Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 112/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14 marca 2024 r., sygn. akt III K 284/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, gdyż skutkowało ustaleniem niepełnego i niezgodnego
z rzeczywistością stanu faktycznego sprawy,
a to art. 7 kpk poprzez dowolną ocenę
materiału dowodowego, polegającą na niewystarczającym uwzględnieniu pozytywnej prognozy kryminologicznej co do skazanego oraz nie wzięciem pod uwagę właściwości
i warunków osobistych sprawcy, odbywania przez niego kary w systemie zwykłym, wyrażenia zgody pisemnej na objęcie leczeniem odwykowym w systemie terapeutycznym,
jego poprawnego zachowania podczas pobytu w zakładzie karnym, odpłatnego zatrudnienia jako pomoc kuchenna, co poskutkowało wymierzeniem wyroku łącznego w wymiarze
3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

2. błąd w ustaleniach faktycznych
przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia będący także konsekwencją wskazanych powyżej
przepisów postępowania karnego polegający
na nieustosunkowaniu się w żaden sposób
do sytuacji rodzinnej, majątkowej i finansowej skazanego,

3. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych
za podstawę rozstrzygnięcia będący także konsekwencją wskazanych powyżej
przepisów postępowania karnego polegający
na niesłusznym przyjęciu, że postępy
u skazanego są umiarkowane i nie ma widocznych efektów resocjalizacji, podczas gdy skazany świadczy odpłatną pracę, nie sprawia większych problemów, przestrzega zasad dyscypliny, był nagradzany regulaminowo
i nie był karany dyscyplinarnie, nie prezentuje zachowań agresywnych ani przynależności
do popkultury więziennej i ma negatywny stosunek do popełnionych czynów,

4. rażąca niewspółmierność kary łącznej, wymierzonej przy zastosowaniu wadliwych kryteriów jej wymiaru, nie uwzględniając
w należytym stopniu związku przedmiotowego czynów objawiających się bliskością czasową czynów, które stały się podstawą orzeczenia kary pozbawienia wolności, jak również nieuwzględniającym okoliczności dotyczących osoby skazanego, a mających wpływ
na wysokość wymierzonej kary,

5. rażąca niewspółmierność kary łącznej orzeczonej w punkcie I zaskarżonego wyroku,
tj. 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności -mimo, że stosując zasadę pełnej absorpcji wymierzyłby kary, które spełniłyby swoje cele,
w tym prewencji ogólnej, jak i szczególnej,

6. rażąca surowość kary łącznej polegającej
na zastosowaniu w istocie zasady kumulacji kar i nieuwzględnienie podstawowej okoliczności łagodzącej polegającej na krytycznym podejściu skazanego do popełnionych przestępstw
i gwarancji, że skazany uległ już poprawie
i nie popełni przestępstwa w przyszłości,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Dokonując instancyjnej kontroli zaskarżonego wyroku, w pierwszej kolejności
należy zwrócić uwagę na specyfikę środka odwoławczego, który ją wywołał. I tak, należy wskazać, że autor owego środka formułuje w nim wniosek, między innymi, o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, aczkolwiek w uzasadnieniu skargi nie przytacza żadnych okoliczności, których to ewentualne istnienie uzasadniałoby wspomniany postulat. Taki stan rzeczy, skądinąd
nie dziwi, bo na gruncie przedmiotowej sprawy w istocie nie materializują się uwarunkowania, które to rodziłyby konieczność podjęcia w stosunku do kwestionowanego orzeczenia
decyzji o charakterze kasatoryjnym. To z kolei oznacza, że wniosek, o którym mowa powyżej
jest nie tyle bezzasadny, co posiada wymiar, stricte, instrumentalny. Podobny charakter
ma również uwaga zawarta w zarzucie wyspecyfikowanym w punkcie 2, w ramach której skarżący stwierdza, że Sąd Okręgowy w żaden sposób nie ustosunkował się do sytuacji rodzinnej, majątkowej i finansowej skazanego. Abstrahując od tego, że w takim postępowaniu jak to przeprowadzone w niniejszej sprawie owa sytuacja posiada marginalne, by nie rzec indyferentne znaczenie, autor apelacji nie podejmuje nawet próby jej przedstawienia.
Z kolei w zarzucie opisanym w punkcie 1 apelujący wskazuje, że Sąd Okręgowy, kształtując wymiar kary orzeczonej wobec D. F., nie uwzględnił tego, że wymieniony odbywa karę w systemie zwykłym. Tego rodzaju sformułowanie, a właściwie argument zawarty
w apelacji wywiedzionej na korzyść skazanego, należy zaś traktować w kategoriach nieporozumienia, jako że w procesie resocjalizacyjnym prowadzonym wobec każdej osoby przebywającej w jednostce penitencjarnej pożądanym jest ażeby osoba ta odbywała karę pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania, a nie w systemie zwykłym. Natomiast w zarzucie wyspecyfikowanym w punkcie 6 apelacji jej autor stwierdza, że Sąd Okręgowy wymierzając skazanemu karę łączną w istocie zastosował zasadę kumulacji kar, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest. Wreszcie trzeba zaakcentować,
że w uzasadnieniu apelacji, skarżący odwołując się do licznych judykatów sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego przytacza ugruntowane i niekwestionowane poglądy traktujące na temat reguł łączenia kar oraz istoty, czy innymi słowy rozumienia zarzutu rażącej niewspółmiernej surowości kary. W ramach pierwszej z przytoczonych kwestii, autor apelacji uwypukla zaś te uwarunkowania, które Sąd Okręgowy, de facto, uwzględnił i poddał analizie. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika bowiem, że ów Sąd miał w polu widzenia to, że przestępstwa przypisane skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego
w Szczecinie z dnia 15 maja 2023 r., sygn. akt III K 85/23 oraz Sądu Rejonowego
w Myśliborzu z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. akt II K 557/22 zaistniały na zwartej przestrzeni czasowej. Co prawda w pisemnych motywach orzeczenia Sąd meriti nie wskazał,
że uwzględnił również jednorodzajowość wspomnianych przestępstw, niemniej jednak wymiar kary ukształtowanej w zaskarżonym wyroku prowadzi do wniosku, że również
i ten element był determinantą tej kary. Przekonując zaś o tym, trzeba bowiem zauważyć,
że obok tych przytoczonych uwarunkowań, jak również obok pozytywnie ocenionej
przez Sąd orzekający postawy skazanego w zakładzie karnym, Sąd Okręgowy miał
na uwadze również te okoliczności, które są wyznacznikami warunków i właściwości osobistych D. F., w tym między innymi okoliczność związaną z dotychczasową karalnością wymienionego. Czyniąc to spostrzeżenie należy zaś przypomnieć, że D. F. był pięciokrotnie karany sądownie (k.14-15 i k.20-21), a to oznacza, że jego stosunek wobec obowiązujących i co istotne podstawowych zasad porządku prawnego jest lekceważący. W obliczu zaprezentowanych uwarunkowań nie ulega więc wątpliwości,
że orzeczona wobec skazanego kara łączna 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności absolutnie nie razi niewspółmierną surowością. Wyrażając ten pogląd, należy zaś nawiązać do drugiej kwestii, którą skarżący uwypukla poprzez cytowane w apelacji orzeczenia,
a która to, jak wspomniano wcześniej, dotyczy istoty zarzuty apelacyjnego przewidzianego
w art. 438 pkt 4 kpk. W ramach tego zagadnienia autor apelacji przytacza wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 września 2021 r., sygn. akt II AKa 189/21, w którym
to ów Sąd stwierdził między innymi, że w przypadku zarzutu rażącej niewspółmierności kary „(…) nie chodzi (…) o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o różnicę ocen
tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również
w potocznym znaczeniu tego słowa - „rażąco” niewspółmierną, to jest niewspółmierną
w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (…)”. Jak wspomniano to wcześniej, tego rodzaju stanowisko, czy też inaczej zapatrywanie na istotę omawianego zarzutu apelacyjnego, jest utrwalone i powszechnie aprobowane, tyle tylko, że w żaden sposób
nie przystaje ono do realiów rozpoznawanej sprawy. Trzeba bowiem mieć na uwadze prawidłowo ustalone przez Sąd Okręgowy okoliczności, które zadecydowały o wymiarze kary orzeczonej wobec skazanego, a także, a właściwie przede wszystkim, należy mieć w polu widzenia to, że Sąd pierwszej instancji mógł ukształtować tę karę w granicach od 3 lat
i 1 miesiąca do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. A zatem, ustalenie jej wymiaru
na poziomie 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, dodać trzeba ustalenie będące egzemplifikacją bezbłędnie ocenionych przez Sąd Okręgowy okoliczności dotyczących skazanego oraz związków czasowo - przedmiotowych popełnionych przez niego przestępstw, prowadzi do oczywistego w swej wymowie wniosku, że owa kara nie posiada takiego charakteru o jakim mowa w cytowanym wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
z dnia 28 września 2021 r., sygn. akt II AKa 189/21. Przeciwnie, jest ona sprawiedliwa oraz wyważona i jako taka materializuje duże prawdopodobieństwo, że jej odbycie przez skazanego urzeczywistni cele tej kary w zakresie społecznego, a przede wszystkim indywidualnego oddziaływania.

W podsumowaniu, stwierdzić więc należy, że Sąd Okręgowy, po pierwsze, bezbłędnie ustalił, że kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. F. wyrokami Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 15 maja 2023 r., sygn. akt III K 85/23 oraz Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. akt II K 557/22 podlegają łączeniu wedle aktualnie obowiązujących zasad łączenia kar i po wtóre, na właściwym poziomie ukształtował wymierzoną skazanemu karę łączną pozbawienia wolności.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski niezasadne z powodów zaprezentowanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok został utrzymany w mocy z powodu uwarunkowań przedstawionych we wcześniejszej części uzasadnienia.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O opłacie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu
w postępowaniu odwoławczym, Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie § 2, § 4 ust. 1
i 3 oraz § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia14 maja 2024 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu
terytorialnego kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U.2024.764).

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Z uwagi na długoterminowy charakter kary pozbawienia wolności orzeczonej
wobec D. F., Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwolnił
go od obowiązku ponoszenia wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym.

7.  PODPIS

SSA Małgorzata Jankowska SSA Dorota Mazurek SSA Piotr Brodniak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca D. F..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana