2kk,

należy podkreślić, że pomagać, w rozumieniu art.18§3kk, można tylko komuś, kto ma już zamiar popełnienia czynu zabronionego(vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.08.2020r., w sprawie III KK 203/19), a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że R. P. jadąc na miejsce spotkania miał zamiar pobić K. K., powodując u niego obrażenia z art.157§1kk,

należy zgodzić się z Sądem I instancji, że obecność J. P. na miejscu zdarzenia, obserwowanie przez niego zajścia z samochodu, nie wyczerpało znamion pomocnictwa do popełnienia czynu z art.157§1kk przez R. P., ponieważ kiedy oskarżony R. P. wysiadał z samochodu, J. P. nie wiedział jak będzie przebiegać spotkanie z K. K., nie zachęcał R. P. do bicia pokrzywdzonego ani w żaden sposób nie wspierał go w tym, już w trakcie konfrontacji z K. K.,

nie wysiadał z samochodu,

natomiast brak jego reakcji na przebieg zajścia między R. P. i K. K., na obrażenia jakich doznał pokrzywdzony spowodował, że poniósł odpowiedzialność za nieudzielenie pomocy z art.162§1kk,

podstawą odpowiedzialności karnej jest zachowanie sprawcy wynikające z jego zamiaru, uświadamianym sobie przez niego i nie może opierać się na domysłach,

w toku postępowania nie wykazano, ponad wszelką wątpliwość, że swoim zamiarem J. P. obejmował pomoc w spowodowaniu obrażeń u K. K., nie wykazano, że miał świadomość, że dojdzie do walki, i powstaną, obrażenia z art.157§1kk u pokrzywdzonego, i żeby on mając taką wiedzę, świadomość tego co się wydarzy, zgodził się zawieźć R. P., dlatego też poczynione przez Sąd I instancji ustalenia w zakresie czynu zarzucanego J. P., Sąd Apelacyjny uznał za prawidłowe, uwzględniające zasadę wyrażoną w art.5§2kk

Wniosek

zmiana opisu przypisanego oskarżonemu J. P. czynu na to, że oskarżony w dniu 15 grudnia 2019r. w S., w zamiarze, aby R. P. dokonał czynu zabronionego polegającego na spowodowaniu u K. K. naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na okres powyżej 7 dni, niemającego cech ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, swoim zachowaniem ułatwił mu popełnienie tego czynu, w ten sposób, że podwiózł go na boisko przy ul. (...) w S., gdzie doszło do ataku R. P. na K. K. i swoją obecnością manifestował solidarność z R. P., utwierdzając go w powziętym zamiarze popełnienia przestępstwa, a następnie gdy R. P. swoim zachowaniem wykroczył poza zakres objęty zamiarem podejrzanego, powodując u K. K. ciężki uraz czaszkowo-mózgowy ze złamaniem kości twarzoczaszki, kości nosa i lewej zatoki szczękowej, co stanowiło długotrwałą chorobę, realnie zagrażającą życiu, nie udzielił pomocy K. K., który znajdował się po zadaniu mu trzech ciosów pięścią w głowę, w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, pomimo tego, że mógł jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, tj. czynu z art.18§3kk w zw. z art.157§1kk w zb. z art.162§1kk w zw. z art.11§2kk i wymierzenie mu na podstawie art.157§1kk w zw. z art.19§1kk w zw. z art.11§3kk kary 2 lat pozbawienia wolności oraz orzeczenie, na podstawie art.46§1kk zadośćuczynienia na rzecz M. i Z. K. w kwocie po 5.000zł, a na rzecz I. K. w kwocie 2.000zł, na podstawie art.63§1kk zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawieni wolności na poczet kary pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzut bezzasadny

Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu przypisanego oskarżonemu J. P. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

Lp.

Zarzut

2.

rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego R. P. kary 8 lat pozbawienia wolności za czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1pkt2kk oraz kary łącznej 8 lat pozbawienia wolności, podczas gdy całokształt okoliczności przedmiotowych i podmiotowych przypisanych oskarżonemu czynów, w szczególności działanie z błahego powodu i z niskich pobudek, poczucie bezkarności, prowadzi do wniosku, że wymierzenie oskarżonemu powyższej kary nie uwzględnia wysokiego stopnia zawinienia i bardzo wysokiej społecznej szkodliwości czynu, celów zapobiegawczych i wychowawczych, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zdaniem Sądu Apelacyjnego kara wymierzona oskarżonemu R. P. przez Sąd I instancji, za czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1pk2kk, była karą rażąco niewspółmiernie surową, co po uwzględnieniu zarzutu obrońcy oskarżonego R. P., dotyczącego kary za ten czyn, spowodowało jej obniżenie, o czym szerzej w punkcie 3.6. uzasadnienia, i dlatego zarzut podniesiony przez oskarżyciela publicznego o karze rażąco niewspółmiernie łagodnej nie zasługiwał na uwzględnienie

Wniosek

wymierzenie oskarżonemu R. P. za czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1pkt2kk, na podstawie art.156§3kk, kary 15 lat pozbawienia wolności, a na podstawie art.85§1kk i art.86§1kk połączenie orzeczonych wobec oskarżonego kar jednostkowych pozbawienia wolności i wymierzenie mu kary łącznej 15 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzut bezzasadny

kara wymierzona oskarżonemu R. P. przez Sąd I instancji, za czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1pk2kk, była karą rażąco niewspółmiernie surową, i dlatego Sąd Apelacyjny obniżył jej wymiar, na skutek zarzutu podniesionego przez obrońcę oskarżonego R. P. do 5(pięciu) lat pozbawienia wolności

Lp.

Zarzut

3.

obraza prawa materialnego polegająca na uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art.156§3kk w zw. z art.156§1pkt2kk podczas gdy zarzucany oskarżonemu czyn, opisany w punkcie II części wstępnej wyroku, powinien być zakwalifikowany jako występek z art.156§2kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

analiza zarzutu dotyczącego nie zakwalifikowania przez Sąd Okręgowy, czynu przypisanego oskarżonemu R. P. w punkcie 2. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, jako występku z art.156§2kk, uzasadnia stwierdzenie, że nie jest to zarzut obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, z art.438pkt1a kpk, co do przyjętej przez Sąd I instancji kwalifikacji prawnej czynu przypisanego R. P., a błąd w ustaleniach faktycznych, ponieważ zarzut obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, z art.438pkt1a kpk może być formułowany wówczas kiedy nie są kwestionowane ustalenia dokonane przez Sąd, i pomimo prawidłowych ustaleń faktycznych dochodzi do nieprawidłowej ich subsumpcji, natomiast z treści zarzutu i uzasadnienia apelacji wynika, że zdaniem skarżącego błędne było ustalenie Sądu Okręgowego, że oskarżony R. P. w dniu 15 grudnia 2019r. umyślnie spowodował u K. K. ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią długotrwałej choroby realnie zagrażającej jego życiu, w następstwie czego pokrzywdzony zmarł w dniu 3 kwietnia 2020r., co doprowadziło do zakwalifikowania zachowania R. P. jako wyczerpującego znamiona zbrodni z art.156§3kk w zw. zart.156§1pkt2 kk w sytuacji kiedy, zdaniem skarżącego, R. P. obrażenia stwierdzone u K. K. spowodował nieumyślnie,

z takim zarzutem- błędu w ustaleniach faktycznych nie można się zgodzić,

wykazanie błędu w ustaleniach faktycznych nie może polegać jedynie na prezentowaniu poglądu, że te same dowody pozwalałyby na przyjęcie odmiennej wersji zdarzeń lecz na wykazaniu, że przy ustalaniu faktów Sąd I instancji posłużył się rozumowaniem logicznie nieprawidłowym bądź sprzecznym ze wskazaniami doświadczenia życiowego,

obrońca takich uchybień nie wykazał,

Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych co do przebiegu starcia R. P. z K. K.,

R. P. działał umyślnie o czym świadczy miejsce zadawania ciosów- głowa, sposób w jaki działał- ciosy pięścią, liczba ciosów- trzy, ich siła- bardzo duża, której potwierdzeniem były rozległe obrażenia głowy K. K.,

w wyniku ciosów zadanych przez R. P. doszło do złamania kości twarzoczaszki oczodołu prawego u pokrzywdzonego,

sposób działania uzasadnia przyjęcie umyślności co do zamiaru oskarżonego, ponieważ nie trzeba wiadomości specjalnych żeby wiedzieć, że zadawanie bardzo sinych ciosów pięścią w twarz, może spowodować bardzo poważne obrażenia, wyczerpujące znamiona ciężkiego uszczerbku na zdrowiu z art.156§1pkt 2 kk,

o umyślności po stronie R. P. świadczy jego zachowanie bezpośrednio po zdarzeniu kiedy widząc skutki swojego postępowania nie udzielił pomocy K. K., zadzwonił tylko do jego kolegi żeby go „pozbierał”, i swojej postawy nie zmienił pomimo gwałtownie pogarszającego się stanu zdrowia pokrzywdzonego, który, po ciosach oskarżonego, najpierw siedział na ziemi, potem się położył, zsiniał na twarzy i miał drgawki,

stan K. K. był zły co było widać i dlatego natychmiast po przybyciu na miejsce zdarzenia B. S. zadzwonił po pogotowie,

uzyskana w toku postępowania opinia sądowo-lekarska nie pozostawia żadnych wątpliwości co do istnienia adekwatnego związku przyczynowego między zachowaniem R. P. w dniu 15.12.2019r., i spowodowanych wówczas przez niego ciężkich obrażeń, a śmiercią K. K. w dniu 3.04.2020r.,

bez znaczenia dla odpowiedzialności R. P. za śmierć pokrzywdzonego jest ustalenie, że bezpośrednią przyczyną zgonu K. K. była niewydolność oddechowa pokrzywdzonego, ponieważ jej źródłem były obrażenia spowodowane przez oskarżonego w dniu 15.12.2019r., których następstwem był obrzęk mózgu, powodujący ciężką niewydolność ośrodkowego układu nerwowego, i dalsze powikłania pod postacią ciężkiego odoskrzelowego zapalenia płuc w końcowej fazie,

nawet pojawienie się dodatkowego czynnika w procesie leczenia pokrzywdzonego, na co zwracał uwagę obrońca w apelacji nie podważa istnienia adekwatnego związku przyczynowego między postępowaniem R. P. w dniu 15.12.2019r., a śmiercią K. K. w dniu 3.04.2020r.,

na skutek karygodnego zachowania oskarżonego doszło do powstania u pokrzywdzonego obrażeń, które osłabiły funkcjonowanie jego organów wewnętrznych, i mechanizmy obronne jego organizmu uległy zniszczeniu,

twierdzenia obrońcy oskarżonego, że umówienie się na spotkanie przez oskarżonego i pokrzywdzonego, i wyprowadzenie ciosu przez K. K. oraz brak doświadczenia w takich pojedynkach R. P., przemawiają za nieumyślnością co do spowodowania przez niego obrażeń u pokrzywdzonego, nie zasługują na uwzględnienie,

R. P. świadomie zadawał ciosy pięścią, kierował je w głowę pokrzywdzonego, co jednoznacznie przemawia za umyślnością w jego działaniu,

ustalenie, że było to pierwsze takie zdarzenie z jego udziałem wyrażonej powyżej oceny nie zmienia,

tak samo, jako umyślne działanie należy ocenić wyprowadzenie ciosu nogą przez K. K.,

przedłożone w toku rozprawy apelacyjnej przez obrońcę oskarżonego R. P. zdjęcie pokrzywdzonego nie było przydatne do dokonywania ustaleń w sprawie, ponieważ przedmiotem oceny było zachowanie oskarżonego, a materiał dowodowy zgromadzony już wcześniej w postępowaniu wskazywał, że K. K. był wysokim, postawnym mężczyzną, wyższym od R. P.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez zakwalifikowanie czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku jako występku z art.156§2kk i wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzut bezzasadny

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez R. P. na szkodę K. K. w dniu 15 grudnia 2019r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej,

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk, a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji art.454kpk nie miał zastosowania, dlatego brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

Lp.

Zarzut

4.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść przez przyjęcie, że oskarżony groził pobiciem i pozbawieniem życia K. N. w sytuacji gdy właściwa, zgodna z art.7kpk, ocena materiału dowodowego nie pozwala na takie ustalenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

z analizy treści zarzutu i jego uzasadnienia wynika, że błąd w ustaleniach faktycznych był skutkiem naruszenia przez Sąd I instancji zasady z art.7kpk,

zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu R. P., popełnionego na szkodę K. N., został prawidłowo oceniony przez Sąd I instancji z zachowaniem reguły dowodzenia z art.7kpk, która statuuje zasadę swobodnej oceny dowodów, zgodnie z którą ocena dowodów, mająca swoje oparcie w prawidłowo zebranym i ujawnionym materiale dowodowym, obiektywna, zgodna z logiką i doświadczeniem, korzysta z ochrony art.7kpk,

zdaniem Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji, prawidłowo zastosował zasadę wyrażoną w art.7kpk, w odniesieniu do czynu popełnionego na szkodę K. N.,

należy zwrócić uwagę, że swobodna ocena dowodów z art.7kpk nie oznacza, jakby chciał tego skarżący, oceny zgodnej z linią obrony R. P., mającej na celu uniknięcie przez niego odpowiedzialności karnej, wbrew poczynionym w sprawie ustaleniom,

zeznania pokrzywdzonej, wsparte analizą treści komunikatów, których autorem był R. P., prawidłowo ocenione przez Sąd I instancji nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego w zakresie przypisanego mu w punkcie 1. zaskarżonego wyroku, czynu z art.190§1kk, popełnionego na szkodę K. N.,

przedmiotem ochrony jest wolność w sensie psychicznym, co oznacza wolność od poczucia obawy i strachu przed popełnieniem przestępstwa na szkodę takiej osoby,

groźba nie musi być wyrażona bezpośrednio, istotne jest żeby była wypowiedziana z intencją dotarcia do adresata groźby, i tak było w niniejszej sprawie,

R. P. groził K. N., za pośrednictwem aplikacji M., że ogoli jej głowę na łyso, tj. popełnieniem na jej szkodę przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej, a także w rozmowie z K. K., popełnieniem przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu na jej szkodę,

istotą odpowiedzialności z art.190§1kk jest obawa adresata gróźb co do możliwości ich spełnienia,

bez znaczenia natomiast jest czy sprawca faktycznie te groźby by zrealizował,

obawa adresata gróźb powstaje w oparciu o jego subiektywne przekonanie, o możliwości ich realizacji, co jest obiektywnie możliwe, co oznacza, że groźba wywołuje subiektywnie obawę spełnienia, którą należy obiektywnie zweryfikować i stwierdzić czy pokrzywdzona istotnie mogła w danych okolicznościach, w sposób uzasadniony groźbę odebrać jako możliwą do realizacji,

tak bez wątpienia było w przedmiotowej sprawie, ponieważ K. N. powiadomiła swojego partnera K. K. o kierowanych pod jej adresem groźbach przez R. P., który nie zaprzestał ich w rozmowie z K. K.,

z kolei te rozmowy oskarżonego i pokrzywdzonego doprowadziły do spotkania w dniu 15.12.2019r., w trakcie którego doszło do ich starcia zakończonego tragicznie dla K. K.,

powyższe uzasadnia przyjęcie przez Sąd I instancji, że K. N. zasadnie obawiała się gróźb kierowanych wobec niej przez R. P.,

mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie czynu popełnionego przez oskarżonego R. P. na szkodę K. N.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego R. P. od zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzut bezzasadny

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez R. P. na szkodę K. N. w dniu 14 grudnia 2019r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej,

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk, a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji art.454kpk nie miał zastosowania, dlatego brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

Lp.

Zarzut

5.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art.5§2kpk i art.7kpk przez rozstrzyganie zachodzących w sprawie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego i dokonanie oceny dowodów w sposób dowolny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy został prawidłowo oceniony przez Sąd I instancji z zachowaniem reguł dowodzenia z art.7kpk,

dowody, w zakresie obu przypisanych oskarżonemu R. P. czynów oceniono zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów z art.7kpk, o czym pisał Sąd powyżej w punktach 3.3. i 3.4. uzasadnienia,

wobec powyższego podnoszony w apelacji obrońcy zarzut obrazy art.7kpk nie zasługuje na uwzględnienie,

nie doszło również do naruszenia reguły z art.5§2kpk, ponieważ zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawiał żadnych wątpliwości co do sprawstwa R. P. co do obu przypisanych mu zaskarżonym wyrokiem czynów, co zostało szerzej opisane w punktach 3.3. i 3.4. uzasadnienia

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez:

- uniewinnienie oskarżonego R. P. od zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku,

- zakwalifikowanie czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku jako występku z art.156§2kk i wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzut bezzasadny

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynów popełnionych przez R. P. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej,

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk, a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji art.454kpk nie miał zastosowania, dlatego brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

Lp.

Zarzut

6.

rażąca niewspółmierność, w sensie surowości, orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności w rozmiarze 8 lat

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzut rażącej niewspółmierności kary wymierzonej R. P. za czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1pkt 2 kk, i w konsekwencji kary łącznej orzeczonej w stosunku do tego oskarżonego zasługiwał na uwzględnienie, ponieważ w tym zakresie mamy do czynienia z niedającą się zaakceptować dysproporcją pomiędzy karą wymierzoną, a karą, która powinna w danych warunkach zostać wymierzona aby była karą sprawiedliwą, zasłużoną dla sprawcy przestępstwa przypisanego mu w wyroku,

Sąd Okręgowy nie zastosował prawidłowo dyrektyw wymiaru kary z art.53kk, nadmiernie podkreślając okoliczności obciążające dla oskarżonego w zestawieniu z okolicznościami łagodzącymi takimi jak niekaralność R. P., jego dobra opinia oraz to, że do konfliktu między oskarżonym, a pokrzywdzonym doprowadziły nieporozumienia między ich partnerkami, i pomijając całkowicie zachowanie K. K., poprzedzające starcie oraz w jego początkowej fazie,

analiza uzasadnienia Sądu I instancji co do kary wymierzonej R. P. za czyn popełniony na szkodę K. K. prowadzi do wniosku, że Sąd Okręgowy pomimo poczynionych w tym zakresie ustaleń faktycznych, kształtując sankcję, pominął to, że K. K. zamiast wyciszyć konflikt między jego partnerką, a partnerką R. P., w który zaangażował się oskarżony, sam do niego się przyłączył,

zamiast zakończyć spór przy użyciu komunikatora zgodził się na spotkanie z R. P., co przy poziomie konfliktu, stwarzało realną obawę, że takie spotkanie może zakończyć się konfrontacją,

K. K. pojawił się na umówionym spotkaniu, na którym doszło do starcia między nim i R. P., i co istotne pokrzywdzony podjął walkę o czym świadczy dokonane przez Sąd I instancji ustalenie o ciosie wyprowadzonym nogą,

oskarżony i pokrzywdzony przybywając na spotkanie nie wiedzieli jak ono się zakończy,

starcie skończyło się tragicznie dla K. K. ale równie dobrze mogło mieć ono zupełnie inny przebieg i jego finał mógł być zupełnie inny,

powyższe okoliczności, które powinny zostać uwzględnione przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i poziomu jego zawinienia, a nie zostały przez Sąd I instancji, spowodowały, że kara wymierzona R. P., zdaniem Sądu Apelacyjnego była karą rażąco niewspółmiernie surową, i stąd konieczność jej obniżenia, do poziomu, który będzie adekwatną sankcją za to co zrobił R. P.,

konieczność obniżenia kary pozbawienia wolności za czyn popełniony na szkodę K. K. spowodowała konieczność ukształtowania na nowo, w niższym wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego R. P.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku przez znaczne obniżenie wobec oskarżonego R. P. kary pozbawienia wolności do granic dolnego, ustawowego zagrożenia

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzut zasadny,

kara wymierzona oskarżonemu R. P. za czyn popełniony na szkodę K. K. była rażąco niewspółmiernie surowa, nie uwzględniająca we właściwy sposób okoliczności poprzedzających starcie oskarżonego i pokrzywdzonego, a także jego przebieg i zachowanie pokrzywdzonego, i konieczne było jej obniżenie,

w konsekwencji również kara łączna wymierzona R. P. była karą rażącą niewspółmiernie surową,

wymierzona przez Sąd Apelacyjny kara 5(pięciu) lat za czyn z art.156§1pkt 2 kk w zw. z art.156§3kk jest karą sprawiedliwą, uwzględniającą wszystkie dyrektywy z art.53kk,

z kolei kara łączna pozbawienia wolności czyni zadość treści art.85 a kk,

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk, a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji art.454kpk nie miał zastosowania, dlatego brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

- uznanie oskarżonego R. P. za winnego tego, że w dniu 14 grudnia 2019r. w S. groził K. N. za pośrednictwem aplikacji M. naruszeniem nietykalności cielesnej przez ogolenie jej głowy na łyso, a następnie w trakcie rozmowy głosowej, przy użyciu w/w aplikacji, prowadzonej z K. K., groził jej pobiciem i pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u K. N. uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. o czyn z art.190§1kk i za to przestępstwo, na podstawie art.190§1kk wymierzono mu karę 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności(pkt 1.),

- uznanie oskarżonego J. P. za winnego tego, że w dniu 15 grudnia 2019r, w S. nie udzielił pomocy K. K., który znajdował się, po zadaniu mu trzech ciosów pięścią w głowę, w położeniu grożącym ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu, pomimo tego, że mógł jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, tj. czynu z art.162§1kk i wymierzenie mu za to przestępstwo, na podstawie art.162§1kk kary 8(ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności(pkt 7.), której wykonanie, na podstawie art.69§1i2kk, art.70§1kk oraz art.72§2pkt 1 kk warunkowo zawieszono, na okres 2(dwóch) lat próby, i zobowiązano oskarżonego J. P. do informowania kuratora o przebiegu okresu próby(pkt 8.)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty oskarżyciela publicznego oraz obrońcy oskarżonego R. P. były bezzasadne i sformułowane w środkach odwoławczych wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie 2., w zakresie wymiaru kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego R. P. za przypisany mu czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1pkt2kk przez jej obniżenie do 5(pięciu) lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

zasadność zarzutu obrońcy oskarżonego R. P. co do rażąco niewspółmiernie surowej kary wymierzonej oskarżonemu spowodowała konieczność jej obniżenia,

Sąd I instancji prawidłowo ustalił okoliczności zdarzenia ale nie uwzględnił ich we właściwy sposób kształtując wymiar kary,

rozstrzygając o karze Sąd Apelacyjny kierował się dyrektywami wymiaru kary z art.53kk i uwzględnił okoliczności obciążające oraz łagodzące, wskazane przez Sąd I instancji, a także te wymienione powyżej w punkcie 3.6. uzasadnienia,

ich analiza doprowadziła do wniosku, że kara jaką należy wymierzyć R. P. za czyn jakiego się dopuścił na szkodę K. K., to kara 5(pięciu) lat pozbawienia wolności, w dolnej granicy zagrożenia za czyn z art.156§3kk w zw. z art.156§1 pkt 2 kk, która przewiduje surową odpowiedzialność za umyślne działanie, którego następstwem, nieumyślnym, jest śmierć człowieka,

wobec powyższego, zdaniem Sądu Apelacyjnego orzeczona wobec oskarżonego R. P. kara 5(pięciu) lat pozbawienia wolności stanowi właściwą reakcję na jego przestępcze zachowanie i realizuje cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do R. P., uświadamiając mu naganność jego postępowania, a z uwagi na jej wymiar będzie oddziaływać na niego w przyszłości, zniechęcając go przed popełnieniem kolejnych przestępstw,

w zakresie prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności kształtuje świadomość prawną społeczeństwa pokazując wysoką społeczną szkodliwość przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, a jednocześnie jest sygnałem, że każde takie zachowanie spotka się z odpowiednią reakcją organów wymiaru sprawiedliwości

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

uchylenie orzeczenia o karze łącznej i wymierzenie, na podstawie art.85§1i2kk oraz art.86§1kk w wersji obowiązującej do dnia 23 czerwca 2020r. w zw. z art.4§1kk, po połączeniu kar pozbawienia wolności orzeczonych za przypisane R. P. czyny z art.156§1 pkt 2 i§3 kk oraz z art.190 § 1 kk, kary łącznej 5(pięciu) lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

zmiana rozstrzygnięcia Sądu I instancji co do kary wymierzonej oskarżonemu R. P. za czyn z art.156§1 pkt 2 i §3 kk spowodowała konieczność uchylenia rozstrzygnięcia o karze łącznej i ukształtowania na nowo kary łącznej, uwzględniającej tą zmianę,

ustalenie, że w dacie wyrokowania, już przez Sąd I instancji, obowiązywała nowa regulacja dotycząca kary łącznej, spowodowało, że Sąd Apelacyjny dokonał jej analizy i porównał z regulacją obowiązującą w dacie czynu i w dacie wyrokowania przez Sąd I instancji, uznając regulację obowiązującą w dacie orzekania za mniej korzystną w rozumieniu art.4 § 1kk, ponieważ po zmianach wprowadzonych ustawą z dnia 19.06.2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzeniu układu w związku z wystąpieniem COVID-19(Dz.U. 2020.1086), które weszły w życie w dniu 24 czerwca 2020r., karę łączną wymierza się w granicach powyżej najwyższej z kar podlegających łączeniu do ich sumy(vide: art.86§1kk w nowej wersji), podczas gdy przed opisaną zmianą, karę łączną wymierzano w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa, podlegających łączeniu, do ich sumy,

- wobec powyższego Sąd II instancji wymierzył karę łączną pozbawienia wolności na podstawie art.85 § 1 i 2 kk oraz art.86 § 1 kk w wersji obowiązującej do dnia 23 czerwca 2020r. w zw. z art.4§1kk, i orzekł wobec oskarżonego R. P. karę łączną 5(pięciu) lat pozbawienia wolności,

- wymierzając karę łączną Sąd orzekał w granicach od 5 lat do 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- kształtując wymiar kary łącznej Sąd Apelacyjny kierował się treścią art.85a kk, i zastosował zasadę absorpcji uznając ją za najbardziej adekwatną do zachowań oskarżonego objętych niniejszym postępowaniem albowiem najpełniej uwzględnia ona okoliczności temporalne oraz podmiotowe i przedmiotowe przypisanych R. P. przestępstw,

- swoim postępowaniem naruszył on wprawdzie różne dobra chronione przez prawo: życie i zdrowie ludzkie(art.156§1pk2i§3kk) oraz wolność(art190§1kk) lecz wymiar kary pozbawienia wolności orzeczonej za czyn z art.156§1pkt2i§3kk spowodował, że zastosowanie zasady absorpcji pozwoliło na ukształtowanie kary łącznej orzeczonej wobec R. P., za przypisane mu przestępstwa, na prawidłowym poziomie(z tych samych powodów Sąd I instancji również zastosował zasadę absorpcji, kształtując wymiar kary łącznej),

- zdaniem Sądu Apelacyjnego orzeczona wobec oskarżonego R. P. kara łączna 5(pięciu) lat pozbawienia wolności stanowi właściwą reakcję na jego przestępcze zachowania i spełnia przesłanki wymiaru kary łącznej z art.85a kk albowiem realizuje cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do R. P., uświadamiając mu naganność jego postępowania, a z uwagi na jej wymiar będzie oddziaływać na niego w przyszłości, zniechęcając go przed popełnieniem kolejnych przestępstw,

- w zakresie prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara łączna pozbawienia wolności kształtuje świadomość prawną społeczeństwa pokazując wysoką społeczną szkodliwość przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności, a jednocześnie jest sygnałem, że każde takie zachowanie spotka się z odpowiednią reakcją organów wymiaru sprawiedliwości

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

na podstawie art.634kpk w zw. z art.633kpk w zw. z §11ust. 2 pkt 5) i ust.7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądzono od każdego z oskarżonych na rzecz każdego z oskarżycieli posiłkowych: I. K., M. K. i Z. K., kwoty po 1.200zł tytułem zwrotu wydatków za udział w rozprawie odwoławczej ich pełnomocnika

IV.

na podstawie art.636§2kpk w zw. z art.633kpk zasądzono od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po 1/3 części wydatków za postępowanie odwoławcze, 1/3 części wydatków ponosi Skarb Państwa, i wymierzono opłaty: R. P.- 400zł opłaty obie instancje, na podstawie art.10ust.1 i 2 w zw. z art.2ust.1pkt 5 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych i J. P. – 180zł za drugą instancję, której wysokość ustalono kierując się treścią art.8 w zw. z art.2ust.1pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych

7.  PODPIS

SSA Robert Mąka SSA Andrzej Olszewski SSA Stanisław Kucharczyk

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt 2. zaskarżonego wyroku co do wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego R. P.,

pkt 7. zaskarżonego wyroku, w którym przyjęto, że oskarżony J. P., w zakresie zarzucanego mu oskarżeniem czynu, swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art.162§1kk

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego J. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt 7. w którym uznano oskarżonego J. P., w zakresie zarzucanego mu oskarżeniem czynu, za winnego popełnienia czynu z art.162§1kk

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego R. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt 1. zaskarżonego wyroku, w którym uznano oskarżonego R. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie I. oskarżenia czynu z art.190§1kk,

pkt 2. zaskarżonego wyroku, w którym uznano oskarżonego R. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie I. oskarżenia czynu z art.156§3kk w zw. z art.156§1pkt2kk i wymierzono mu karę 8 lat pozbawienia wolności,

pkt 3. zaskarżonego wyroku, co do wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego R. P.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana