Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 196/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. akt III K 109/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

S. S. (1) i K. S.

uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonych i zeznań R. L., że instalację gazową uznaje się za szczelną przy stężeniu poniżej 1000 ppm

odpis protokołu zamknięcia dopływu paliwa gazowego w dniu 10.05.2022r.

k.1694

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.

1.

odpis protokołu zamknięcia dopływu paliwa gazowego w dniu 10.05.2022r.

dowód nieprzydatny do dokonania ustaleń w przedmiotowej sprawie, ponieważ decyzja o zamknięciu dopływu gazu przy stężeniu poniżej 1.000 ppm, w innej nieruchomości, w innej dacie, miała swoje oparcie nie tylko w treści regulacji prawnych, lecz w ocenie, przez pracowników „gazowni”, okoliczności ustalonych, w konkretnym przypadku, i nie może być podstawą oceny zachowania oskarżonych

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego W. B. zarzucił zaskarżonemu rozstrzygnięciu:

I. obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia (art. 438 pkt 2 kpk), mianowicie art. 7 kpk oraz art. 410 kpk skutkującą błędnym ustaleniem stanu faktycznego co do sprawstwa oskarżonych, polegającą na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów w postaci zeznań świadków, dokumentów, opinii biegłych i wyjaśnień oskarżonych, także z pominięciem przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, skutkujące szeregiem nieprawidłowych stwierdzeń oraz ocen, tj.:

1. błędnej ocenie wyjaśnień oskarżonych i uznania ich za wiarygodne w zakresie, w jakim stwierdzili, że ustalili źródło ulatniania się gazu w mieszkaniu nr (...) (którego stężenie przyrząd do pomiaru wskazywał na 200-250 ppm), przy jednoczesnej wewnętrznej niekonsekwencji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, a także pominięciu szeregu dowodów, z których wynika, że oskarżeni w rzeczywistości nie ustalili tego źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu nr (...) (którego stężenie przyrząd do pomiaru wskazywał na 200-250 ppm), a bazowali jedynie na bardzo wątpliwym przypuszczeniu, tj.: pominięciu nagrania rozmowy pomiędzy K. S., a dyspozytorem J. C. (rozmowa sprzed wybuchu - stenogram rozmowy znajduje się w aktach sprawy - k. 998); wyjaśnień oskarżonego S. S. (1), zeznań świadków K. K. i N. K., zeznań K. T. (1), wybiórczej ocenie zeznań P. R.; co doprowadziło Sąd I Instancji do błędnego ustalenia, że oskarżeni postąpili zgodnie z instrukcją i nie mieli podstaw do dalszych czynności;

2. błędnej ocenie wyjaśnień oskarżonych i uznania ich za wiarygodne w zakresie, w jakim stwierdzili, że dokonali pomiaru stężenia gazu na I piętrze klatki schodowej, podczas gdy wyjaśnienia te są sprzeczne nie tylko z zeznaniami K. K., ale także same ze sobą, z treścią rozmowy oskarżonego K. S. z dyspozytorem J. C. (stenogram rozmowy znajduje się w aktach sprawy - k. 998), oraz z treścią oświadczeń złożonych przez oskarżonych przed (...) (...) Spółki (...), która sporządziła protokół pokontrolny;

3. błędnym uznaniu za wiarygodny protokół (...) (...) Spółki (...) (k. 509-519) w sytuacji, gdy wnioski z tego protokołu zostały poczynione w oparciu o twierdzenia oskarżonych, które są sprzeczne nie tylko z ich wyjaśnieniami złożonymi na rozprawie, ale także z zeznaniami świadka K. K., oraz treścią rozmowy oskarżonego K. S. z dyspozytorem J. C. (stenogram rozmowy znajduje się w aktach sprawy - k. 998);

4. błędnym uznaniu za niewiarygodne zeznań świadka K. K. w zakresie w jakim stwierdziła, że oskarżeni nie dokonali pomiaru stężenia gazu na klatce schodowej na I piętrze;

5. błędnym uznaniu za niewiarygodne zeznań świadka K. K. i N. K. w zakresie w jakim twierdziły, że czuły gaz (nawaniacz), przy jednoczesnej wewnętrznej sprzeczności samego uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz pominięciu innych dowodów świadczących o tym, że w/w lokatorki mieszkania nr (...) czuły gaz (nawaniacz), tj. wyjaśnienia samych oskarżonych, zeznania K. K. i N. K.;

6. błędnym uznaniu za wiarygodną opinię biegłego R. W. (1), którą Sąd uznał za wolną od sprzeczności natury logicznej, jasną, pełną, podczas gdy opinia nie jest spójna, jest wewnętrznie sprzeczna;

II. obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia (art. 438 pkt 2 k.p.k.), mianowicie art. 170 § 1 kpk w zw. z art. 201 kpk w zw. z art. 193 § 2 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o powołanie instytutu, placówki naukowej (ewentualnie biegłego sądowego), celem ustalenia (z uwagi na sprzeczności w opiniach biegłych sądowych oraz wewnętrzne sprzeczności w opinii R. W. (1)) jaka była przyczyna wybuchu i czy oskarżeni postąpili zgodnie z instrukcją i czy możliwa była migracja gazu oraz czy jest wyczuwalny przez człowieka nawaniacz przy wycieku gazu w mieszkaniu o stężeniu 200-250 p.p.m.; co mogło mieć wpływ na treść wyroku w zakresie ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonych

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Apelacyjny zgodził się ze skarżącym, że Sąd I instancji ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w sposób dowolny, sprzecznie z logiką, doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy, wbrew regule z art. 7 k.pk.,

Sąd Okręgowy dysponował obiektywnym dowodem w postaci stenogramów z rozmów oskarżonego K. S. z dyspozytorem Pogotowia (...) J. C., po przeprowadzeniu interwencji w mieszkaniu K. K. oraz po wybuchu gazu w mieszkaniu M. H., do którego doszło kilka godzin później(vide: stenogramy- k.998 akt),

wbrew jednoznacznej wymowie treści tych rozmów, Sąd Okręgowy stwierdził, w oparciu o wyjaśnienia oskarżonych, że ustalili oni źródło ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K.- nieszczelność na trójniku w mieszkaniu zgłaszającej interwencję,

prawidłowa ocena ww. rozmów oskarżonego K. S. z J. C. prowadzi do wniosku, że oskarżeni nie ustalili źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K.,

świadczą o tym wypowiedzi oskarżonego S.: „(...) wie, skąd”, „nie mogliśmy nawet tego zlokalizować”, „nie wiem J. co za diabeł”, „chyba na trójniku, na pionie, leci od góry”, w pierwszej z rozmów, a także treść drugiej rozmowy, już po wybuchu gazu w mieszkaniu nr (...)(na drugim piętrze budynku przy ul. (...) w S.), w której K. S. wyrażał obawę o prawidłowość działań podjętych po zgłoszeniu K. K., stwierdzając, że „być może od tej pani szło”,

wobec powyższego należy się zgodzić ze skarżącym, że błędnie Sąd I instancji uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonych K. S. i S. S. (1) co do ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K. i sprawdzania stężenia gazu na I piętrze budynku przy ul. (...) w S.,

oskarżeni wyczuwali gaz w mieszkaniu K. K., chodzili po mieszkaniu ale nie mogli zlokalizować źródła jego ulatniania, o czym świadczy przywołana powyżej rozmowa K. S. z dyspozytorem Pogotowia(...) J. C., a także treść zeznań K. K., która rzetelnie i jak najdokładniej starała się odtworzyć okoliczności zgłoszenia wyczuwania gazu w swoim mieszkaniu oraz przebieg interwencji oskarżonych i poczynionych przez nich ustaleń,

zdaniem Sądu Apelacyjnego brak było podstaw do odmówienia wiarygodności twierdzeniom tego świadka, w zakresie wskazanych powyżej okoliczności, jak również co do tego, że oskarżeni, wbrew ich wyjaśnieniom, nie dokonali pomiaru stężenia gazu na I piętrze budynku przy ul. (...) w S.,

zeznania K. K. w tej części były konsekwentne i logiczne,

świadek nie miała interesu żeby ukryć dokonanie pomiaru stężenia gazu na I piętrze budynku, w którym mieszkała,

szczegółowo opisała przebieg interwencji w swoim mieszkaniu, a także mówiła o czynnościach podjętych przez oskarżonych poza jej mieszkaniem(vide: sprawdzenie stężenia gazu w piwnicy),

prawidłowa analiza zeznań K. K. oraz treść rozmów przeprowadzonych przez K. S. z dyspozytorem Pogotowia (...) J. C., prowadzi do kategorycznego wniosku, że oskarżeni nie ustalili źródła ulatniania się gazu, ujawnionego w mieszkaniu K. K.,

powyższe wyjaśnia dlaczego podejmowali dodatkowe działania, poza mieszkaniem zgłaszającej- np. w piwnicy,

w przypadku ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu, i to w niedużym stężeniu, jak w przedmiotowej sprawie- 200-250 p.p.m., oskarżeni powinni swoje czynności ograniczyć do tego mieszkania,

jakiekolwiek działania poza mieszkaniem K. K. były nielogiczne,

miały one uzasadnienie tylko w przypadku nie ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu nr (...),

bez wątpienia niewysokie stężenie gazu w mieszkaniu K. K. i późna pora spowodowały, że oskarżeni swoje działania, mające na celu ustalenie przyczyny wyczuwania gazu, w mieszkaniu nr (...), ograniczyli do sprawdzenia piwnicy i parteru, a wobec nie wykrycia tam gazu, odstąpili od dalszych czynności i zakończyli interwencję,

w tych okolicznościach krytycznie należy ocenić zachowanie dyspozytora J. C., który wiedząc o braku ustaleniu źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K., zgodził się z sugestią K. S., że odpowiadała za to nieszczelność na trójniku w mieszkaniu zgłaszającej, i nie wymusił na oskarżonych podjęcia dalszych działań,

okoliczność ta nie wpływa na prawnokarną ocenę postawy oskarżonych K. S. i S. S. (1)

zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, oceniony zgodnie z regułą z art. 7 k.p.k. nie dawał podstaw do ustalenia, poczynionego przez Sąd Okręgowy, że S. S. (1) udał się na I piętro budynku, gdzie przy użyciu metanomierza, badał obecność metanu na klatce schodowej,

takie ustalenie było sprzeczne z zeznaniami K. K., która zaprzeczyła żeby taka sytuacja miała miejsce podkreślając, że nie oddalała się od oskarżonych,

świadek nie miała żadnego powodu żeby tej okoliczności zaprzeczać,

logicznie opisała przebieg interwencji oskarżonych oraz to co wówczas robiła,

wbrew stwierdzeniu zawartemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie jest prawdą, że fakt badania stężenia poziomu gazu na I piętrze budynku przy ul. (...) w S., przez S. S. (1), miał potwierdzenie w rozmowie z J. C., dyspozytorem Pogotowia (...),

zapis drugiej z rozmów(już po wybuchu gazu w mieszkaniu M. H.) wskazuje, że na piętrze był K. S. co jest sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonych, z których wynika, że pomiaru na I piętrze dokonał S. S. (1),

brak takiej informacji w pierwszej z rozmów K. S. z J. C., bezpośrednio po zakończeniu interwencji w mieszkaniu K. K., już powinien Sądowi Okręgowemu poddać w wątpliwość podjęcie takiego działania albowiem nie jest logiczne, że opisując szczegółowo podjęte działania, K. S. pominął akurat ten fakt, istotny z punktu widzenia oceny prawidłowości czynności podjętych przez oskarżonych, na skutek zgłoszenia K. K., natomiast sprzeczność wyjaśnień oskarżonych co do momentu, w którym S. S. (1) poszedł na I piętro, czy w momencie, gdy K. K. była z K. S. w piwnicy (vide: wyjaśnienia K. S.), czy K. S. sam poszedł do piwnicy, a S. S. (1) na I piętro, i kiedy K. K. wróciła z kluczami razem zeszli do piwnicy (vide: wyjaśnienia S. S. (1)), z konsekwentnymi i logicznymi zeznaniami świadka K. K., uzasadniały odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych w tym zakresie, i danie wiary wypowiedziom K. K.,

wobec powyższego zasadnie skarżący zarzucił Sądowi Okręgowemu jako błędne, uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonych, i odmówienie tego przymiotu zeznaniom K. K.,

K. S. i S. S. (1) przyjęli wersję badania stężenia gazu na I piętrze budynku przy ul. (...) w S., w dniu 19.10.2017r., na potrzeby prowadzonego postępowania, podobnie, jak okoliczności związane z ustaleniem, w sposób pewny, zlokalizowania przez nich źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu nr (...), przy trójniku, bowiem z rozmowy oskarżonego K. S. z dyspozytorem Pogotowia (...), J. C., wynika jednoznacznie, że źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K. nie ustalili,

przedstawiona powyżej analiza powoduje, że brak było podstaw do przyjęcia za źródło ustaleń w sprawie protokołu Komisji (...) Spółki (...), opartego na twierdzeniach oskarżonych, ponieważ pomijał on relację K. K. oraz treść rozmów K. S. z J. C., a nie z powodu wskazanego w apelacji- sprzeczności oświadczeń oskarżonych złożonych w toku prac Komisji, z wyjaśnieniami złożonymi w postępowaniu karnym, z uwagi na brak pouczeń, w postępowaniu prowadzonym przez (...) (...) Spółki (...), o prawach przysługujących osobom, którym stawiane są zarzuty w postępowaniu karnym,

zebrany w sprawie materiał dowodowy, oceniony prawidłowo, prowadzi do wniosku, że oskarżeni K. S. i S. S. (1) postąpili wbrew instrukcji, ponieważ zakończyli interwencję pomimo nie zlokalizowania źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu nr (...), należącym do K. K.,

również ocena zeznań świadków wymienionych przez skarżącego oraz opinii biegłego R. W. (1), i dokonane na ich podstawie ustalenia, bez wątpienia, byłyby inne, gdyby nie błędne stwierdzenie Sądu I instancji, dotyczące ulatniania się gazu w mieszkaniu nr (...), w budynku przy ul. (...) w S. i przyjęcie, że jego źródłem była nieszczelność na trójniku w tym lokalu,

ponieważ takie ustalenie, determinowało wniosek, że ich postępowanie było prawidłowe, a wręcz zrobili więcej niż musieli, bo pomimo ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu zgłaszającej, dokonali dodatkowych pomiarów, w innych miejscach budynku,

natomiast kiedy takie ustalenie odrzucimy, co w okolicznościach niniejszej sprawy jest logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to wtedy i zeznania świadków, wskazanych w apelacji, a także opinia R. W. (1), nabierają zupełnie innego znaczenia, albowiem skoro nie ustalili źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K., ich obowiązkiem było podjęcie dalszych działań, prowadzących do uzyskania pewnej informacji co do przyczyn wyczuwania gazu w mieszkaniu nr (...), i dopiero uczynienie zadość temu obowiązkowi zwalniałoby ich z odpowiedzialności za wydarzenia, które miały miejsce kilka godzin później,

stwierdzenia R. W. (1), w tych okolicznościach, że mogli zrobić coś więcej, że podeszli rutynowo, wskazują na działania oskarżonych, bez zachowania reguł ostrożności wymaganych, w szczególności, w pracy związanej z kontrolą instalacji gazowych,

żadnym usprawiedliwieniem nie była późna pora oraz fakt, że działania, które by podjęli wpłynęłyby na komfort życia mieszkańców tego budynku,

opinia biegłego R. W. (1) wyjaśnia jak to możliwe, że gaz ulatniający się na wyższej kondygnacji mógł być wyczuwalny na parterze, odpowiadał za to nawaniacz, znajdujący się w gazie, którego cząsteczki jako cięższe od powietrza, przemieszczają się w dół,

treść rozmowy K. S. z dyspozytorem kiedy mówił, że mogło to iść w pionie, od góry, „od tej Pani”(z mieszkania, w którym doszło do wybuchu), świadczy o tym, że oskarżeni dysponowali wiedzą o możliwej migracji gazu, dokładnie części zawartych w nim związków(nawaniaczy), z góry na dół, co stanowi kolejny argument za krytyczną oceną ich zachowania, w dniu 19 października 2017r., i nie podjęcia wszystkich niezbędnych działań w celu ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K.,

brak natomiast podstaw do kwestionowania oceny zeznań K. K. i N. K., co do faktu, czy N. K. wyczuwała gaz, przy czym przyjęcie, że N. K. gazu nie wyczuwała, nie podważa wiarygodności zeznań K. K., że woń gazu czuła, co spowodowało, że pomimo późnej pory zgłosiła to Pogotowiu (...), i gaz w jej mieszkaniu był wyczuwalny, nie tylko przez nią ale i przez oskarżonych, o czym świadczy treść rozmów K. S. z dyspozytorem Pogotowia (...) J. C.

nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut dotyczący oceny opinii sporządzonej przez biegłego R. W. (1), ponieważ nie przeprowadzenie próby szczelności instalacji w mieszkaniu nr (...), w którym doszło do wybuchu przez biegłego K. H. (1), nie pozwalało na kategoryczne ustalenie przyczyny ulatniania się gazu w stężeniu, prowadzącym do wybuchu, i w tym zakresie należy zgodzić się z krytyczną oceną opinii biegłego K. H. (1) przez Sąd Okręgowy, i stanowiska tego biegłego co do przyczyny wybuchu gazu w mieszkaniu M. H., jako nie znajdującym oparcia w zebranym, w sprawie materiale dowodowym,

opinia biegłego R. W. (1) tłumaczyła w jaki sposób gaz ulatniający się na wyższych piętrach, mógł być wyczuwalny na parterze, w mieszkaniu nr (...), należącym do K. K.,

odpowiedzialny za to był nawaniacz- związek chemiczny obecny w gazie ziemnym, przesyłanym do instalacji, cięższy od powietrza, o czym Sąd pisał już wcześniej w uzasadnieniu,

w przedmiotowej sprawie podstawą odpowiedzialności oskarżonych jest negatywna ocena ich zachowania w budynku przy ul. (...) w S., w dniu 19.10.2017r., którzy postąpili wbrew obowiązującej ich instrukcji, i zakończyli interwencję podjętą na skutek zgłoszenia K. K., bez ustalenia źródła ulatniania się gazu w tym budynku, wyczuwanego przez świadka w swoim mieszkaniu (i wyczuwanego również przez oskarżonych, jak wynika z rozmowy K. S. z dyspozytorem J. C.),

zakończyli ją przedwcześnie o godzinie 1:20, a około godziny 5 doszło do wybuchu gazu w mieszkaniu M. H.,

biegły R. W. (1), podobnie jak biegły K. H. (1), miał zastrzeżenia do działań podjętych przez oskarżonych w budynku przy ul. (...) w S., w dniu 19.102017r., chociaż każdy z nich na czym innym opierał swoje stanowisko,

biegły R. W. (1) stwierdził, że mogli zrobić coś więcej i że wszystkie lokale na wyższych piętrach powinny być sprawdzone, wskazując w opinii na brak odpowiednich procedur, które jednak nie wykluczały logicznego myślenia, co świadczy o tym, że i w jego ocenie oskarżeni zachowali się nieadekwatnie do zaistniałej sytuacji,

Sąd Okręgowy wobec przyjęcia, że oskarżeni ustalili źródło ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K., co nie było prawdą, pominął ww. wypowiedzi biegłego, które w przypadku prawidłowego stwierdzenia, opartego na właściwej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, że K. S. i S. S. (1) nie ustalili źródła ulatniania się gazu w budynku przy ul. (...) w S., i wbrew obowiązującej ich instrukcji zakończyli interwencję, stanowiłyby kolejny argument za uznaniem, że oskarżeni naruszyli reguły ostrożności wymagane w danej sytuacji,

zgodnie z cytowanym przez Sąd Okręgowy punktem 4.4.2 Instrukcji oskarżeni byli zobowiązani podjąć czynności adekwatne do zaistniałej sytuacji, zmierzające do zabezpieczenia miejsca zdarzenia, zatrzymania wypływu i rozprzestrzeniania się gazu, a zgodnie z załącznikiem nr 7, określić wielkość i źródło ulatniania się paliwa gazowego- czego nie zrobili,

zdaniem Sądu Apelacyjnego nie doszło do obrazy art. 170 § 1 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. w zw. z art. 193 § 2 k.p.k. mogącej mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia,

Sąd I instancji dokonał oceny obu uzyskanych w toku postępowania opinii, podał powody dla których oparł swoje ustalenia na opinii biegłego R. W. (1), i pominął opinię biegłego K. H. (1),

dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, nie było uzasadnione, ponieważ miałaby ona charakter metaopinii- tj. opinii co do wcześniej uzyskanych w toku postępowania opinii, a w przedmiotowej sprawie, nie ma konieczności sięgania po wiadomości specjalne, żeby stwierdzić, ponad wszelką wątpliwość, że oskarżeni zachowali się wbrew obowiązującym ich procedurom, naruszając tym samym reguły ostrożności

Wniosek

uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

dokonana przez Sąd Okręgowy analiza wyjaśnień oskarżonych i zeznań K. K. była nielogiczna i sprzeczna z zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego, co spowodowało dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przez Sąd I instancji w zakresie czynu zarzucanego oskarżonym, a wobec zakazu ne peius z art. 454 § 1 k.p.k., zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

Lp.

Zarzut

2.

oskarżyciel publiczny zarzucił zaskarżonemu rozstrzygnięciu obrazę przepisu postępowania, mającą wpływ na jego treść, skutkującą bowiem w konsekwencji uniewinnieniem oskarżonych od popełnienia zarzuconego im czynu, a mianowicie:

- art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej ze wskazaniami wiedzy i zasadami doświadczenia życiowego, oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności bezkrytycznemu nadaniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych S. S. (1) i K. S., złożonych dopiero na etapie postępowania sądowego, po zaznajomieniu się z materiałem dowodowym zebranym w toku śledztwa, przyjęciu jako wiarygodnej opinii biegłego R. W. (1), który posiada kwalifikacje w zakresie ustalania przyczyn pożarów i wybuchów, kominiarstwa, sieci i instalacji sanitarnych oraz urządzeń cieplnych i gazowych, podczas gdy krytyczne zdarzenie miało postać wybuchu gazu i wskazaniu, że opinia ta koresponduje z prywatną opinią przedłożoną w toku postępowania sądowego przez obrońcę oskarżonych, na podstawie której Sąd nie powinien czynić ustaleń faktycznych w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych oraz z oceną zachowania oskarżonych dokonaną przez (...) (...) Spółki (...), która została oceniona jako obiektywna, a która nie powinna mieć wpływu na prawną ocenę zachowania oskarżonych, z pominięciem opinii biegłego z zakresu budowy i eksploatacji sieci i instalacji gazowych – K. H. (1), która zdaniem Sądu jest nieprzydatna w niniejszej sprawie, odmówieniu waloru wiarygodności zeznaniom świadka K. K. i przyjęciu, że zeznania świadka N. K. są nieprzydatne w sprawie, odstąpieniu od przesłuchania biegłego K. H. (1) na rozprawie i od przeprowadzenia konfrontacji pomiędzy biegłymi: K. H. (1) i R. W. (1) celem rozstrzygnięcia sprzeczności we wnioskach wskazanych w opiniach wyżej wymienionych, wynikających z zastosowania wiedzy specjalistycznej przez biegłych, a w przypadku ich nierozstrzygnięcia, odstąpieniu od zasięgnięcia przez Sąd opinii innego biegłego lub zespołu biegłych z zakresu gazownictwa, co w konsekwencji doprowadziło do uznania przez Sąd, że brak jest związku przyczynowo – skutkowego między działaniami i ewentualnymi zaniechaniami ze strony oskarżonych S. S. (1) i K. S., a zarzuconym im czynem i jego skutkami oraz, że brak jest spełnienia znamion ustawowych winy umyślnej po stronie oskarżonych

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzuty oskarżyciela publicznego, dotyczące dokonanej przez Sąd Okręgowy oceny wyjaśnień oskarżonych, zeznań świadków K. K. i N. K., czynienia ustaleń w sprawie na podstawie protokołu (...) (...) Spółki (...), analizy opinii biegłego R. W. (1), jak również opinii sporządzonej przez biegłego K. H. (1), są tożsame z zarzutami pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego W. B., które były przedmiotem rozważań powyżej w punkcie 3.1. uzasadnienia, które to rozważania zachowują aktualność w odniesieniu do ww. zarzutów oskarżyciela publicznego,

należy podkreślić, że brak ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K. przez oskarżonych, powoduje, że ustalenia Sądu I instancji były dowolne,

w ocenie Sądu Apelacyjnego, w przedmiotowej sprawie, zachowanie oskarżonych należy oceniać przez pryzmat naruszenia reguł ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, a więc nieumyślności ich postępowania, z art. 163 § 2 i § 4 k.k., o czym szerzej w punkcie 5.3.2. uzasadnienia,

brak natomiast podstaw do przyjęcia umyślności w działaniu K. S. i S. S. (1),

skarżący nie ma racji podważając kompetencje biegłego R. W. (1), który miał kwalifikacje w zakresie ustalania przyczyn pożarów i wybuchów- bez względu na ich źródło, a także urządzeń gazowych, co pozwalało mu na wydanie opinii w przedmiotowej sprawie, ponieważ dysponował specjalistyczną wiedzą oraz doświadczeniem,

zwrócić należy uwagę skarżącemu, że to Sąd dokonuje oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym uzyskanych w toku postępowania opinii biegłych, i ich przydatności do dokonania ustaleń, i konfrontowanie biegłych nie było konieczne, zwłaszcza, że opinia K. H. (1) zasadnie została krytycznie oceniona przez Sąd I instancji, co do przyczyny wybuchu gazu w mieszkaniu M. H., jako nie znajdującym oparcia w zebranym, w sprawie materiale dowodowym, również dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, wbrew stanowisku skarżącego, nie było uzasadnione, na co zwrócił Sąd Odwoławczy uwagę już wyżej, w punkcie 3.1. uzasadnienia,

przedstawiona w toku postępowania „opinia prywatna” nie jest opinią w rozumieniu art. 193 k.p.k.,

stanowi ona dokument przedłożony przez stronę, który podlega ocenie przez Sąd jak każdy dokument uzyskany w toku postępowania, a skutkiem jego analizy może być decyzja Sądu o zasięgnięciu opinii uzupełniającej wydanej, czy to przez występującego już w sprawie biegłego czy też przez nowego biegłego,

i dlatego zarzut oskarżyciela publicznego, dotyczący ww. dokumentu nie zasługiwał na uwzględnienie

Wniosek

uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

dokonana przez Sąd Okręgowy analiza wyjaśnień oskarżonych i zeznań K. K. była nielogiczna i sprzeczna z zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego, co spowodowało dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przez Sąd I instancji w zakresie czynu zarzucanego oskarżonym, a wobec zakazu ne peius z art. 454 § 1 k.p.k., zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

Lp.

Zarzut

3.

pełnomocnik oskarżycielek posiłkowych A. P. i M. P. zarzucił zaskarżonemu rozstrzygnięciu:

I. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego w postaci:

- opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu gazownictwa K. H. (1) wraz z opiniami uzupełniającymi, albowiem wnioski z ww. opinii zostały zdyskredytowane opinią biegłego R. W., podczas gdy opinia K. H. (1) została sporządzona zgodnie z zasadami logiki, wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonej w niej wniosków, ponadto opinia K. H. (1) została sporządzona na krótko po zdarzeniu, zaś opinia R. W. została sporządzona kilka lat po zdarzeniu, nie zawiera merytorycznych wywodów i stanowi jedynie recenzję opinii K. H. (1);

- opinii sporządzonej przez R. W. i uznanie jej za wiarygodną, jasną i pełną, a nadto wolną od sprzeczności natury logicznej, podczas gdy opinia ta jest wewnętrznie sprzeczna albowiem biegły wskazuje w niej, że w przedmiotowym przypadku nie ma możliwości stwierdzenia pewnej, precyzyjnej i niepodważalnej przyczyny powstałego zdarzenia oraz że działania pracowników pogotowia gazowego były przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi regulacjami wynikającymi z „Instrukcji organizacji i zasad działania pogotowia gazowego w (...) Sp. z o.o.”, a następnie zaś wskazuje, że brak procedury nie wyklucza próby logicznego myślenia tj. istnieją inne reguły ostrożności, których powinni przestrzegać oskarżeni jako gwaranci;

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia mający wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, że nie można przypisać nieumyślności działania oskarżonym, podczas gdy jako specjaliści, z wieloletnim doświadczeniem zawodowym co najmniej nie zachowali ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu mogli przewidzieć

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

należy podkreślić, że rozważania Sądu Apelacyjnego przedstawione powyżej zachowują aktualność w odniesieniu do zarzutów sformułowanych przez pełnomocnika oskarżycielek posiłkowych A. P. i M. P.,

dotyczy to w szczególności rozważań, z punktu 3.1. uzasadnienia, w zakresie działań jakie oskarżeni powinni podjąć w trakcie interwencji w dniu 19.10.2017r., w budynku przy ul. (...) w S.,

należy zwrócić uwagę skarżącemu, że dla oceny opinii sporządzonych przez biegłych K. H. (1) i R. W. (1) nie ma znaczenia, która z nich została wydana wcześniej, bezpośrednio po zdarzeniu czy też po dłuższym czasie, decyduje jej treść, specjalistyczna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, kompletność opinii, jasność przedstawionego wywodu i logika wniosków,

nie ma racji skarżący twierdząc, że opinia sporządzona przez R. W. (1) jest jedynie recenzją opinii K. H. (1) i nie zawiera żadnych merytorycznych treści,

analiza opinii pisemnej biegłego R. W. (1) oraz jej uzupełnienie na rozprawie temu przeczą,

zdaniem Sądu Apelacyjnego zasługuje na uwzględnienie zarzut skarżącego o błędzie w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu przez Sąd Okręgowy braku możliwości przypisania nieumyślności zachowaniu oskarżonych, którzy zaniechali ustalenia źródła ulatniania się gazu w mieszkaniu K. K., przez co naruszyli reguły ostrożności wymagane w danych okolicznościach, o czym szerzej w punkcie 5.3.2. uzasadnienia

Wniosek

podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonych za winnych i wymierzenie im kary o charakterze wolnościowym oraz orzeczenie obowiązku zapłaty zadośćuczynienia solidarnie przez oskarżonych względem A. P. i M. P., ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

dokonana przez Sąd Okręgowy analiza wyjaśnień oskarżonych i zeznań K. K. była nielogiczna i sprzeczna z zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego, co spowodowało dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przez Sąd I instancji w zakresie czynu zarzucanego oskarżonym, a wobec zakazu ne peius z art. 454 § 1 k.p.k., zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania,

formułowanie zaś wniosku o wydanie wyroku skazującego jest sprzeczne z dyspozycją art. 454 § 1 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

dokonana przez Sąd Okręgowy analiza wyjaśnień oskarżonych i zeznań K. K., w szczególności, w kontekście rozmów oskarżonego K. S. z dyspozytorem Pogotowia (...) J. C., była nielogiczna i sprzeczna z zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego, co spowodowało dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przez Sąd I instancji w zakresie czynu zarzucanego oskarżonym i ich uniewinnienie, w sytuacji kiedy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, oceniony zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k., uzasadniał stwierdzenie, że oskarżeni K. S. i S. S. (1), swoim zaniechaniem naruszyli reguły ostrożności wymagane w danych okolicznościach, czym wyczerpali znamiona czynu z art. 163 § 2 i § 4 k.k., a wobec zakazu ne peius z art. 454 § 1 k.p.k., zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd Okręgowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie,

konieczna będzie ocena wyjaśnień oskarżonych w powiązaniu z treścią rozmów K. S. z dyspozytorem Pogotowia (...) J. C., w celu ustalenia czy ich postępowanie było zgodne z obowiązującą ich Instrukcją, i zaistnienia adekwatnego związku przyczynowego między ich postępowaniem, a wybuchem gazu w mieszkaniu zajmowanym przez M. H. i skutkiem w postaci jej śmierci,

zdaniem Sądu Apelacyjnego brak jest podstaw do przyjęcia umyślności w działaniu oskarżonych, ponieważ żaden z dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie daje podstaw do twierdzenia, że swoim zamiarem obejmowali sprowadzenia zdarzenia z art. 163 § 1 pkt 3 k.k., tj. chcieli je spowodować lub godzili się na jego wystąpienie,

natomiast są przesłanki do rozpatrywania ich postępowania jako nieumyślnego sprowadzenia zdarzenia opisanego w stawianym im zarzucie, którego następstwem była śmierć człowieka – tj. czynu z art. 163 § 2 i § 4 k.k.,

nieumyślność należy rozważać wówczas kiedy mamy do czynienia z naruszeniem reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach, prowadzących do popełnienia czynu zabronionego, pomimo braku zamiaru po stronie sprawcy, jeżeli przewidywał możliwość jego popełnienia albo mógł przewiedzieć,

w tym miejscu należy przywołać okoliczności, które należy wówczas przeanalizować, wskazane w apelacji pełnomocnika oskarżycielek posiłkowych A. P. i M. P.- adw. K. T. (2)(vide: k.1670 akt),

oskarżeni mieli odpowiednie kwalifikacje żeby przeprowadzić interwencję mającą na celu weryfikację zgłoszenia K. K., i w przypadku stwierdzenia ulatniania się gazu, ustalenia źródła wyczuwania gazu w mieszkaniu K. K., a w przypadku braku takiego ustalenia podjęcia odpowiednich działań zabezpieczających zdrowie i życie mieszkańców budynku przy ul. (...) w S. oraz mienie,

ulatnianie się gazu w budynku mieszkalnym jest sytuacją bardzo niebezpieczną, która wyklucza rutynowe podejście,

zdaniem Sądu Apelacyjnego brak możliwości ustalenia przyczyny wybuchu gazu w mieszkaniu zajmowanym przez M. H.- w którym miejscu nieszczelność instalacji gazowej doprowadziła do stężenia prowadzącego do wybuchu nie wyklucza przyjęcia odpowiedzialności oskarżonych, za zdarzenie, które sprowadzili przez zaniechanie ustalenia źródła ulatniania się gazu wyczuwanego(ujawnionego) w mieszkaniu nr (...) K. K. kilka godzin przed wybuchem gazu w mieszkaniu nr (...), w budynku przy ul. (...) w S., należącym do M. H.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

SSA Robert Mąka SSA Jacek Szreder SSA Przemysław Żmuda

1.3  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego W. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonych S. S. (1) i K. S.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.4  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonych S. S. (1) i K. S.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.5  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielek posiłkowych A. P. i M. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonych S. S. (1)i K. S.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana