Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 99/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 4 lutego 2025 r., sygn. akt III K 148/24.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza przepisów postępowania karnego
oraz przepisów postępowania cywilnego mająca wpływ na treść orzeczenia,
a mianowicie art. 8 § 2 k.p.k. w zw.
z art. 365 § 2 k.p.c. wobec uznania,
że prawomocny wyrok Sądu Okręgowego
w Gorzowie Wlkp. z dnia 23 czerwca 2023 r. wydany w sprawie o sygn. akt I C 732/21
nie wiązał sądu orzekającego w niniejszej sprawie, czego konsekwencją było ustalenie stanu faktycznego z naruszeniem res iudicata
tj. art. 366 k.p.c;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustosunkowując się do zarzutu wyspecyfikowanego w punkcie II apelacji,
w pierwszej kolejności wypada przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 8 § 2 k.p.k. sąd
karny związany jest tylko takimi prawomocnymi rozstrzygnięciami innych sądów, które kształtują prawo lub stosunek prawny. Sąd pierwszej instancji procedujący w niniejszej sprawie stwierdził zaś, że wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia
23 czerwca 2023 r., sygn. akt I C 732/21 (k.66-71) nie posiada wspomnianego charakteru,
a konstatacja ta, zdaniem Sądu odwoławczego, jest jak najbardziej prawidłowa. Przekonując zaś o tym, wypada natomiast zauważyć, że Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim, wyżej wymienionym wyrokiem oddalił powództwo w przedmiocie zobowiązania P. P. i A. K. do złożenia oświadczenia woli, a w części motywacyjnej owego wyroku jednoznacznie wskazał, iż podstawą takiego a nie innego rozstrzygnięcia
jest ustalenie, że przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości zawarta w dniu
10 kwietnia 2020 r. pomiędzy P. P. i A. K. a P. F. jest umową pozorną. Innymi więc słowy, Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim ustalił, że stosunek prawny, który został wykreowany w następstwie
zawarcia przez strony wyżej wymienionej umowy, w rzeczywistości nie istnieje.
Natomiast konkretyzując tę tezę, należy jedynie powtórzyć to co zostało odzwierciedlone
w pisemnych motywach rzeczonego wyroku (k.67-71), a mianowicie, że „czynność prawna pozorna jest dotknięta nieważnością bezwzględną i nie wywołuje żadnych skutków prawnych od początku ( ex tunc). Oświadczenie pozorne, mimo że jest oświadczeniem woli istniejącym i ma konstytutywne cechy zdarzeń prawnych tej kategorii, jest nieważne gdy składający pozorne oświadczenie woli nie ma rzeczywistej woli wywołania skutków prawnych ( komentarz pod red. Jerzego Ciszewskiego)”. A zatem, wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 czerwca 2023 r., nie tylko, że nie ukształtował żadnego stosunku prawnego, ale wprost przeciwnie, rozstrzygnął o tym, że rzekomo istniejący stosunek prawny, w rzeczywistości nie istnieje i nigdy skutecznie się nie zawiązał. W tym stanie rzeczy,
nie można więc zgodzić się z autorką apelacji, że Sąd pierwszej instancji orzekający
w niniejszej sprawie był związany treścią rozstrzygnięcia wyrażonego w wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 czerwca 2023 r., sygn. akt I C 732/21,
czy też ustaleniami tego Sądu, które legły u podstaw owego rozstrzygnięcia.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest zasadny, aczkolwiek nie z tych powodów, które przedstawiono powyżej, lecz
z powodów, które w związku z zarzutem opisanym w punkcie III apelacji, zostaną zaprezentowane w dalszej części uzasadnienia.

3.2.

obraza przepisów postępowania karnego mająca wpływ na treść orzeczenia,
a mianowicie art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k.
w zw. z art. 410 k.p.k., co miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, wyrażająca się pobieżną, wybiórczą, jak również dowolną oceną zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności treści zeznań P. P. oraz P. W., wyjaśnień R. K.
i P. F. i w konsekwencji dokonanie błędnych ustaleń faktycznych na podstawie jedynie fragmentów tych zeznań i wyjaśnień.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nawiązując do zarzutu opisanego w punkcie III apelacji wypada zauważyć,
że argumentacja przytoczona na jego poparcie nie jest obszerna, czy szczegółowa,
co jednak nie zmienia faktu, że zasługuje na uwzględnienie. Rację ma bowiem prokurator,
że dokonana przez Sąd Okręgowy ocena dowodów o charakterze osobowym jest wadliwa. Aby nie być w tej materii gołosłownym należy natomiast zaakcentować, że zarówno
w postępowaniu cywilnym, które było prowadzone w sprawie I C 732/21 Sądu
Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim (k.1-3), jak i w postępowaniu przygotowawczym przeprowadzonym w niniejszej sprawie (k.122-127), P. W. jednoznacznie wskazywał, że umowa przedwstępna zawarta w dniu 10 kwietnia 2020 r. pomiędzy P. P. i A. K. a P. F. (k.24-26) jest umową
pozorną. Co prawda po odczytaniu tych zeznań na rozprawie w dniu 22 stycznia 2025 r.
(k.275-278verte), P. W. zaprzeczył swoim wcześniejszym depozycjom traktującym na temat pozorności umowy, zaś Sąd Okręgowy uznał te zaprzeczenia
i wyjaśnienia przez świadka powodów rozbieżności w jego zeznaniach za wiarygodne,
to jednak taka ich ocena, zdaniem Sądu Apelacyjnego, jest błędna. Trudno jednak o inną
w tym zakresie konstatację, skoro niemalże na samym początku przesłuchania P. W. na rozprawie w dniu 22 stycznia 2025 r., a więc w tej części owego przesłuchania, w której bez wątpienia spontanicznie werbalizował on swoje zeznania, wymieniony wprost stwierdził „kiedy byłem przesłuchiwany w prokuraturze, a wcześniej w Sądzie Okręgowym
w G. w sprawie cywilnej powiedziałem tylko to, co ogólnie pamiętałem.” (k.275). Tymczasem kwestia pozorności umowy, zarówno w postępowaniu cywilnym,
jak i w aktualnie prowadzonym, należy do okoliczności o kluczowym znaczeniu. W związku
z tym, odwołując się do cytowanej wypowiedzi P. W., a i również
do zasad logiki oraz doświadczenia życiowego stwierdzić trzeba, że jest zgoła odmiennie
niż wskazał to Sąd Okręgowy, a mianowicie, że wiarygodne są te zeznania P. W., które złożył on w postępowaniu cywilnym oraz w postępowaniu przygotowawczym, natomiast pozbawione tego waloru są zeznania, które wymieniony zwerbalizował po odczytaniu mu tych wcześniejszych.

Jeśli zaś chodzi o dokonaną przez Sąd pierwszej instancji ocenę wiarygodności wyjaśnień R. K. (k.102-105 i k.221-222verte), to wypada zauważyć, a wynika
to z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, że ów Sąd w części uznał te wyjaśnienia
za autentyczne, przede wszystkim z tego powodu, że niemożliwą do zaakceptowania
jest wersja zdarzeń wyłaniająca się z zeznań P. P.. Konkretnie rzecz ujmując, Sąd Okręgowy stwierdził, że „w wersji przeciwnej, przedstawionej przez P. P., umowa przedwstępna miała stanowić zabezpieczenie umowy pożyczki (warto nadmienić, że jest to kolejna wersja, obok przedstawionej powyżej, wedle której
było to zabezpieczenie przed potencjalnym przepadkiem). Takie zabezpieczenie już
z prawnego i gospodarczego punktu widzenia nie posiada sensu, a nie posiada go tym bardziej, że do umowy stanął nie R. K., lecz P. F..” (strona 4 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Formułując ten wniosek, Sąd Okręgowy zwrócił więc uwagę na niekonsekwencję zeznań P. P. co do przedmiotu, który miał być zabezpieczony poprzez zawartą umowę przedwstępną. W istocie, w owym zakresie zeznania te nie są konsekwentne. W tych złożonych w postępowaniu cywilnym (k.6-9) P. P. wskazywał, że umowa przedwstępna stanowiła zabezpieczenie pożyczki udzielonej mu przez R. K., a ponadto, że jej celem było udaremnienie ewentualnego zajęcia nieruchomości w związku z postępowaniem karnym prowadzonym wobec osób, które na terenie nieruchomości prowadziły plantację marihuany oraz zajmowały się produkcją papierosów. Natomiast w postępowaniu przygotowawczym oraz jurysdykcyjnym (k.82-87, k.130-134 i k.228-233) P. P. wskazywał tylko
na jeden cel, dla którego została zawarta umowa przedwstępna i to na ten pierwszy
z wymienionych. Rzecz jednak w tym, że z zeznań P. W., które ten złożył w postępowaniu cywilnym oraz w postępowaniu przygotowawczym, a które to, zdaniem Sądu odwoławczego, odmiennie niż stwierdza to Sąd Okręgowy, zasługują na wiarę, wynika,
że obydwa wskazane wyżej powody determinowały zawarcie umowy przedwstępnej.
A zatem, zeznania P. P. zwerbalizowane w postępowaniu cywilnym korespondują ze wskazanymi zeznaniami P. W., zaś zawarcie umowy choćby w celu udaremnienia ewentualnego zajęcia nieruchomości, wcale nie było, jak ujął
to Sąd Okręgowy, pozbawione sensu. W analizowanej materii niczego nie zmienia zaś to,
że do umowy przedwstępnej stanął P. F. a nie R. K., który udzielił pożyczki P. P.. Zeznania tego ostatniego dowodzą przecież,
że z pożyczonej od R. K. kwoty 100.000 złotych zwrócił mu 50.000 złotych,
a gdy w trakcie spotkania z P. F. zwrócił się do niego, ażeby ten zrealizował wcześniejsze zobowiązanie i odstąpił od umowy przedwstępnej, P. F. oznajmił,
że w kwestii tej musi się skonsultować z R. K.. Oznacza to więc, że po pierwsze, pożyczka udzielona przez R. K. P. P. oraz umowa przedwstępna zawarta pomiędzy P. P. a P. F. były elementami ze sobą sprzęgniętymi, a po wtóre, że w zakresie tych elementów istniało porozumienie pomiędzy R. K. a P. F.. Przekonania
o słuszności tej tezy nie zmienia zaś cel, na który P. P. spożytkował
pieniądze pożyczone od R. K.. Co więcej, można nawet rzec, że jest
on zupełnie obojętny z punktu widzenia omawianej materii. Kontynuując jej analizę, w dalszej kolejności należy się odnieść do okoliczności, które Sąd pierwszej instancji uwypuklił
po to, by przekonać o tym, że wyjaśnienia P. F. (k.112-115 i k.220verte-221),
w odróżnieniu od zeznań P. P., są wiarygodne. I tak, na stronie 4 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd Okręgowy wskazał, że (…) P. F. otrzymał klucze do budynku, pobierał czynsz od najemców, zawarł z nimi umowy. Ponosił także koszty utrzymania nieruchomości (podatek od nieruchomości). Jeżeli umowa miałaby zostać zawarta dla pozoru, wydawanie budynku w posiadanie P. F. nie znajduje uzasadnienia.” Rzecz jednak w tym, że w wyjaśnieniach P. F. nie sposób doszukać się choćby fragmentu, z którego wynikałoby, że uiszczał podatek od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste. Natomiast z zeznań P. P. wynika,
że daniny te nie były uiszczane, zaś P. F. jedynie inkasował czynsz od osób, które wynajmowały pomieszczenia zlokalizowane na terenie nieruchomości. A zatem, wydanie nieruchomości P. F., de facto, zrodziło tylko ten skutek, że czerpał
on dochody z tej nieruchomości, natomiast nie ponosił i poniósł żadnych kosztów
związanych z jej utrzymaniem. A zatem, w obliczu tych uwarunkowań, oczywistym staje
się to, że z perspektywy P. F. wydanie mu nieruchomości było jak najbardziej pożądane i uzasadnione. Natomiast nawiązując do kolejnej uwagi sformułowanej przez Sąd meriti, że „P. P. miał otrzymać 500.000 zł ponad kwotę, na którą opiewała rzeczona umowa. Nie miał interesu w sprzedaży nieruchomości po cenie zawartej w umowie przyrzeczonej (powinno być „przedwstępnej” - uwaga Sądu Apelacyjnego), była ona bowiem znacznie zaniżona” (strona 4 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), stwierdzić trzeba, że drugi człon tej uwagi jedynie utwierdza w przekonaniu o tym, co wprost wynika z zeznań P. P. i P. W., a mianowicie, że umowa przedwstępna została zawarta dla pozoru. Z kolei prawidłowość ustalenia, że „P. P. miał otrzymać 500.000 zł ponad kwotę, na którą opiewała rzeczona umowa” jest wysoce wątpliwa,
a to dlatego, że tak samo wysoce wątpliwa jest wiarygodność źródła owego ustalenia.
Trzeba bowiem zauważyć, że Sąd Okręgowy dokonał tego ustalenia wyłącznie
w oparciu o wyjaśnienia P. F., które ten zwerbalizował w postępowaniu
jurysdykcyjnym (k.220verte-221). Wcześniej zaś, to jest w postępowaniu przygotowawczym przeprowadzonym w niniejszej sprawie, P. F. nawet nie wspomniał o tym,
że cena zakupu nieruchomości wskazana w umowie przedwstępnej finalnie miała być wyższa o kwotę 500.000 złotych. W tej sytuacji, zważywszy na zasady logiki i doświadczenia życiowego, zdaniem Sądu odwoławczego, uprawniona i zarazem zasadna jest konstatacja, że twierdzenie P. F., o którym mowa powyżej było i jest ukierunkowane wyłącznie na to, by w dalszym ciągu utrzymywać mylne wyobrażenie co do charakteru umowy przedwstępnej z dnia 10 kwietnia 2020 r. Z kolei wskazywany przez Sąd Okręgowy, również przy okazji oceny wiarygodności wyjaśnień R. K., fakt przystąpienia przez P. F. do umowy oraz fakt udzielenia pożyczki P. P. nie przez wymienionego, lecz przez R. K., jak wskazano to już wcześniej, a wbrew temu co stwierdza Sąd Okręgowy, nie tylko, że nie „wzmacnia” wiarygodności wyjaśnień,
czy to P. F., czy to R. K., ale wręcz przeciwnie ją osłabia. W świetle konsekwentnych w tym zakresie i dlatego wiarygodnych zeznań P. P. powiązanie przytoczonych elementów prowadzi bowiem do wniosku, że elementy te, o czym była już mowa wcześniej, były ze sobą sprzęgnięte, zaś oskarżeni bez wątpienia mieli świadomość istnienia takiego a nie innego stanu rzeczy. Owa świadomość posiadana
przez wymienionych prowadzi zatem do innego, oczywistego w swej wymowie wniosku,
a mianowicie, że działaniom oskarżonych towarzyszyło łączące ich porozumienie.
Bez wpływu na ten, jak i wcześniej sformułowane wnioski pozostaje zaś to, że P. P. i pozostający z nim w spółce (...) „(…) od dłuższego czasu mieli zamiar sprzedaży rzeczonej nieruchomości.” (strona 4 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Trudno bowiem doszukać się jakiejkolwiek zależności pomiędzy owym zamiarem
a pozornością umowy przedwstępnej, która przecież została zawarta w zupełnie innym celu niż ten z niej wynikający.

Dla wyczerpania tematyki wywołanej zarzutem przedstawionym w punkcie III apelacji należy się jeszcze odnieść do okoliczności, którą eksponował w swoich wyjaśnieniach P. F., a która to związana jest z tym, że P. P. nie uczynił zadość powinności wynikającej z § 6 umowy przedwstępnej z dnia 10 kwietnia 2020 r. Konkretnie, P. P. był zobowiązany do przedłożenia dokumentów wymienionych we wskazanym paragrafie umowy, a w związku z tym, że nie zrealizował tego zobowiązania, wspomniane dokumenty finalnie uzyskał P. F.. Dodać trzeba, że wedle jego wyjaśnień,
to właśnie brakiem rzeczonych dokumentów, a nie innymi względami, P. P. tłumaczył niemożność przystąpienia przez niego do umowy przyrzeczonej. Sytuacja, o której mowa wymaga zaś oceny z dwojakiej perspektywy, a mianowicie zarówno z perspektywy interesów P. F., jak i P. P.. Ten pierwszy uzyskał dokumenty wymienione w § 6 umowy przedwstępnej, ponieważ był zdeterminowany aby doszło
do zawarcia umowy przyrzeczonej. Z kolei P. P. nie wypełnił zobowiązania,
o którym mowa w § 6 umowy przedwstępnej, jako że do zawarcia umowy przyrzeczonej,
jak wynika to z zeznań wymienionego oraz z zeznań P. W., nigdy miało nie dojść. A zatem, przedstawiony stan rzeczy, nie tylko, że nie podważa wiarygodności zeznań P. P. i złożonych w postępowaniu cywilnym oraz w śledztwie zeznań P. W., ale co więcej, jedynie utwierdza w przekonaniu, że te właśnie zeznania są autentyczne.

W podsumowaniu zaprezentowanych uwag, wypada więc jedynie powtórzyć,
że dokonana przez Sąd Okręgowy ocena wiarygodności zgromadzonych dowodów,
w tym przede wszystkim wyjaśnień oskarżonych oraz zeznań P. P.
i P. W. jest błędna. Taki jej charakter jest zaś konsekwencją tego,
że Sąd pierwszej instancji, dokonując owej oceny zupełnie stracił z pola widzenia te wszystkie uwarunkowania, które zostały przedstawione powyżej. Ich uwzględnienie, zdaniem Sądu odwoławczego, prowadzi natomiast do wniosku, że ocena, o której mowa powinna być zgoła odmienna od tej, którą urzeczywistnił Sąd Okręgowy. Co więcej, dokonanie tej oceny
w sposób prawidłowy, a więc przy uwzględnieniu przytoczonych wcześniej okoliczności, zdaniem Sądu Apelacyjnego, już obecnie materializuje, jeśli nie przekonanie, to bez wątpienia duże prawdopodobieństwo, że P. F. i R. K. popełnili zarzucone im przestępstwa. W efekcie takiego stanu rzeczy, stosownie do treści
art. 454 § 1 k.p.k., konieczne więc stało się uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest zasadny z powodów, które przytoczono przy okazji omawiania zasadności zarzutu wyspecyfikowanego w punkcie III apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

Wyrok został uchylony w całości.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji determinowały okoliczności zaprezentowane
w punkcie 3.2. niniejszego uzasadnienia.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Procedując w niniejszej sprawie po raz wtóry, Sąd Okręgowy obowiązany będzie ponownie przeprowadzić cały proces orzeczniczy, a na tych jego etapach, na których dokonywana jest ocena wiarygodności dowodów oraz czynione są na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd pierwszej instancji musi mieć w polu widzenia te wszystkie uwagi i wskazania, które zaprezentowano
we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

O opłacie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
w postępowaniu odwoławczym R. K., Sąd Apelacyjny orzekł
na podstawie § 2, § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2024.763).

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

SSA Jacek Szreder SSA Piotr Brodniak SSA Małgorzata Jankowska

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzuconych im przestępstw.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana