Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 186/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 17 maja 2023 roku sygn. akt III 189/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia.

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Oskarżony jest osobą karaną.

k. 1177-1179.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

aktualną kartę karną oskarżonego

Dowód wiarygodny sporządzony przez uprawniony podmiot.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącą łagodność orzeczonej wobec oskarżonego kary 4 lat pozbawienia wolności na podstawie art. 294 § 1 k.k., podczas gdy całokształt okoliczności przedmiotowych i podmiotowych przypisanych oskarżonemu czynów wskazuje, że kara pozbawienia wolności w w/w wymiarze nie uwzględnia wysokiego stopnia zawinienia i znacznej społecznej szkodliwości czynu, mając na uwadze uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia, brak poszanowania prawa i obowiązujących zasad współżycia społecznego, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora okazała się niezasadna. Nie sposób powiem podzielić zawartego w tej apelacji zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej względem oskarżonego kary pozbawienia wolności w sytuacji gdy kara ta jest wynikiem uwzględnienia przez Sąd I instancji wszystkich okoliczności wynikających z poszczególnych dowodów, tak dotyczących popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, jego wagi i społecznej szkodliwości, ocenionej również poprzez pryzmat wysokości szkody, jak i stopnia zawinienia, ale też przy uwzględnieniu okoliczności dotyczących ściśle osoby oskarżonego, jego wielokrotnej karalności, jak i dotychczasowego sposobu życia i to w stopniu właściwym. Orzeczona względem oskarżonego kara 4 lat pozbawienia wolności jest karą wyważoną, zdolną do spełnienia celów wychowawczych, jak i zapobiegawczych w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W istocie mając na względzie wszystkie trafnie ustalone przez Sąd okoliczności czynu, jak i osoby sprawcy, to kara jakiej wymierzenia oczekuje prokurator byłaby karą rażąco niewspółmiernie surową i to w stopniu nie dającym się zaakceptować.

Zgodnie z utrwalonym już w tym zakresie orzecznictwem o rażącej niewspółmierności kary,

(jak i rażącej niewspółmierności środków karnych) można zasadnie twierdzić, gdy zasady związane z wymiarem kary – analizowane w kontekście okoliczności sprawy – zostały naruszone w stopniu jaskrawym, obiektywnie niezrozumiałym, zupełnie nie dającym się pogodzić z zasadniczymi funkcjami kary (środków karnych) – (zob. wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2022 roku, sygn.. akt II K 33/21, wyrok SN z dnia 12 października 2023 roku).

W konsekwencji przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną, a karą która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo. Tymczasem sam skarżący wskazuje jedynie, że jest to kara „zbyt łagodna”.

Kara pozbawienia wolności, orzeczona względem Z. R. za przypisane mu przestępstwo, nie została orzeczona wbrew zasadom i regułom wymiaru kary, jest karą należycie wyważoną, uwzględniającą i to w stopniu właściwym wszystkie wskazane w zarzucie okoliczności, tak odnoszące się do czynu, jak i osoby sprawcy.

Nie ma racji prokurator, że orzeczenie względem oskarżonego kary 4 lat pozbawienia wolności, za przypisane mu przestępstwo, wskazuje na to, że orzeczono karę rażąco niewspółmiernie łagodną. Wprawdzie oskarżony popełnił to przestępstwo działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale brak jest podstaw do uznania, że wiódł w nim rolę wiodącą, nawet jeśli to z należącego do niego konta dokonano opłaty za transport czy odbierał od przewoźnika towar takiej tezy nie uzasadnia. To, że jedynie on został ustalony jako sprawca przestępstwa wynika wprost z faktu, że jego dane widniały jako dane osoby, której należało wydać towar, a okoliczności poprzedzające odebranie towaru z firmy (...) nie stały się ani przedmiotem zarzutu, ani też nie zostały przypisane oskarżonemu. Z tego też względu sposób w jaki doszło do pozbawienia pokrzywdzonego władztwa nad jego mieniem nie mógł rzutować na surowszą odpowiedzialnością oskarżonego, a zwłaszcza na wymiar kary jaką względem niego orzeczono.

Dlatego też wbrew stanowisku prokuratora, skoro orzeczona kara uwzględnia tak znaczny stopień społecznej szkodliwości przestępstwa przypisanego oskarżonemu i to w stopniu właściwym, jak i sposób zachowania oskarżonego i jego motywację, to nie sposób kary tej uznać za rażąco niewspółmiernie łagodną. . Wymierzając ową karę Sąd nie pominął, ani nie zmarginalizował skutków popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, wysokości szkody. Dostrzegł też należycie stopień zdemoralizowania sprawcy, należycie go ocenił, mając na uwadze uprzednią karalność oskarżonego. Orzeczona kara należy do kar wyważonych i nie pomija żadnej z okoliczności koniecznych przy jej uwzględnieniu. Wbrew stanowisku skarżącego Sąd nadał okolicznościom niekorzystnym dla oskarżonego właściwe znaczenie. Co istotne kara orzeczona względem oskarżonego za to przestępstwo, jest karą która, wbrew stanowisku prokuratora, winna spełnić cele wynikające ze skazania oskarżonego za to przestępstwo, tak te wychowawcze jak i prewencyjne..

Sąd odwoławczy uznał, że orzeczenie o karze zasadniczej – karze pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat, nie jest orzeczeniem wykraczającym poza ramy swobodnego uznania sędziowskiego. Kara nie zostało ukształtowane w sposób rażąco niewspółmiernie łagodny. Skarżący przywołał na poparcie swoich twierdzeń okoliczności, które zostały już uwzględnione z racji faktu, że należą też do istoty przypisanego oskarżonemu przestępstwa.

Kara pozbawienia wolności jest karą współmierną, uwzględniającą należycie wszystkie przywołane przez prokuratora okoliczności. W konsekwencji należało też uznać, żer kierunek i zakres apelacji nie pozwalał na odmienne ukształtowanie orzeczenia, w tym jego zmianę w zakresie wymiaru kary, skoro skarżący co do zasady zaakceptował ustalenia Sądu I instancji co do charakteru przestępstwa oskarżonemu przypisanego. Orzekanie kary jedynie poprzez pryzmat uprzedniej karalności oskarżonego byłoby w tych okolicznościach nieusprawiedliwione.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku o podwyższenie wymiaru kary do poziomu oczekiwanego przez prokuratora. Kara w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności byłaby karą rażąco niewspółmiernie surową i to w stopniu nie dającym się zaakceptować.

3.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

4.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy w całości- w zakresie sprawstwa, winy jak i orzeczonej kary pozbawienia wolności, oraz środka kompensacyjnego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie podzielanie zarzutów zawartych w apelacji prokuratora, należało utrzymać w mocy w całości z przyczyn wskazanych w pkt 3.1 .

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II

Zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze i wymierzono opłatę w kwocie 400 złotych, na skutek oczywistej omyłki Sądu i wbrew treści art. 636 § 1 k.p.k.

6.  PODPIS

SSA Dorota Mazurek SSA Małgorzata Jankowska SSA Maciej Żelazowski

1.3  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W całości- sprawstwo, wina i kara, środek kompensacyjny, orzeczenie o kosztach..

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana