Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 149/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 22 marca 2024r.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Wyrok zaskarżyli jedynie obrońcy oskarżonego.

AdwokatB. P.wyrokowi zarzucił:

„I. obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonego art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk poprzez ich zastosowanie dokonane w wyniku wadliwej subsumcji i przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa usiłowania zabójstwa, podczas gdy w sprawie dopuszczalne jest (jedynie) przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 157 § 2 kk, ewentualnie w razie uznania, że odniesione obrażenia przez pokrzywdzonego realnie zagrażały życiu pokrzywdzonego - art. 156 § 1 pkt 2 kk;

II. obrazę przepisów prawa procesowego tj. a mianowicie art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. art. 410

k.p.k. i art. 424 k.p.k., poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów oraz zasady in dubio pro reo i wybiórcze potraktowanie materiału dowodowego, a także interpretację dowodów wbrew zasadom logiki wyrażające się:

" oparciem orzeczenia o winie oskarżonego, tj. przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. na podstawie przypuszczań Sądu w zakresie zamiaru zabójstwa czyniąc ustalenia w tym zakresie na niekorzyść oskarżonego;

- przyjęciem kwalifikacji prawnej opisanego czynu jedynie na tej podstawie, iż oskarżony miał dwa noże, którymi zaatakował pokrzywdzonego, jednak okoliczności te same w sobie, nie oznaczają, że skutek w postaci śmierci był objęty zamiarem oskarżonego, zwłaszcza, że oskarżony przed zdarzeniem i w toku całego postępowania karnego konsekwentnie komunikował chęć przestraszenia pokrzywdzonego - lecz nie jego zabicia. Ponadto wskazać należy, że u pokrzywdzonego doszło (jedynie) do powstania obrażeń nie zagrażających bezpośrednio życiu, naruszających czynności narządów jego ciała na okres do dni 7.

- niedaniem przez Sad wiary zeznaniom oskarżonego w zakresie, w którym wyjaśniał zamiar przestraszenia i brak zamiaru pozbawienia życia;

III. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mających wpływ na treść wyroku polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony działając z zamiarem bezpośrednim ugodził pokrzywdzonego nożem usiłując doprowadzić do skutku w postaci śmierci człowieka, podczas gdy materiał dowodowy, nie potwierdza okoliczności by zachowanie oskarżonego przed zdarzeniem, umiejscowienie obrażeń, posiadaniem niebezpiecznego narzędzia w postaci noża same w sobie, nie oznaczają, że skutek w postaci śmierci był objęty zamiarem oskarżonego, zwłaszcza, że obrażenia, których doznał pokrzywdzony nie zagrażały bezpośrednio jego życiu, przy czym po zdarzeniu wrócił on do swojego domu pomimo, iż wiedział, że pokrzywdzony żyje tym samym, ewentualnym zamiarem oskarżonego w chwili zajścia objęty mógł być co najwyżej skutek w postaci średniego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego.

(…)

VI. a) rażącą surowość orzeczonej kary 8 (słownie: ośmiu) lat pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności sprawy, zamiar osiągnięcia celów wychowawczych i zapobiegawczych kary, a także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, w szczególności brak uprzedniej karalności, pojednanie z pokrzywdzonym nie przemawiają za utrzymaniem względem oskarżonego wymierzonej mu kary lecz jednoznacznie wskazują, iż wystarczająca byłaby kara w niższym wymiarze lub z dobrodziejstwem nadzwyczajnego złagodzenia, bowiem takie rozstrzygnięcie wydaje się być nadmiernie represyjne, co czyni orzeczoną karę rażąco dolegliwą,

b) rażącą niewspółmierność orzeczonego środka kompensacyjnego w wysokości 50.000 złotych na rzecz pokrzywdzonego tytułem zadośćuczynienia, podczas gdy okoliczności popełnienia przedmiotowego czynu, zachowanie oskarżonego w toku postępowania, głęboka skrucha, nieustanny żal i kierowanie przeprosin do pokrzywdzonego, chęć zadośćuczynienia krzywd a także cechy i warunki osobiste oskarżonego oraz jego możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że orzeczenie środka kompensacyjnego przy takim wymiarze kary pozbawienia wolności w tej wysokości jest niezasadne.”

Natomiast drugi obrońca - adwokat J. W. zarzucił:

„1. Na podstawie art. 438 pkt 1 K.p.k. obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, tj. art. 148 § 1 K.k. w zw. z art. 9 § 1 K.k., polegającą na błędnej (zbyt wąskiej) wykładni znamion strony podmiotowej (zamiaru bezpośredniego) zabójstwa, czego konsekwencją było błędne uznanie, że zachowanie A. S. (1) wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 193 K.k. i art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 148 § 1 K.k. i art. 157 § 1 K.k. przy zast. art. 11 § 2 K.k., podczas gdy właściwą kwalifikacją prawną jego czynu jest art. 193 K.k. i art. 157 § 1 K.k. przy zast. art. 11 § 2 K.k.;

2. Na podstawie art. 438 pkt 2 K.p.k. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a) art. 2 § 2 K.p.k., art. 4 K.p.k., art. 5 § 2 K.p.k., art. 7 K.p.k., art. 366 § 1 K.p.k. i 410 K.p.k. poprzez dokonanie oceny wyjaśnień oskarżonego, zeznań pokrzywdzonego i świadków oraz opinii biegłych w sposób wybiórczy, niewnikliwy, niezgodny z zasadami doświadczenia życiowego, z pominięciem zawartych w tych dowodach okoliczności o istotnym znaczeniu oraz wnioskowaniem rozmijającym się z treścią tych dowodów, które to uchybienia doprowadziły do:

- nierozważenia: charakteru konfliktu sąsiedzkiego, jako mogącego być najwyżej motywem oskarżonego do zastraszenia, a nie pozbawienia życia pokrzywdzonego, a jednocześnie mogącego być podstawą do wyolbrzymiania przebiegu zdarzenia przez pokrzywdzonego; przypadkowej dynamiki zdarzenia oraz mechanizmu powstania obrażeń u pokrzywdzonego a także faktycznego charakteru tych obrażeń (w miejsce polemiki o potencjalnych możliwych obrażeniach),

- błędnych ustaleń faktycznych, że: oskarżony nie działał w celu nastraszenia, tylko udał się w dniu zdarzenia do pokrzywdzonego z bezpośrednim zamiarem pozbawienia go życia; pokrzywdzony nie miał powodu, aby obciążać oskarżonego, czy fałszować przebieg zdarzenia; oskarżony miał swobodę decydowania o rodzaju, sposobie i intensywności ataku; oskarżony był brutalny i intencjonalnie atakował szyję oraz okolice klatki piersiowej pokrzywdzonego; słowa oskarżonego wypowiadane przed zdarzeniem, w trakcie zdarzenia i później świadczą o istnieniu bezpośredniego zamiaru pozbawienia życia,

- skutkiem zaś tych uchybień była błędna rekonstrukcja zamiaru oskarżonego, a tym samym niewłaściwa kwalifikacji prawna jego czynu.

(…)

3. Na podstawie art. 438 pkt 4 K.p.k. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 8 lat pozbawienia wolności na skutek błędnego uznania, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.”

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19.09.2024r. złożył jedynie pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, który nie skarżył wyroku sądu I instancji. W związku z powyższym, niniejsze uzasadnienie dotyczy tylko kwestii wysokości kary zasadniczej / pozostałe orzeczenia w przedmiotowej sprawie są zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej /.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, orzeczona wobec A. S. (1) , przez sąd I instancji, kara pozbawienia wolności jest rażąco surowa. Sąd rozstrzygający skupił się na okolicznościach obciążających oskarżonego nie dostrzegając, albo nie "doceniając" okoliczności także przemawiających za nim.

Po pierwsze, oskarżony nigdy wcześniej nie był karany sądownie, co ma istotne znaczenie uwzględniając jego wiek / 58 lat/.

Po drugie, pomiędzy nim, a poszkodowanym od lat trwał konflikt sąsiedzki, który nie był spowodowany tylko zachowaniem oskarżonego.

Po trzecie, oskarżony nie planował swojego działania wcześniej , działał z zamiarem nagłym.

Po czwarte, oskarżony podjął konkretne kroki w celu zadośćuczynienia krzywdzie pokrzywdzonego, o czym świadczy zapłata kwoty 50 000,-złotych tytułem zadośćuczynienia w dniu 23.08.2024r. mimo, że jego obrońcy kwestionowali w apelacjach wysokość tej sumy. To także świadczy o pogłębionej refleksji oskarżonego nad tym, czego dokonał.

Wniosek

Adw. B. P. wniósł o:

„zmianę zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w miejsce zarzuconego czynu i rozstrzygnięć z nim związanych przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 157 § 2 kk wymierzając karę pozbawienia wolności do 2 lat i obniżenie orzeczonego środka kompensacyjnego do kwoty 15.000 zł, ewentualnie przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 156 § 1 pkt 2 kk i wymierzenie kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia oraz obniżenie orzeczonego środka kompensacyjnego do kwoty 15.000 zł.

Z ostrożności procesowej (…) o zmianę zaskarżonego wyroku przez nadzwyczajne złagodzenie kary wymierzonej oskarżonemu i obniżenie orzeczonej kary pozbawienia wolności i środka kompensacyjnego do kwoty 15.000 zł.”

Natomiast Jadw. J. W. wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia:

„1) poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu na art. 193 K.k. i art. 157 § 1 K.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

a z ostrożności:

2) poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z zastosowaniem instytucji nadzwyczajnego jej złagodzenia.”

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumenty przedstawione powyżej, zdaniem Sądu Apelacyjnego, przemawiały za uznaniem, że kara pozbawienia wolności wymierzona A. S. (1), w ramach podstawowego zagrożenia, jest rażąco niewspółmiernie wysoka. Przy czym podkreślić należy, że zapłata zadośćuczynienia nastąpiła po wyroku Sądu Okręgowego i ten nie mógł uwzględnić tej okoliczności. Sąd Odwoławczy uznał, iż są podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego. Tym samym, Sąd Apelacyjny mógł orzekać w granicach od 2 lat i 8 miesięcy do 7 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności. Ważąc wszystkie przytoczone przez sąd rozstrzygający okoliczności, i podniesione wyżej, oceniono, że współmierną do stopnia zawinienia A. S. (1), jak i uwzgledniającą wymogi prewencji ogólnej, będzie kara 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy m.in. kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu, jak i rozstrzygnięcia w zakresie wysokości zadośćuczynienia oraz o przepadku dowodów rzeczowych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak było podstaw do zmiany tych rozstrzygnięć.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zastosowano nadzwyczajne złagodzenie kary pozbawienia wolności i obniżono ją do 5 lat oraz 6 miesięcy.

Zwięźle o powodach zmiany

Tak, jak to opisano w pkt. 3.1 niniejszego uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 634 w zw. z art. 627 kpk, a o opłacie za obie instancje - na podstawie art.10 ust.1 w zw. z art.2 ust.1 pkt.6 ustawy o opłatach w sprawach karnych z 23 czerwca 1973r / tekst jedn. Dz. U. z 2023r., poz.123 /.

7.  PODPIS

SSO del. Arleta Wawrzynkiewicz SSA Andrzej Olszewski SSA Stanisław Kucharczyk

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Dwaj obrońcy oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zakwestionowali kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu, wysokość orzeczonej kary zasadniczej, jak i zadośćuczynienia.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana