Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Aka. 197/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 maja 2021r.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego wyrok zaskarżył w całości i zarzucił:

„I. na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. naruszenie przepisu postępowania,

mającego istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 7 kpk, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, poczynienie ustaleń dowolnych i sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz naruszenie zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego w ocenie dowodów, które miały wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia poprzez wadliwą ocenę wyjaśnień oskarżonego (w zakresie w jakim nie przyznał się do zarzucanego czynu), świadków S. R., G. K. i M. S. oraz przyjęcie przez Sąd, iż oskarżony popełnił zarzucany mu czyn, w sytuacji gdy:

-

nóż zabezpieczony na miejscu zdarzenia nie stanowi dowodu na potwierdzenie zarzutów oskarżenia, nadto został przyniesiony przez M. S., o czym konsekwentnie zeznawał oskarżony,

-

ww. świadkowie w czasie trwania postępowania (ponad 2 lata) spotykali się, są znajomymi i mieli realną możliwość ustalenia zeznań w sprawie, a w dniu zdarzenia pomiędzy pokrzywdzonym i G. K. dochodziło do awantur na tle spożytego alkoholu (vide: zeznania oskarżonego podczas rozprawy głównej w dniu 01.09.2021r.);

a także poprzez:

-

uznanie za wiarygodne zeznań S. R. w sytuacji, gdy pierwsze i ostatnie zeznania składane przez pokrzywdzonego różnią się w istotnych kwestiach jak obecność G. K. w chwili zdarzenia, co stoi w sprzeczności z wnioskami biegłej W. S., która podczas rozprawy w dniu 10 maja 2021 r. podała, że „ważne jest, że pamiętać miejsce, czas i osoby uczestniczące w zdarzeniu, to jest czynnik który jest stały";

-

uznanie za częściowo wiarygodne zeznań G. K. w sytuacji, gdy świadek zeznał, że nie pamięta dnia zdarzenia, natomiast obrażenia które miał na twarzy mógł zadać sobie sam, ponieważ „wszystko mu się miesza" (k.406), natomiast w chwili pojawiania się na miejscu zdarzenia funkcjonariuszy Policji, G. K. otworzył drzwi do domu będąc zakrwawionym, a funkcjonariusze pozwolili ww. skorzystać z toalety (vide k.448 verte „tam jest w kiblu jeden ugodzony nożem po mordzie),

a, tym samym uznać należy, że sąd pierwszej instancji nieprawidłowo ocenił materiał dowodowy i nie wyjaśnił wszystkich okoliczności sprawy, czym zostały naruszone zasady wynikające z treści art. 2 § 2 kpk, art. 4 kpk i art. 5 § 2 kpk.

II. na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych > za podstawę orzeczenia, a przejawiający się w przyjęciu przez Sąd I Instancji, że:

-

oskarżony ze znaczną silą wbił pokrzywdzonemu nóż w brzuch, po czym wyszedł z pokoju, w sytuacji, gdy analiza całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie, a w szczególności wyjaśnienia oskarżonego oraz przeprowadzone w sprawie opinie wskazują, że ujawnione na zabezpieczonym nożu ślady daktyloskopijne nie nadawały się do badań, a jedyne ślady które mogły być porównane nie pochodziły od R. O.; nadto, że na nożu obecna była krew G. K. oraz, że nie ujawniono śladów biologicznych pochodzących od S. R., gdy tymczasem z treści opinii z dnia 19 sierpnia 2019r. wynika, że stwierdzona u S. R. rana była skutkiem urazu zasadnego ze średnią silą narzędziem twardym i ostrokrawędzistym,

-

w nieustalonych okolicznościach R. O. zranił G. K. nożem w twarz (s. 3 uzasadnienia), pomimo tego, że ww. świadek wielokrotnie wskazywał, że nie wiedział w jaki sposób doszło do pocięcia jego twarzy;

-

świadek M. S. dwukrotnie wskazała, że nożem S. R. zaatakował oskarżony, w sytuacji gdy świadek zeznał, że nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzania, a jedynie „domyśla się, że to on (oskarżony) dźgnął nożem, skoro byliśmy tylko w trojkę";

-

R. O. miał motyw, w sytuacji gdy wszyscy uczestnicy zdarzenia mającego miejsce w dniu 06 marca 2019r. pogodzili się, o czym świadczy chociażby brak złożenia stosownego zawiadomienia przez oskarżonego;

a także poprzez:

- oparcie ustaleń co do wysokości szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu jedynie na zeznaniach pokrzywdzonego, bez dokonania ustaleń w tym przedmiocie, co skutkowało wydaniem rozstrzygnięcia w nadmiernej wysokości;

III. na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu oraz obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem orzeczonego na podstawie art. 46 §1 kk poprzez zapłatę kwoty 30.000 zł, w sytuacji gdy, okoliczności przedmiotowej sprawy, a w szczególności stopnień zawinienia sprawcy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają zostać osiągnięte w stosunku do skazanego, zasada indywidualizacji kary, dobrowolne przemawiały za wymierzeniem przez Sąd kary łagodniejszej, natomiast w zakresie wysokości obowiązku naprawienia szkody nie ustalono, czy szkoda jest wynikiem przestępstwa przypisanego sprawcy ponieważ pokrzywdzony prowadzi niehigieniczny oraz niezdrowy tryb życia, dodatkowo nadużywa alkoholu przez co mógł przyczynić się do swojego obecnego stanu zdrowia, dodatkowo brak informacji o leczeniu i podjętych terapiach”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd rozstrzygający przeprowadził postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie. Strony nie wskazywały na konieczność jego uzupełnienia, a jeżeli tak - to w jakim kierunku. Zarzuty obrońcy, w pierwszej kolejności, sprowadzają się do kwestionowania oceny dowodów dokonanej przez sąd I instancji. Skarżący twierdzi, że prawdziwe są wyjaśnienia oskarżonego, a tym sam brak jest dowodów na jego sprawstwo. Jednak skrzętnie pomija, iż te wyjaśnienia były zmienne, a tłumaczenie oskarżonego w tym zakresie - nieprzekonujące. Nadto, twierdzenia oskarżonego są całkowicie sprzeczne z innymi dowodami, w szczególności z zeznaniami świadków, w tym poszkodowanego. Sąd Okręgowy bardzo ostrożnie podchodził do oceny poszczególnych zeznań. Pamiętać należy, że istotni w sprawie świadkowie zostali przesłuchani w obecności biegłego psychologa. I uwzględniając opinie biegłej, których skarżący nie kwestionuje, sąd rozstrzygający bardzo dokładnie ocenił dowody osobowe, czemu dał wyraz w swoim pisemnym uzasadnieniu /vide (...) (...) (...). Zdaniem Sądu Apelacyjnego, nie sposób stwierdzić, że dokonana ocena jest niezgodna z art. 7 kpk. Dlatego Sąd Odwoławczy w całości się do niej odwołuje i ją akceptuje. A twierdzenia apelacji obrońcy sprowadzają się do polemiki z oceną sądu rozstrzygającego, przy czym skarżący opiera się na niewiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego i nie chce dostrzec wymowy całokształtu zgromadzonych w niniejszej sprawie dowodów. Natomiast brak śladów biologicznych pokrzywdzonego na zabezpieczonym nożu nie przeczy tezie , iż został on użyty przez oskarżonego. Ten nóż wcześniej był używany przez różne osoby przebywające w mieszkaniu, a zadanie jednego ciosu nie musiało spowodować pozostawienia śladów krwi ofiary. Nie można też wykluczyć, że sprawca go wytarł.

Skoro ocena zgromadzonych w sprawie dowodów nie budzi wątpliwości, to dokonane na podstawie uznanych za wiarygodne dowody ustalenia faktyczne, są prawidłowe. A zatem sprawstwo oskarżonego zostało w odpowiedni sposób potwierdzone.

Nie budzą także wątpliwości Sądu Apelacyjnego, rozważania sądu I instancji w zakresie zamiaru działania oskarżonego, jak i kwalifikacji prawnej przypisanego mu przestępstwa / por. k (...).- (...)./. Sąd Okręgowy uwzględnił wszystkie elementy przedmiotowo-podmiotowe zdarzenia i prawidłowo zakwalifikował działanie oskarżonego.

Wymierzając karę, brał pod uwagę nie tylko okoliczności czynu, ale i to co go poprzedzało, a także sylwetkę osk. R. O..

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o :

„1. zmianę zakażonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, z ostrożności procesowej

2.  zmianę zaskarżonego wyroku co do wymiaru kary z okresu 12 lat pozbawienia wolności na karę łagodniejszą, w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz zmianę wysokości obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

ewentualnie

3.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,

4. zwolnienie R. O. od ponoszenia opłaty za postępowanie
przed Sądem I Instancji oraz wydatków za postępowanie odwoławcze.”

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sprawstwo oskarżonego zostało w prawidłowy sposób wykazane. Także kwalifikacja prawna przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości, a orzeczona kara pozbawienia wolności, uwzględniając sylwetkę oskarżonego i jego działanie z zemsty, jest umiarkowana. Nie razi też wysokość orzeczonego zadośćuczynienia tym bardziej, że pokrzywdzony doznał bardzo poważnych obrażeń, których leczenie było długotrwałe i uciążliwe. I nie może mieć wpływu na wysokość tego zadośćuczynienia sposób życia poszkodowanego przed krytycznym zdarzeniem.

Oskarżony, odbywając długoterminową karę pozbawienia wolności, będzie mógł pracować odpłatnie w zakładzie karnym i tym samym - spłacać swoje zobowiązania, choćby w ratach. Dlatego wnioski apelacji obrońcy zmierzające do zmiany wyroku nie zasługiwały na uwzględnienie.

Całkowicie bezzasadny był wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Postępowanie dowodowe przeprowadzono w sposób prawidłowy i nie wymagało ono uzupełnienia.

3.2.

Wyrok zaskarżył również prokurator, który zarzucił:

„rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec R. O. w pkt. I

części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku w wymiarze 12 lat pozbawienia wolności, która to kara jest rażąco niewspółmiernie niska i nie spełnia dyrektyw i zasad wymiaru kary, o jakich mowa w art. 53 k.k., a także nie uwzględnia w należyty sposób występujących w sprawie okoliczności obciążających, takich jak między innymi stopień zawinienia, charakter popełnionego przestępstwa, wielokrotna uprzednia karalność R. O., posiadanie przez niego w środowisku negatywnej opinii, dopuszczenie się czynu z powodów zasługujących na szczególne potępienie, działanie w okolicznościach uniemożliwiających pokrzywdzonemu podjęcie skutecznej obrony, z uwagi na stan jego upojenia alkoholowego, a także z uwagi na fakt, iż tylko natychmiastowa pomoc udzielona pokrzywdzonemu i natychmiastowe przeprowadzenie zabiegu operacyjnego we właściwym czasie zapobiegły skutkowi w postaci zgonu pokrzywdzonego.”

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony usiłował dokonać zabójstwa w zamiarze ewentualnym. I choć to nie dzięki niemu uratowano pokrzywdzonego, to jednak należy uwzględniać, że pokrzywdzony żyje. Ponadto, choć oskarżony działał z zemsty, to nie można pomijać okoliczności poprzedzających jego czyn. Znaczenie ma również to, że oskarżony zadał tylko jeden cios nożem i nie próbował go ponowić. Dlatego orzeczenie kary pozbawienia wolności w górnej granicy podstawowego, ustawowego zagrożenia jest prawidłowe.

Wniosek

Prokurator wniósł o wymierzenie kary 15 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek prokuratora mieści się w granicach podstawowego, ustawowego zagrożenia. Uwzględniając powyżej przytoczoną argumentację, jak i analizę sądu rozstrzygającego / vide k. 1228 - 1231 /, nie sposób ocenić, że orzeczona kara 12 lat pozbawienia wolności jest RAŻĄCO łagodna. Dlatego, wniosek oskarżyciela, zdaniem Sądu Apelacyjnego, nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy wyrok zarówno w zakresie stwierdzającym sprawstwo oskarżonego, jak co do wysokości wymierzonej mu kary pozbawienia wolności oraz kwoty zasądzonego na rzecz poszkodowanego zadośćuczynienia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Tak, jak to opisano w pkt. 3.1 i 3.2 niniejszego uzasadnienia.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 § 1 w zw. z art.627 kpk, a o opłacie za druga instancję - na podstawie 8 w zw. z art. 2 ust.1 pkt.5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych /tekst jedn. z 1983r., Dz.U nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami /.

7.  PODPIS

SSA Jacek Szreder SSA Andrzej Olszewski SSA Stanisław Stankiewicz

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W zakresie winy oskarżonego, jak i wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz wysokości zasądzonego zadośćuczynienia.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana