Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 121/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 18 lutego 2025 r., sygn. akt II K 137/24.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. L.

Dotychczasowe skazania S. L..

akta sprawy II K 127/20 Sądu Okręgowego
w Gorzowie Wielkopolskim

informacja
z systemu (...)

135

2.1.1.2.

S. L.

Zachowanie skazanego w jednostce penitencjarnej

opinia o skazanym

121-126

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Akta sprawy II K 127/20 Sądu Okręgowego
w Gorzowie Wielkopolskim.

Dokumenty urzędowe, więc ich wiarygodność nie budzi wątpliwości.

2.1.1.2.

Opinia o skazanym.

Dokument urzędowy, więc z tego powodu wiarygodny.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

mająca wpływ na treść orzeczenia, obraza przepisów postępowania tj. art. 572 k.p.k. polegająca na umorzeniu postępowania
w przedmiocie:

- objęcia wyrokiem łącznym wyroków: Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce
w Poznaniu sygn. VIII K 1771/11, Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. sygn.
II K 48/13, Sądu Rejonowego w Zielonej Górze sygn. VII K 1311/11, Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w Poznaniu sygn. III K 47/13, Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto
w Poznaniu sygn. III K 204/16, podczas gdy czyny przypisane skazanemu w w/w sprawach, z uwagi na czas ich popełnienia i datę pierwszego skazania w związku z ich popełnieniem tj. dnia 28 grudnia 2011 r.
w sprawie sygn. akt VIII K 1771/11, pozostawały w zbiegu realnym przestępstw, co nakazywało Sądowi I instancji orzeczenie kary łącznej, albowiem wymierzono w/w wyrokami kary
tego samego rodzaju - pozbawienie wolności oraz grzywny;

- objęcia wyrokiem łącznym orzeczonym przez Sąd I instancji, obejmującym wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy sygn. II K 668/06
oraz wyrok Sądu Rejonowego w Zielonej Górze sygn. II K 9/18 (pkt 1 zaskarżonego wyroku) także wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze sygn. IIK 327/08, podczas gdy czyny przypisane skazanemu w w/w wyrokach,
z uwagi na czas ich popełnienia i datę pierwszego skazania w związku z ich popełnieniem tj. dnia 30 stycznia 2007 r.
w sprawie sygn. II K 668/06, pozostawały
w zbiegu realnym przestępstw, co nakazywało orzeczenie przez Sąd I instancji kary łącznej, albowiem orzeczone w/w wyrokami kary podlegające łączeniu - pozbawienia wolności oraz grzywny

czym w zakresie opisanym powyżej, Sąd Okręgowy w Gorzowie Wlkp. - naruszając przepis art. 85 k.k. formułujący materialne warunki orzekania kary łącznej - dopuścił się obrazy przepisu prawa karnego materialnego
w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt. 1 k.p.k., co skutkuje tym, że zapadłe orzeczenie nie odpowiada prawu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Prezentację wyników przeprowadzonego postępowania odwoławczego należy poprzedzić uwagą o charakterze porządkowym, a mianowicie, że przedmiotem procedowania Sądu Okręgowego była wyłącznie kara łączna pozbawienia wolności ostatecznie ukształtowana w zaskarżonym wyroku i wyłącznie ta kara jest istotą wywiedzionych apelacji. W związku z tym, przedstawione poniżej rozważania, pomimo,
że wyrokami jednostkowymi orzekano wobec S. L. również kary grzywny, mogły się koncentrować jedynie na problematyce dotyczącej kary łącznej pozbawienia wolności. Natomiast zgłębiając tę problematykę, najpierw należy wyrazić zdziwienie i zarazem dezaprobatę wobec faktu, że Sąd pierwszej instancji, poza aktami spraw II K 178/13 Sądu Okręgowego w Zielonej Górze i II K 303/17 Sądu Rejonowego
w Zielonej Górze, nie uzyskał żadnych innych, które były niezbędne do oceny, czy istnieją warunki do wydania wobec skazanego wyroku łącznego. Co więcej, poza odpisami wyroków wydanych w sprawie II K 9/18 Sądu Rejonowego w Zielonej Górze, nie uzyskał nawet odpisów bądź kopii innych orzeczeń wydanych w sprawach, w których S. L. został skazany. Uczynienie zadość choćby tej drugiej powinności było zaś niezmiernie łatwe, jako że odpisy wyroków dotyczących skazanego znajdowały się i znajdują w aktach sprawy
II K 127/20 Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim, które Sąd Apelacyjny, dążąc
do uzupełnienia materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, uzyskał
w trakcie postępowania odwoławczego. Natomiast przechodząc do istoty analizowanej sprawy, z powodów o których będzie mowa w dalszej części uzasadnienia, najpierw należy przypomnieć, że na kanwie skazań S. L., w zakresie kary pozbawienia wolności, dotychczas zostały wydane 4 wyroki łączne. Pierwszy z nich, to wyrok łączny Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt II K 178/13, którym węzłem kary łącznej objęto kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu wyrokami Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 30 stycznia 2007 r., sygn. II K 668/06 i Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II K 327/08, a także wyrokami Sądu Rejonowego w Nowej Soli z dnia 20 września 2012 r., sygn. akt II K 791/12, Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt II K 1077/12 i Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt II K 1584/12.

Następny wyrok łączny, to jest wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II K 113/16, obejmował grupę kolejnych skazań S. L., a konkretnie skazania następującymi wyrokami: Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2011 r., sygn. akt VIII K1771/11 (wyrokiem tym orzeczono jedynie karę grzywny), Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim
z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt II K 48/13, Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia
30 czerwca 2014 r., sygn. akt VII K 1311/11 i Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto
w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt III K 47/13. W związku z tym, że takie, odzwierciedlone w tym wyroku łącznym rozstrzygnięcie nie posiadało „punktu wspólnego”
z rozstrzygnięciem wyrażonym w wyroku łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt II K 178/13, to nie wnikając, bo jest to niemożliwe , w ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia zawartego w wyroku łącznym Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II K 113/16, stwierdzić trzeba, że wyrok
ten zmaterializował byt drugiej kary łącznej pozbawienia wolności, to jest kary, występującej niejako równolegle z karą łączną pozbawienia wolności ukształtowaną wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt II K 178/13.

Po wydaniu wyroku łącznego w sprawie II K 113/16 Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim ujawniło się kolejne skazanie S. L., to jest skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt III K 204/16. W związku z tym, wobec wymienionego został wydany następny wyrok łączny, a mianowicie wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia
25 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 27/19. Wyrokiem tym, stosownie do przepisów obowiązujących w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r., węzłem
kary łącznej pozbawienia wolności objęto wyłącznie te kary, które podlegały wykonaniu,
a więc karę łączną pozbawienia wolności ukształtowaną wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II K 113/16
oraz karę 4 lat pozbawienia wolności wymierzoną skazanemu wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt III K 204/16.

Potrzebę wydania następnego wyroku łącznego zrodziło kolejne ujawnione skazanie S. L., a mianowicie skazanie go wyrokiem Sądu Rejonowego
w Zielonej Górze z dnia 21 maja 2019 r., sygn. akt II K 303/17. Ów wyrok łączny został wydany przez Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim w dniu 21 grudnia 2020 r. w sprawie II K 127/20, a na skutek jego zmiany dokonanej przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie
(wyrok z dnia 16 grudnia 2021 r., sygn. akt II AKa 62/21), w oparciu o przepisy obowiązujące w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r., ostatecznie zostały połączone kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 czerwca 2029 r., sygn. akt II K 27/19, wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II K 327/08 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 21 maja 2019 r., sygn. akt
II K 303/17.

W tym miejscu, niejako dla porządku dodać należy, że wobec skazanego został wydany jeszcze jeden wyrok łączny, a mianowicie wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 marca 2015 r., sygn. akt II K 152/14, aczkolwiek z uwagi na to,
że orzeczono nim wyłącznie karę łączną grzywny, ów wyrok, z powodów, o których była mowa na wstępie, pozostawał poza zakresem niniejszych rozważań. Natomiast powracając do nich, koniecznym staje się przypomnienie, że zgodnie z treścią art. 575 § 1 k.p.k., jeżeli
po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego uprawomocnienia poprzedni wyrok łączny traci moc. A zatem, zmaterializowanie się tego faktu następuje z mocy prawa, a nie jak w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdza Sąd Okręgowy, na podstawie decyzji o „rozwiązaniu” kary łącznej. Abstrahując jednak
od tego, trzeba zwrócić uwagę, że kara łączna pozbawienia wolności orzeczona wobec skazanego wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia
6 grudnia 2016 r., sygn. akt II K 113/16, na mocy wyroku łącznego Sądu Okręgowego
w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 27/19 została połączona węzłem kary łącznej pozbawienia wolności z inną karą tego rodzaju, co oznacza, że z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 27/19, poprzedni wyrok łączny tego Sądu, to jest wyrok
z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II K 113/16, utracił moc obowiązującą. Natomiast objęcie węzłem kary łącznej ukształtowanej w kolejnym wyroku łącznym Sądu Okręgowego
w Gorzowie Wielkopolskim, to jest w wyroku z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. akt II K 127/20, kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec skazanego, między innymi, wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 27/19 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt
II K 327/08, zrodziło dwojaki skutek. Pierwszy, to utrata mocy obowiązującej wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 27/19. Natomiast drugi skutek bezpośrednio dotyka wyroku łącznego Sądu Okręgowego
w Zielonej Górze z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. II K 178/13. Trzeba bowiem zauważyć,
że węzłem kary łącznej orzeczonej tym wyrokiem została objęta, między innymi kara pozbawienia wolności ukształtowana wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II K 327/08, która to w zupełnie innej konfiguracji i na podstawie przepisów o zupełnie innym brzmieniu (przepisy Rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r.), stała się również podstawą kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego zmienionym przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyrokiem Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim, to jest wyrokiem z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. akt II K 127/20. A zatem, z chwilą uprawomocnienia się tego wyroku, moc utracił nie tylko wyrok łączny Sądu Okręgowego
w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 27/19, ale i również wyrok łączny Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt
II K 178/13.

Podsumowując tę część rozważań, stwierdzić więc trzeba, że fakt kolejnego ujawnionego skazania S. L. należy postrzegać przez pryzmat wcześniej przytoczonych uwarunkowań, a mianowicie przez pryzmat tego, że spośród wszystkich wyroków łącznych, które w zakresie kary pozbawienia wolności zostały wydane wobec skazanego, jedynym, który w chwili wyrokowania przez Sąd Okręgowy zachowywał moc obowiązującą był wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim, to jest w wyrok z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. akt II K 127/20. Obok tych zaprezentowanych powyżej okoliczności trzeba zauważyć, że nowo ujawnione skazanie S. L.,
zmaterializowało się wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia
1 sierpnia 2023 r., sygn. akt II K 9/18, a więc orzeczeniem, które zostało wydane, i które
to uprawomocniło się w okresie aktualnie obowiązujących przepisów Rozdziału IX kodeksu karnego. Wskazać też trzeba, że w momencie orzekania przez Sąd pierwszej instancji kara 7 lat pozbawienia wolności wymierzona S. L. wyżej wymienionym wyrokiem była jedyną, którą skazany obowiązany był odbyć (vide: opinia penitencjarna
k.38-39). Zaakcentować również należy, że przestępstwo, które tym wyrokiem zostało przypisane skazanemu zaistniało w okresie od 23 do 28 kwietnia 2000 r. Taki stan rzeczy, jak trafnie stwierdza to w apelacji prokurator, obligował więc Sąd Okręgowy do zbadania, oczywiście według zasady „chronologicznie pierwszego wyroku”, czy a jeśli tak, to które kary spośród kar pozbawienia wolności wymierzonych skazanemu wszystkimi dotychczas zapadłymi wobec niego wyrokami jednostkowymi podlegają łączeniu. Tymczasem,
Sąd pierwszej instancji nie uczynił zadość tej powinności, a co więcej, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sformułował takie uwagi, które z oczywistych względów
są bezzasadne i jako takie w żadnym razie nie zasługują na akceptację. Trudno jednak
o inne w tym zakresie stanowisko, skoro Sąd meriti stwierdza, że ukształtowanie w wyroku łącznym dwóch węzłów kary łącznej jest „(…) niecelowe i niedopuszczalne.” (strona 6 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Pomijając niekonsekwencję wyłaniającą się z tej supozycji, nie trzeba bowiem przekonywać o tym, co w praktyce orzeczniczej jest swego rodzaju oczywistością, a mianowicie, że ustalenie w jednym wyroku łącznym kilku grup przestępstw, które pozostają ze sobą w zbiegu realnym i w konsekwencji wymierzenie
w tym wyroku kilku kar łącznych tego samego rodzaju, jest nie tylko możliwe, ale w przypadku gdy zmaterializują się ku temu przesłanki, jest wręcz konieczne. Czyniąc tę uwagę,
na jej kanwie należy zaś uwypuklić to, co Sąd Okręgowy bezzasadnie traktuje w kategoriach fakultatywności, a mianowicie, że instytucja wyroku łącznego służy racjonalizowaniu,
a nie „poprawie” sytuacji skazanego, a to oznacza, że jeżeli istnieją warunki do wydania wyroku łącznego i objęcia nim wszystkich możliwych skazań, to wydanie takiego wyroku staje
się obowiązkiem sądu, którego to Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie,
nie zrealizował. Ów Sąd, jak wynika to z uzasadnienia kwestionowanego orzeczenia,
co prawda dostrzegł możliwość innego, niż w tym orzeczeniu ukształtowania kar łącznych pozbawienia wolności, to jednak stwierdził, jak wspomniano to wcześniej oczywiście bezzasadnie, że w realiach niniejszej sprawy nie ma takiej potrzeby. W konsekwencji, węzłem kary łącznej pozbawienia wolności objął jedynie kary orzeczone wobec S. L. w sprawach II K 668/06 Sądu Rejonowego w Legnicy i II K 9/18 Sądu Rejonowego w Zielonej Górze. Tymczasem, dokonując analizy poszczególnych wyroków, które zmaterializowały skazania S. L. na kary pozbawienia wolności, stwierdzić trzeba, że chronologicznie pierwszym wydanym wobec niego wyrokiem jest wyrok Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 16 października 1998 r., sygn. akt V K 324/98. Zważywszy na datę tego orzeczenia oraz daty przestępstw stwierdzonych pozostałymi wyrokami, oczywistym jest, że żadna z kar ukształtowanych w tych wyrokach nie łączy się
z karą wynikającą z wyżej wymienionego wyroku. W związku z tym, konieczne staje się ustalenie kolejnego „chronologicznie pierwszego wyroku”, a jest nim wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 30 stycznia 2007 r., sygn. akt II K 668/06. Uwzględniając datę tego wyroku oraz daty przestępstw przypisanych skazanemu pozostałymi wyrokami, wskazać należy, że kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone skazanemu wspomnianym wyrokiem łączą się z karami jednostkowymi pozbawienia wolności orzeczonymi wobec skazanego wyrokami Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia
26 lipca 2012 r., sygn. akt II K 327/08 oraz Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia
1 sierpnia 2023 r., sygn. akt II K 9/18.

Kolejnym „chronologicznie pierwszym wyrokiem” jest wyrok Sądu Rejonowego
w Nowej Soli z dnia 20 września 2012 r., sygn. II K 791/12. Co prawda prokurator wskazuje w apelacji, że wyrokiem tym jest wyrok Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce
w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2011 r., sygn. akt VIII K 1771/11, niemniej jednak czyniąc
to spostrzeżenie skarżący pomija to, że zgodnie z treścią art. 85 § 1 k.k. warunkiem połączenia kar jest nie tylko to, ażeby sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł co do któregokolwiek z nich pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, ale również i to, by za te przestępstwa została wymierzona kara tego samego rodzaju. Tymczasem wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia
28 grudnia 2011 r., sygn. akt VIII K 1771/11 S. L. wymierzono jedynie karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda. W związku z tym,
z perspektywy kary pozbawienia wolności, kolejnym „chronologicznie pierwszym wyrokiem” jest właśnie wspomniany wcześniej wyrok Sądu Rejonowego w Nowej Soli z dnia
20 września 2012 r. Z karą pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem, zważywszy
na daty kolejnych, przypisanych skazanemu przestępstw, łączą się zaś kary pozbawienia wolności orzeczone wobec wymienionego wyrokami Sądu Rejonowego w Zielonej Górze
z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt II K 1077/12, Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt II K 1584/12, Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim
z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt II K 48/13, Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia
30 czerwca 2014 r., sygn. akt VII K 1311/11, Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto
w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt III K 47/13 oraz tego samego Sądu z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt III K 204/16. Uwzględniając zaś to, że przestępstwo stwierdzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 21 maja 2019 r., sygn. akt
II K 303/17 zaistniało w dniu 10 września 2016 r., kara pozbawienia wolności wymierzona skazanemu za to przestępstwo nie łączy się z pozostałymi karami tego rodzaju. Z kolei wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt
II K 297/16, S. L. wymierzono karę inną rodzajowo, a mianowicie karę 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka.

Bez wpływu na zaprezentowane powyżej uwagi pozostaje zaś fakt ujawnienia się kolejnego skazania S. L., a mianowicie skazania go wyrokiem Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu z dnia 15 stycznia 2025 r., sygn. akt II K 496/24 (vide: opinia penitencjarna k. 121-122). Z informacji zawartych w systemie N. - Sad wynika bowiem,
że owo skazanie dotyczy przestępstwa, które zaistniało w dniu 15 października 2024 r.,
a więc przestępstwa, które z żadnym z przestępstw popełnionych przez skazanego
nie pozostaje w zbiegu realnym.

W podsumowaniu zaprezentowanych uwag stwierdzić więc trzeba, że Sąd
pierwszej instancji, z sobie tylko wiadomych powodów, de facto, uchylił się od rozstrzygnięcia istoty niniejszej sprawy, a ściślej rzecz ujmując, uchylił się od dokonania analizy ewentualnych podstaw do wydania wobec S. L. takiego wyroku łącznego, który by uwzględniał wszystkie dotychczasowe skazania wymienionego. Formułując tę konstatację stwierdzić jednocześnie należy, że sytuacji, która zmaterializowała się na gruncie niniejszej sprawy nie można utożsamiać z sytuacją, w której po wydaniu wyroku łącznego, dopiero na etapie postępowania odwoławczego, ujawni się dodatkowe,
nie objęte tym wyrokiem skazanie, albo gdy wyrokiem łącznym wadliwie połączono kary.
W tej drugiej sytuacji swego rodzaju oczywistością jest to, że obowiązkiem Sądu odwoławczego jest sanowanie zaskarżonego wyroku łącznego. Natomiast w takiej sytuacji jak ta, która zaistniała w przedmiotowej sprawie, podjęcie przez Sąd odwoławczy „działań naprawczych”, de facto, sprowadziłoby się do zastąpienia przez ten Sąd w procesie orzekania Sądu pierwszej instancji, a to w konsekwencji pozbawiłoby strony ustawowego
i fundamentalnego uprawnienia jakim jest możliwość zaskarżenia decyzji procesowej naruszającej ich prawa. W związku z tym, zgodnie z postulatem sformułowanym w apelacji prokuratora, Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał niniejszą sprawę
do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Procedując w tej sprawie po raz wtóry, Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności obowiązany będzie uzupełnić dotychczas zgromadzony materiał dowodowy poprzez dołączenie do akt niniejszej sprawy dotąd nieuzyskanych odpisów orzeczeń. W dalszej kolejności, rolą Sądu pierwszej instancji będzie dokonanie analizy wszystkich skazań S. L., przy czym nie tylko skazań na kary pozbawienia wolności,
ale również i grzywny, a następną powinnością Sądu Okręgowego będzie ustalenie,
przy zastosowaniu kryterium „chronologicznie pierwszego wyroku”, które z przestępstw popełnionych przez skazanego pozostają w zbiegu realnym, bądź w zbiegach realnych. Realizując te, wymienione obowiązki, Sąd pierwszej instancji, rzecz jasna musi mieć również w polu widzenia te wszystkie uwagi i wskazania, które zostały zaprezentowane powyżej.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest zasadny z powodów przedstawionych powyżej.

3.2.

1. obraza prawa materialnego tj. art. 4 § 1 k.k. poprzez jego nie zastosowanie w sytuacji prawnej skazanego S. L.
i tym samym orzeczenie kary łącznej zgodnie z przepisami art. 85 i 86 § 1 k.k. obowiązującymi w dacie wydania skarżonego orzeczenia;

2. rażąca niewspółmierność wymierzonej skazanemu w pkt. 1 kary łącznej 8 lat pozbawienia wolności poprzez nieuwzględnienie istotnych okoliczności przedmiotowych oraz podmiotowych dotyczących czynów popełnionych przez S. L., a także niedostateczne uwzględnienie okoliczności dotyczących tego skazanego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty sformułowane przez obrońcę S. L., w obliczu zaprezentowanych powyżej, a dostrzeżonych przez prokuratora mankamentów,
którymi dotknięty jest zaskarżony wyrok, jawiły się jako przedwczesne.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i obniżenie
kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec S. L. do 7 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek sformułowany w apelacji obrońcy skazanego, podobnie jak wyspecyfikowane
w tej apelacji zarzuty, z powodów, o których mowa powyżej, również jest przedwczesny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości.

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji determinowały uwarunkowania zaprezentowane we wcześniejszej części uzasadnienia.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Zapatrywania prawne i wskazania dotyczące dalszego postępowania zostały zaprezentowane we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

SSA Jacek Szreder SSA Piotr Brodniak SSA Małgorzata Jankowska

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wadliwie przyjęta przez Sąd Okręgowy zasada łączenia kar.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca S. L.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara orzeczona wobec skazanego oraz niewłaściwie przyjęte przez Sąd Okręgowy przepisy stanowiące jej podstawę.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana