Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 189/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sadu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 maja 2024r., sygn. akt III K 299/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. A.

dotychczasowa karalność oskarżonej

dane z Krajowego Rejestru Karnego

k. 942-943

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

dane z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, wystawiony przez kompetentny organ, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się tylko częściowo zasadna.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do zarzutu tyczącego się prawidłowości zebrania przez Sąd I instancji dowodów – zarzut z punktu 2 petitum apelacji. Skarżący nie ma racji zarzucając w tym zakresie naruszenie art. 285 § 2 kpk. Analiza akt sprawy, zwłaszcza z etapu postępowania rozpoznawczego wskazuje, ze Sad Okręgowy podjął wszelkie możliwe starania by bezpośrednio przesłuchać świadka B. P. (1). Skierował stosowne zapytania do instytucji, z którymi kontaktował się świadek, zlecił ustalenia co do przebywania świadka w miejscach gdzie wcześniej pojawia się on, ustalił czy świadek jest pozbawiony wolności na terenie kraju, podejmował próbę kontaktu pod znanymi adresami i numerem telefonu. Wszystkie te zabiegi okazały się nieskuteczne, nie ustalono gdzie świadek aktualnie przebywa i nie było możliwe doręczenie mu wezwania na rozprawę. W tej sytuacji całkowicie chybionym byłoby zlecanie zatrzymana i przymusowego doprowadzenia

świadka na rozprawę. Taka instytucja procesowa może być zastosowana w sytuacji gdy miejsce pobytu świadka jest znane i możliwe jest do wykonania polecenie jego zatrzymania i doprowadzenia. Jeśli danych w tym zakresie Sąd nie posiada, to polecenie zatrzymana i doprowadzenia świadka w sposób oczywisty jest niewykonalne, a więc i zlecanie tych czynności byłoby nieracjonalne. Z tych powodów niezastosowanie w sprawie art. 285 § 2 kpk do świadka B. P. (1) nie może w realiach sprawy być uznane za uchybienie.

Sąd Okręgowy nie dopuścił się uchybienia w zakresie oceny zebranych dowodów, w szczególności zeznań B. P. (1) i wyjaśnień oskarżonej. Błędnie skarżący podnosi, że wskazany świadek miał interes w tym żeby fałszywie obciążyć odpowiedzialnością za śmierć K. R. oskarżoną. Jak zauważa sam obrońca B. P. (1) był konkubentem oskarżonej, a z okoliczności sprawy nie wynika by żywił do niej urazę, był z nią skonfliktowany, czy pozostawał z nią w stosunku (choćby chwilowym), który w racjonalny sposób miałby go motywować do pomówienia oskarżonej. Twierdzenia o zazdrości świadka są dowolne, gdyż nic takiego z jego relacji nie wynika. Także dezaprobata świadka dla zachowanie oskarżonej w mieszkaniu pokrzywdzonego po wzięciu tam kąpieli nie należy do okoliczności, które w racjonalny sposób możnaby uznać za motywację do fałszywego pomówienia oskarżonej. Przesłuchani w sprawie świadkowie, u których oskarżona i B. P. (1) w dniu zdarzenia się pojawili (którzy mieli możliwość obserwowania ich ówczesnej relacji) nie podają okoliczności potwierdzających tezę obrońcy, w sposób naturalny traktowali oni oboje jako parę. Świadkowie ci nie wskazują by B. P. (1) w ich obecności (także po zdarzeniu) miał do oskarżonej o cokolwiek pretensje. Niezasadnie też skarżący stara się wykazać motywację po stronie B. P. (1) do fałszywego pomówienia oskarżonej osadzoną na chęci uniknięcia samemu odpowiedzialności za śmierć pokrzywdzonego. Prawidłowe ustalenia poczynione przez Sąd I instancji w oparciu o trafną ocenę zebranych dowodów wskazują, wbrew twierdzeniom skarżącego, że B. P. (1) nie mógł być sprawcą śmierci K. R.. Słusznie Sąd Okręgowy wskazuje, ze (wbrew twierdzeniom skarżącego) w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności, dla których świadek miałby zeznawać nieprawdę, w szczególności obciążać swoją konkubinę. Trzeba podkreślić, że nawet jeśli to B. P. (1) byłby sprawcą wypchnięcia pokrzywdzonego przez okno i jego śmierci, to przecież nie powodowałoby to jeszcze konieczności wskazywania na M. A. jako sprawcę tej śmieci. W tym właśnie kontekście twierdzenie Sądu Okręgowego oddaje znaczenie braku racjonalnych okoliczności do fałszywego pomawiania oskarżonej i wagę depozycji świadka, z których wynika sprawstwo oskarżonej. Depozycje te pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami M. A., która neguje te istotne okoliczności jak wypowiedź na temat wypchnięcia pokrzywdzonego (trzeba zauważyć, że w relacji B. P. (1) wypowiedź oskarżonej jest w części dla niej korzystna – gdy mówi o próbie ratowania pokrzywdzonego - co przecież pozostawałoby w sprzeczności z imputowaną świadkowi wolą zaszkodzenia oskarżonej). Tymczasem prawidłowo dokonana ocena zeznań B. P. (1), prowadząca do uznania ich za wiarygodne, dawała podstawę do nie tylko do zanegowania wiarygodności wyjaśnień oskarżonej ale też do czynienia ustaleń co do jej sprawstwa i winy. W szczególności zawarta w relacji B. P. (1) wypowiedź oskarżonej o wypchnięciu pokrzywdzonego w nerwach przez okno wskazuje na charakter jej działania i możliwy do ustalenia zamiar. Sąd Okręgowy bowiem w sposób uzasadniony przyjmuje, że okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności miejsce, z którego wypchnięto ofiarę wskazują, ze oskarżona działała z zamiarem ewentualnym zabójstwa. Skarżący w zasadzie jedyny argument jaki przedstawia w kontrze do ustaleń co do zamiaru, z jakim działała oskarżona, opiera na zawartej w relacji B. P. (1) (w tej części już obrona traktuje świadka jak jednak wiarygodnego) wypowiedzi oskarżonej o złapaniu pokrzywdzonego i próbie wciągnięcia go z powrotem do mieszkania. Racje ma oczywiście skarżący podkreślając tę cześć relacji świadka, zwłaszcza w kontekście oceny jego zeznań dokonanej przez Sąd Okręgowy. Jeśli bowiem Sąd ten daje wiarę świadkowi B. P. (1) (z wywodów zawartych w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie wynika by w tej części nie dano wiary świadkowi), to konsekwentnie musi też przyjąć, ze wypowiedź taka padła z ust oskarżonej zaraz po wypchnięciu pokrzywdzonego przez okno. W tych okolicznościach zaś należy wypowiedź tę traktować jako spontaniczną i szczerą. O ile więc zasadnie zwraca na nią uwagę skarżący, formułując zarzut nieuwzględnienia jej przez Sąd Okręgowy, to jednak nie można na jej podstawie zbudować tezy o braku w działaniu oskarżonej ewentualnego zamiaru zabójstwa pokrzywdzonego. Zachowanie oskarżonej wynikające ze wskazanej jej wypowiedzi o próbie złapania pokrzywdzonego, bynajmniej nie świadczy o braku takiego zamiaru. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że działanie opisane wypowiedzią oskarżonej zostało podjęte już po wypchnięciu pokrzywdzonego przez okno, nie zaś przed. W takiej sytuacji nie świadczy ono o zamiarze z jakim oskarżona podjęła określone działanie (wypchniecie pokrzywdzonego przez okno) lecz o podjęciu próby zapobiegnięcia skutkowi, jaki z jej działania miał wyniknąć. Działanie to okazało się nieskuteczne, przez co skutek wystąpił. Jednak nie mogło ono zmienić nastawienia, z jakim wcześniej oskarżona podjęła określone działanie. Z tej przyczyny niezasadnie skarżący stara się zbudować na kwestii wypowiedzi oskarżonej o próbie złapania pokrzywdzonego tezę o nieumyślności jej działania skutkującego śmiercią pokrzywdzonego.

Niesłusznie przy tym skarżący podnosi w apelacji zarzut naruszenia art. 424 kpk, już to z powodu tego, że zarzut obrazy przepisów procesowych może być uznany za skuteczny tylko jeśli wskazane naruszenie mogło brzmieć wpływ na treść wyroku. Tymczasem uchybienie wskazane w zarzucie numer 4 apelacji dotyczy kwestii sporządzenia uzasadnienia, co przecież z uwagi na chronologię czynności procesowych wpływu na treść wyroku mieć nie mogło, skoro pisemne uzasadnienie wyroku sporządzane jest po jego ogłoszeniu. Nadto określone we wskazanym zarzucie nie mogło być powodem uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sadowi I instancji, ani generować zmiany zaskarżonego wyroku. W końcu też wskazać trzeba, że wbrew twierdzeniom skarżącego w pisemnym uzasadnieniu zawarte są rozważana na temat zamiaru z jakim działała oskarżona, a choć literalnie nie odnoszą się one do kwestii nieumyślnego spowodowania śmierci pokrzywdzonego, to jednak pozwalają na prześledzenie toku rozumowania Sądu Okręgowego przy ustalaniu, że działanie oskarżonej wyrażało jej zamiar ewentualny spowodowania śmierci pokrzywdzonego (sekcja 3.1 uzasadnienia). Rację ma Sąd Okręgowy wskazując na łatwoprzewidywalny skutek śmiertelny upadku dorosłego człowieka z drugiego pietra na chodnik. Działanie oskarżonej, które do takiej sytuacji w której znalazł się pokrzywdzony w sposób oczywisty doprowadziło, nie może być odczytywane inaczej niż wyrażające zamiar ewentualny z jakim oskarżona działała.

Natomiast za zasadny Sąd Apelacyjny uznał ostatni ze sformułowanych przez skarżącego zarzutów – rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonej. Przy czym związane to było, ze wskazanym wyżej przyjęciem za ustalone na podstawie zeznań B. P. (1), że oskarżona już po wypchnięciu pokrzywdzonego przez okno podjęła działania by zapobiec skutkowi jaki miał nastąpić. Działanie to okazało się nieskuteczne, jednak świadczy o szybkim zreflektowaniu się oskarżonej i musi być odczytywane jako okoliczność w istotnym stopniu działająca na korzyść oskarżonej. W jej świetle kara wymierzona oskarżonej przez Sąd I instancji jawi się jako niewspółmiernie surowa i jako taka wymagała obniżenia.

Wniosek

Skarżący ten wniósł o:

- w przypadku uwzględnienia przez sąd zarzutu nr 1. o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez uniewinnienie oskarżonej M. A. od zarzucanego jej czynu,

ewentualnie w przypadku nieuwzględnienia przez sąd zarzutu nr 1, a uwzględnienie zarzutów nr 2-4 o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez uznanie oskarżonej za winną nieumyślnego spowodowania śmierci pokrzywdzonego K. R., tj. art. 155 k.k. i wymierzenie jej za ten czyn kary pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia,

ewentualnie w przypadku uwzględnienia przez sąd wyłącznie zarzutu nr 5 o wymierzenie oskarżonej kary pozbawienia wolności za zarzucany jej czyn w najniższym możliwym wymiarze.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Spośród sformułowanych przez skarżącego wniosków odwoławczych uwzględnieniu podlegał tylko ten, tyczący się zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie kary wymierzonej oskarżonej i to na jej korzyść. Tylko w tym zakresie sformułowany został trafny zarzut apelacji. W pozostałym zakresie niezasadność zarzutów zawartych w apelacji skutkowała brakiem podstaw do uwzględnienia wniosków apelacyjnych.

3.2.

Prokurator w swej apelacji wyrokowi zarzucił:

- rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonej M. R. jej zbrodnię z art. 148 § 1 k.k. w postaci kary 11 lat pozbawienia wolności, czas gdy prawidłowa ocena okoliczności niniejszej sprawy, dokonana przez pryzmat lnów wymienionych w art. 53 k.k., a przede wszystkim wysoka społeczna możliwość czynu zarzuconego oskarżonej, wysoki stopień zawinienia, godzenie wyższe dobro chronione prawem w postaci życia ludzkiego, popełnienie przestępstwa na szkodę osoby udzielającej pomocy oskarżonej i przyjmującej ją we własnym domu, nieustabilizowany tryb życia przed popełnieniem przestępstwa, w tym nadużywanie alkoholu, zachowanie oskarżonej po popełnieniu przestępstwa, w tym niepowiadomienie służb ratunkowych, ucieczka z miejsca zdarzenia i rozpowiadanie nieprawdziwej wersji wydarzeń dotyczącej śmierci pokrzywdzonego, brak jakiejkolwiek skruchy, karalność po popełnieniu przestępstwa, przy jednoczesnym nadaniu nadmiernej wagi okolicznościom łagodzącym, w tym działania z zamiarem ewentualnym, braku uprzedniej karalności sądowej oraz nieutrudnianiu postępowania, prowadzi do wniosku, iż wymierzenie kary 11 lat pozbawienia wolności, nie jest adekwatne do stopnia zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości czynu, jak również nie będzie czynić zadość społecznemu odczuciu sprawiedliwości, a nadto pozbawione jest spełnienie celów zapobiegawczych i wychowawczych kary, względem oskarżonej,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z powodów przedstawionych przy okazji odnoszenia się przez Sąd odwoławczy do apelacji obrońcy, kwestionującej wyrok w zakresie kary, karę wymierzoną oskarżonej uznać należało za niewspółmiernie surową. Tym samym nie zasługiwała z przyczyn oczywistych na uwzględnienie apelacja oskarżyciela publicznego, uznającego karę orzeczoną w zaskarżonym wyroku za rażąco łagodną.

Wniosek

Skarżący ten wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- wymierzenie oskarżonej na podstawie art. 148 § 1 k.k. kary 25 lat pozbawienia wolności,

- w pozostałym zakresie wnoszę o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nieskuteczność zarzutu podniesionego w apelacji przez prokuratora skutkowała niezasadnością zawartego w apelacji wniosku odwoławczego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie o winie i sprawstwie oskarżonej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy w zakresie przestępstwa przypisanego oskarżonej dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego czyniący zadość zasadom z art. 7 kpk. Ujawnione w toku przewodu sądowego dowody zostały poddane ocenie, która uwzględnia wskazania doświadczenia życiowego i reguły logicznego rozumowania. Potwierdza to analiza akt sprawy i uzasadnienie wyroku, w którym prawidłowo wskazano, jakie fakty zostały uznane za udowodnione i jakie dowody były podstawą ich przyjęcia. W zdecydowanej większości prawidłowe okazały się być również poczynione ustalenia faktyczne stanowiące podstawę orzeczenia. Okoliczności wskazywane przez skarżącego nie doprowadziły do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Sąd odwoławczy nie stwierdził również okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu w ramach kontroli instancyjnej.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Obniżenie kary wymierzonej oskarżonej do poziomu 8 lat pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Ustalenie, że oskarżona, podjęła działania mające zapobiec skutkowi jej zachowania, w ocenie Sądu Apelacyjnego, jako istotna okoliczność działająca na korzyść oskarżonej, musiało skutkować obniżeniem kary orzeczonej przez Sąd I instancji. Przy uwzględnieniu pozostałych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych wpływających na wymiar kary, prawidłowo ustalonych przez Sąd I instancji, kara została ukształtowana na poziomie 8 lat pozbawienia wolności.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt III

Wynagrodzenie dla obrońcy ustanowionemu z urzędu, za pomoc prawną w toku postępowania przed Sądem Apelacyjnym przyznano na podstawie § 17 ust. 2 pkt 5 i § 4 ust. 3 rozporządzenie z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. 2024 poz. 763).

Pkt IV

W zakresie kosztów procesu należnych Skarbowi Państwa za postępowanie odwoławcze, rozstrzygnięto na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwalniając oskarżoną od ich poniesienia z uwagi na jej słabą sytuację finansową i majątkową.

7.  PODPIS

SSO del. do SA Maciej Kawałko SSA Przemysław Żmuda SSA Robert Mąka

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o winie i sprawstwie oskarżonej, rozstrzygnięcie o wymierzonej karze.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o wymierzonej karze

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana