Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 211/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2024r.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego wyrokowi zarzucił:

„1) obrazę przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na treść wyroku, tj.:

a) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności:

- zeznań świadków A. S. oraz L. S., przy jednoczesnym pozbawieniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego V. F., których wersje wydarzeń odnośnie właściwości i warunków osobistych, jak również stanu zdrowia psychicznego pokrzywdzonej były rozbieżne,

- zeznań świadka L. S. w zakresie w jakim opisywała relację oskarżonego z pokrzywdzoną, podczas gdy z zeznań świadków K. M. oraz D. J. wynika, że między oskarżonym a pokrzywdzoną nie dochodziło do kłótni,

- zeznań świadków K. M. oraz D. J. poprzez ich pominięcie przy ustalaniu stanu faktycznego, podczas gdy byli to najbliżsi sąsiedzi oskarżonego, a tym samym bez wątpienia mieliby wiedzę o ewentualnych kłótniach z pokrzywdzoną co w konsekwencji spowodowało ustalenie błędnego stanu faktycznego;

b) art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. poprzez:

- nie uwzględnienie wniosku dowodowego obrońcy w postaci ustalenia tożsamości byłego męża pokrzywdzonej a kolejno o jego przesłuchanie w charakterze świadka, celem ustalenia czy pokrzywdzona miała w przeszłości myśli lub skłonności samobójcze, co z uwagi na linię obrony oskarżonego ma istotne znaczenie w niniejszej sprawie,

- nie uwzględnienie wniosku dowodowego obrońcy w postaci przeprowadzenia dowodu z badania oskarżonego wariografem, celem ustalenia prawdziwości składanych przez oskarżonego wyjaśnień,

- nie uwzględnienie wniosku dowodowego obrońcy w postaci przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego sądowego celem ustalenia czy istniała możliwość zadania ciosu nożem samodzielnie przez pokrzywdzoną, co z uwagi na linię obrony oskarżonego ma istotne znaczenie w niniejszej sprawie, a wnioski z przeprowadzonej w sprawie opinii nie wskazują jednoznacznie, że sytuacja taka nie mogła mieć miejsca, a nieprzeprowadzenie tych dowodów w konsekwencji spowodowało ustalenie błędnego stanu faktycznego;

c) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nierozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości w postaci braku linii papilarnych oskarżonego na narzędziu zbrodni na korzyść oskarżonego, podczas gdy na tej podstawie Sąd winien był powziąć wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego;

2) błąd w ustaleniach faktycznych, przyjęty za podstawę wyroku i który miał wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że;

a) między oskarżonym a pokrzywdzoną dochodziło do kłótni a sam oskarżony miał negatywny stosunek do pokrzywdzonej, podczas gdy z zeznań świadków K. M. oraz D. J. nie wynika, aby z mieszkania oskarżonego dochodziły jakiekolwiek odgłosy kłótni, ponadto pokrzywdzona relacjonowała swojej matce L. S., iż między nią a oskarżonym stosunki układały się dobrze;

b) pokrzywdzona nie miała myśli i skłonności samobójczych, podczas gdy okoliczności te wynikają bezpośrednio z wyjaśnień oskarżonego, który jako osoba najbliższa i spędzająca najwięcej czasu z pokrzywdzoną najlepiej orientowała się w kwestiach związanych ze zdrowiem psychicznym pokrzywdzonej a zatem to wyjaśnienia oskarżonego powinny stanowić podstawę do określenia stanu faktycznego w tym zakresie;

c) brak obecności linii papilarnych na nożu, który został bezspornie uznany za narzędzie zbrodni, nie świadczy o braku udziału oskarżonego w przedmiotowym zdarzeniu i nie wyklucza jest sprawstwa, podczas gdy Sąd winien na tej podstawie powziąć wątpliwość co do sprawstwa oskarżonego;

(…)

3) rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary, która została wymierzona bez uwzględnienia właściwości i warunków osobistych, a także wszystkich okoliczności łagodzących związanych

z jego osobą, w tym prowadzenia ustabilizowanego trybu życia, tj. niekaralności zarówno w Polsce jak i na Ukrainie, stałego zatrudnienia, bardzo dobrej opinii wśród osób z najbliższego

otoczenia.”

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezasadne są zarzuty co do braków postępowania przed sądem I instancji. Na wstępie należy zauważyć, że zarówno oskarżony, jak i jego obrońca są nielogiczni w swoich twierdzeniach. Z jednej strony, oskarżony twierdził, iż pokrzywdzona TYLKO u niego zamieszkiwała i nie tworzyli żadnego związku partnerskiego, a jednocześnie tolerował przez wiele miesięcy jej obecność i sugerowane myśli samobójcze. Takie zachowanie byłoby oczywiście nieracjonalne.

Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zeznania matki i brata poszkodowanej oraz jej koleżanki O. Y.. Te dowody prawidłowo zostały ocenione przez sąd rozstrzygający i są wiarygodne. Z nich jednoznacznie wynika, iż Y. S. była uczuciowo związana z oskarżonym, choć była zazdrosna, to nie miała żadnych myśli samobójczych. Mimo, że po spożyciu alkoholu oskarżony nie zawsze zachowywał się właściwie wobec niej, to planowała z nim wspólną przyszłość. W świetle w/w dowodów, żądanie poszukiwania byłego męża poszkodowanej jawi się jako celowe przedłużanie postępowania. Wbrew twierdzeniu obrońcy, przeprowadzenie takiego dowodu nie ma też żadnego znaczenia dla ustalenia sprawstwa oskarżonego.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, w podobny sposób należy ocenić postulat przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego sądowego. Opinie biegłego M. P. są pełne i logiczne. Skarżący nie wskazał na luki w tych opiniach albo ich nielogiczności. Trzeba podkreślić, że biegły nie wykluczył, iż teoretycznie poszkodowana mogła sama sobie zadać cios nożem, choć takiego przypadku / chodzi o sposób ewentualnego działania ofiary/, w swojej praktyce orzeczniczej nie spotkał. To sąd rozstrzygający , na podstawie wszystkich istotnych dowodów, miał za zadanie ustalić, czy to oskarżony zadał cios czy też uczyniła to poszkodowana. I tak postąpił.

To, że sąsiedzi oskarżonego nie słyszeli kłótni pomiędzy V. F., a pokrzywdzoną nie świadczy o tym, iż takich zdarzeń nie było. Z zeznań innych świadków wynika, że pokrzywdzona czasami opisywała im takie zdarzenia. Nie sposób uznać, że czyniła to w celu obciążenia oskarżonego. Te jej relacje należy traktować jako uwagi do zachowania oskarżonego którego, jak wynika z zeznań jej bliskich i koleżanki, darzyła uczuciem.

Sąd Okręgowy ocenił całokształt zebranego materiału dowodowego, w tym wyjaśnienia oskarżonego. Zrobił to zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Dlatego słusznie uznał, iż niektóre twierdzenia oskarżonego są nieprawdziwe. Zatem, postulat o poddanie go badaniom wariografem, także był chybiony. Na marginesie, choć taki dowód w świetle przepisów kpk jest dopuszczalny, to jednak ani nie jest on konieczny, skoro zgromadzono w sprawie pełny materiał dowodowy, ani nie byłby decydujący, bo istnieją sposoby na "oszukanie" urządzenia, a tym samym zniekształcenie jego odczytów.

Brak linii papilarnych oskarżonego na nożu świadczy o tym, że to on wytarł rączkę noża. Skoro, według wyjaśnień oskarżonego, pokrzywdzona sama zadała sobie cios tym narzędziem, winny na nim znajdować się jej odciski palców. A nie było żadnych. Tym samym, nie było powodów do stosowania art. 5 § 2 kpk.

Skarżący nie podważył oceny dowodów dokonanej przez sąd I instancji i nie wykazał, iż naruszono art. 7 kpk. Powołał się na fragmenty wyjaśnień oskarżonego, co do których Sąd Okręgowy wykazał, iż są nieprawdziwe, oraz na zeznania świadków - sąsiadów, które przecież nie są decydujące dla ustalenia sprawstwa V. F..

Słusznie sąd rozstrzygający ocenił, że poszkodowana nie zadała sobie ciosu sama. Nie miała ku temu żadnych powodów. Trudno byłoby jej to uczynić uwzględniając stopień jej nietrzeźwości w chwili zdarzenia. Po co miałaby zadawać cios przez koszulkę, będąc jednocześnie półnagą. Wreszcie, kanał rany drążył w dół, do wątroby, a nie wprost ku sercu. Skoro w mieszkaniu byli tylko oskarżony i poszkodowana, i należy wykluczyć samobójcze działanie tej ostatniej, to logicznym jest wniosek, iż to oskarżony zadał jej cios nożem. Dlatego teza obrońcy oskarżonego, iż sąd I instancji popełnił " błąd w ustaleniach faktycznych " jest nieprawdziwa.

Natomiast rację ma obrońca, iż Sąd Okręgowy nadmiernie wyeksponował okoliczności przemawiające przeciwko V. F., a jednocześnie kształtując wymiar kary zasadniczej, niedostatecznie docenił dotychczasowy tryb życia oskarżonego i jego zachowanie po zdarzeniu. Nie budzi wątpliwości, że oskarżony jest osobą niekaraną, uczciwie pracował na terenie Polski i miał dobrą opinię u swojego pracodawcy. Jego zachowanie to zdarzeniu, bez względu na motywację oskarżonego, wskazuje na jego, spóźnioną, ale jednak refleksję co do naganności tego działania i podjęcie próby udzielenia pomocy poszkodowanej.

Wniosek

Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący wniósł o:

„1. zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez uniewinnienie oskarżonego V. F. od zarzucanego mu czynu, względnie znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary,

ewentualnie, (…) o:

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Szczecinie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy. Dlatego wniosek o uchylenie wyroku nie zasługiwał na uwzględnienie.

Ocena wszystkich istotnych dowodów, dokonana przez Sąd Okręgowy, w pełni spełniła wymogi art. 7 kpk. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa oskarżonego są prawidłowe. Nie budzi również wątpliwości kwalifikacja prawna przestępstwa przypisanego oskarżonemu. Sąd Okręgowy wypowiedział się w tym zakresie w pisemnym uzasadnieniu /por. stronę 12-ą uzasadnienia/, a i sam skarżący nie kwestionuje kwalifikacji prawnej.

Natomiast uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego spowodowało obniżenie przez Sąd Apelacyjny wysokości kary zasadniczej, w istotny sposób poniżej górnego, podstawowego zagrożenia karą za zbrodnię z art. 148 § 1 kk. Zdaniem Sądu Odwoławczego, kara 12 lat pozbawienia wolności jest bardziej współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego, jak i realizuje cele prewencji ogólnej. I tym zakresie, apelacja obrońcy okazała się częściowo uzasadniona.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Ustalenia, co do sprawstwa oskarżonego, jak i kwalifikacji prawnej przypisanego mu przestępstwa.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie było podstaw do ingerencji w w/w zakresie w wyrok sądu rozstrzygającego.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Obniżono wysokość kary zasadniczej wymierzonej oskarżonemu.

Zwięźle o powodach zmiany

Tak, jak to opisano w pkt. 3.1 niniejszego uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Orzeczono:

- o wydatkach za postępowanie odwoławcze - na podstawie art. 635 w zw. z art. 627 kpk,

- o opłacie za obie instancje - na podstawie art. 10 ust.1 w zw. z art.2 ust.1 pkt.6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych / tekst jedn. Dz. U. z 2023r., po. 123 /.

7.  PODPIS

SSO del. Iwona Gdula SSA Andrzej Olszewski SSA Andrzej Wiśniewski

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kwestionuje sprawstwo oskarżonego, jak wysokość orzeczonej kary zasadniczej.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana