Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 230/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 1 sierpnia 2023r. w sprawie III K 266/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, skutkujący skazaniem oskarżonego za czyn opisany w punkcie I części wstępnej wyroku;

2. obraza przepisów prawa materialnego, a to art. 115 § 21 k.k. i przez to art. 57a § 2 k.k. poprzez uznanie czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku za występek o charakterze chuligańskim w sytuacji gdy oskarżony nie działał bez powodu bądź z oczywiście błahego powodu, ale – jak Sąd I instancji sam to ujął – z chęci „ujęcia się za M. K., od której G. B. chciał się wyprowadzić”, a zatem był to czyn dokonany na tle konfliktu osobistego oskarżonego i pokrzywdzonego, co miało wpływ na wymiar kary orzeczonej za ten występek;

3. rażąca surowość kar orzeczonych w punktach 3 i 4 wyroku, i brak podstaw do obligatoryjnego orzeczenia nawiązki, z ostrożności procesowej – rażąca wysokość orzeczonej nawiązki;

4. rażąca wysokość orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

analiza zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia co do popełnienia przez P. O. czynu z art. 158 § 1 k.k., sformułowanego w apelacji obrońcy oskarżonego, uzasadnia stwierdzenie, że nie jest to samoistny błąd w rozumieniu art.438pkt 3 k.p.k., a ma charakter wtórny wobec rażącej obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść rozstrzygnięcia, a polegającej, zdaniem skarżącego, na dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, naruszającej regułę z art. 7 k.p.k.,

w przedmiotowej sprawie nie doszło do obrazy art. 7 k.p.k., ponieważ zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, co do popełnienia przez P. O. czynu wyczerpującego znamiona z art. 158 § 1 k.k., został oceniony przez Sąd I instancji obiektywnie, z zachowaniem reguły dowodzenia z art. 7 k.p.k., która statuuje zasadę swobodnej oceny dowodów, zgodnie z którą ocena dowodów, mająca swoje oparcie w prawidłowo zebranym i ujawnionym materiale dowodowym, obiektywna, zgodna z logiką i doświadczeniem życiowym, korzysta z ochrony art. 7 k.p.k.,

należy zwrócić uwagę, że swobodna ocena dowodów z art. 7 k.p.k. nie oznacza, jakby chciał tego skarżący, oceny zgodnej z linią obrony P. O., mającej na celu uniknięcie przez niego odpowiedzialności karnej, wbrew poczynionym w sprawie ustaleniom,

zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. powinien wykazywać konkretne błędy, których dopuścił się Sąd I instancji w sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu, a nie sprowadzać się do podkreślania, że dokonana przez Sąd I instancji ocena dowodów i poczynione na ich podstawie ustalenia faktyczne są z perspektywy strony nieprzekonujące, a tak należy ocenić stanowisko wyrażone przez skarżącego w apelacji,

Sąd Apelacyjny zgadza się z Sądem Okręgowym, że dowody zgromadzone w toku postępowania, oceniane kompleksowo, we wzajemnym powiązaniu, w kontekście całokształtu materiału dowodowego, uzasadniały dokonanie przez Sąd I instancji pewnych ustaleń faktycznych, przedstawionych w opisie czynu przypisanego oskarżonemu P. O., wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 158 § 1 k.k.,

nie ma żadnych wątpliwości, że G. B., został pobity przez P. O. i M. P.,

do zdarzenia doszło w D., w dniu 14.10.2021r., przy ul. (...), i było to już drugie tego dnia przestępcze zachowanie oskarżonego P. O. w stosunku do pokrzywdzonego(pierwsze miało miejsce pod sklepem (...), opisane w akcie oskarżenia jako drugi ze stawianych temu oskarżonemu zarzutów),

Sąd Apelacyjny w pełni podziela argumentację przedstawioną przez Sąd Okręgowy co do udziału P. O. w pobiciu G. B.,

prawidłowo Sąd I instancji oparł swoje ustalenia na zeznaniach pokrzywdzonego oraz jego matki A. B., która przybyła na miejsce zdarzenia i widziała dwóch napastników bijących jej syna,

z zeznań G. B. jednoznacznie wynika, że był bity przez obu oskarżonych, zeznania A. B. i G. B. znalazły potwierdzenie, w relacji M. P., który przyznał, że matka pokrzywdzonego pojawiła się na miejscu zdarzenia z udziałem jej syna, i krzyczała na nich(tj. na oskarżonych M. P. i P. O.), a taka sytuacja miała miejsce tylko podczas pobicia G. B. przez oskarżonych na ul. (...),

wbrew stanowisku skarżącego, stwierdzić należy, że przyznanie się oskarżonego P. O. do dwóch pozostałych zarzucanych mu czynów nie jest argumentem za jego wiarygodnością co do czynu z art. 158 § 1 k.k.,

każdy z czynów będących przedmiotem rozpoznania i rozstrzygnięcia w danym postępowaniu podlega odrębnej analizie, opartej na zgromadzonym, w odniesieniu do każdego z tych czynów, materiale dowodowym,

nie zasługuje na uwzględnienie zarzut obrazy art. 115 § 21 k.k. w odniesieniu do czynu zarzucanego oskarżonemu P. O. w punkcie II oskarżenia(przypisanego w punkcie 3. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku),

prawidłowe ustalenia faktyczne uzasadniały przyjęcie, że P. O. dopuścił się występku o charakterze chuligańskim,

fakt, że P. O. „ujął się” za swoją znajomą M. K. (2), od której G. B. chciał się wyprowadzić w żadnym stopniu nie usprawiedliwia jego zachowania wobec pokrzywdzonego, i zaatakowania go,

bez wątpienia, P. O., umyślnie naruszył nietykalność cielesną G. B. i wyzywał go, w miejscu publicznym, pod sklepem (...), bez powodu- bo nie może za taki zostać uznana chęć zmiany przez pokrzywdzonego decyzji co do dalszej jego relacji ze znajomą sprawcy- w dodatku przez podjęcie działań przestępczych,

powyższe jednoznacznie świadczy o lekceważeniu przez P. O. norm prawnych,

wobec prawidłowego ustalenia, że P. O. dopuścił się występku o charakterze chuligańskim (przypisanym w punkcie 3. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku),, orzeczenie nawiązki było obligatoryjne, wobec treści art. 57a § 2 k.k.,

natomiast jej wysokość jak również wymiar kary pozbawienia wolności za ten czyn, Sąd Apelacyjny uznał za rażąco surowe, i w całości uwzględnił wniosek skarżącego o zmniejszenie kwoty nawiązki do 1.000zł, i dokonał korekty wymiaru kary pozbawienia wolności obniżając ją do 6 miesięcy, o czym szerzej w punkcie 5.2. uzasadnienia,

Sąd Apelacyjny zgodził się ze skarżącym, że kara pozbawienia wolności wymierzona P. O. za przypisany mu w punkcie 4. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, była rażąco niewspółmiernie surowa, przy czym wpływ na to miało przyjęcie przez Sąd Okręgowy za oskarżycielem publicznym, że czynu tego P. O. dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 k.k., podobnie jak czynu z art. 158 § 1 k.k., co nie było prawidłowe, o czym szerzej w punkcie 5.2. uzasadnienia,

obniżenie przez Sąd Odwoławczy wymierzonych oskarżonemu P. O., jednostkowych kar pozbawienia wolności spowodowało orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności w niższej wysokości od tej orzeczonej przez Sąd Okręgowy, a nie rażąca jej surowość, wskazana przez apelującego

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez:

1. uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia,

2. orzeczenie kary pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie II części wstępnej wyroku w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności,

3. uchylenie orzeczenia o zasądzeniu nawiązki w wysokości 3.000zł – z ostrożności procesowej zmniejszenie jej wymiaru do kwoty 1.000zł,

4. orzeczenie kary pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie 4 wyroku w wymiarze 2 lat,

5. orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności w wysokości 2 lat- z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne, poza zarzutem dotyczącym wysokości nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego G. B., która była rażąco wygórowana, w zestawieniu z okolicznościami czynu przypisanego w punkcie 3 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, o czym szerzej w punkcie 5.2. uzasadnienia,

brak było natomiast podstaw do uchylenia orzeczenia o nawiązce, wobec treści art. 57a § 2 k.k., w sytuacji kiedy czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 3. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku miał charakter chuligański,

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych zarówno co do popełnienia przez P. O. czynu z art. 158 § 1 k.k. oraz przyjęcia, za oskarżycielem publicznym, że czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 3(opisany w punkcie II części wstępnej), był występkiem o charakterze chuligańskim w rozumieniu art. 115 § 21 k.k.,

natomiast kierunek i zakres apelacji wywiedzionej przez obrońcę oskarżonego, spowodował analizę wszystkich rozstrzygnięć, wynikiem czego było obniżenie wymiaru jednostkowych kar pozbawienia wolności, a także kary łącznej pozbawienia wolności, wobec uznania, przez Sąd Apelacyjny, że są one rażąco surowe, lecz nie w stopniu wskazywanym przez skarżącego, o czym szerzej w punkcie 5.2. uzasadnienia,

odnosząc się do wniosku o wymierzenie kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, należy zwrócić uwagę apelującemu, że od wejścia w życie z dniem 24.06.2020r. zmian dotyczących orzekania kary łącznej, zastosowanie pełnej absorpcji nie jest możliwe, ponieważ zgodnie z treścią art. 86 § 1k.k., w brzmieniu obowiązującym od 24.06.2020r., Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

popełnienie przez oskarżonego czynu z art. 158 § 1 k.k., przypisanego w punkcie 2. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku,

popełnienie przez P. O. występku o charakterze chuligańskim, przypisanego w punkcie 3. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty obrońcy oskarżonego P. O., dotyczące ustaleń faktycznych co do obu ww. czynów były bezzasadne i sformułowane w środku odwoławczym, w tym zakresie, wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

uchylenie rozstrzygnięcia o karze łącznej,

w zakresie kwalifikacji czynów przypisanych w punktach 2. i 4.(części dyspozytywnej), przyjęcie, w miejsce art. 64 § 2 k.k., art. 64 § 1 k.k., i obniżenie wymierzonych oskarżonemu kar pozbawienia wolności:

- za czyn przypisany w punkcie 2., do 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy,

- za czyn przypisany w puncie 4., do 3 lat;

obniżenie kary wymierzonej oskarżonemu P. O. w punkcie 3.(części dyspozytywnej) do 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, i nawiązki, na rzecz pokrzywdzonego G. B., do 1.000 (tysiąca) złotych;

na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączono orzeczone wobec oskarżonego P. O. kary pozbawienia wolności i wymierzono mu karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

modyfikacja jednostkowych kar pozbawienia wolności spowodowała konieczność uchylenia rozstrzygnięcia o karze łącznej i ukształtowaniu na nowo wymiaru kary łącznej przez Sąd Odwoławczy,

zdaniem Sądu Apelacyjnego przyjęcie w kwalifikacji czynów zarzucanych oskarżonemu P. O. w punktach I. i III. oskarżenia, art. 64 § 2 k.k. nie było prawidłowe albowiem wymiar kary roku odbytej łącznie przez sprawcę dotyczy nie sumy kar jemy wymierzonych, za jakiekolwiek przestępstwa, a za czyny wymienione w tym przepisie, co powoduje, w przypadku oskarżonego P. O., który był uprzednio skazany, za czyn wymieniony w art. 64 § 2 k.k., z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, przesłanka odbycia roku pozbawienia wolności, nie została spełniona, albowiem decyduje wymiar kary za czyn art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., a nie wymiar kary łącznej obejmującej karę za ten czyn,

powyższa ocena spowodowała przyjęcie w miejsce art. 64 § 2 k.k., art. 64 § 1 k.k., w kwalifikacji czynów przypisanych oskarżonemu P. O., co z kolei było przyczyną obniżenia kar za czyny przypisane temu oskarżonemu w punkcie 2. do 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, tj. do poziomu kary wymierzonej drugiemu ze sprawców pobicia G. B., M. P., który czynu z art. 158 § 1 k.k. również dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k., a brak jest przesłanek do różnicowania poziomu ich odpowiedzialności za ten czyn,

natomiast w punkcie 4. do 3 lat pozbawienia wolności,

Sąd Apelacyjny zgodził się ze skarżącym, że kara roku pozbawienia wolności wymierzona P. O. za przypisane temu oskarżonemu przestępstwo z art. 216 § 1 k.k. w zb. z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. była rażąco niewspółmiernie surowa co spowodowało jej obniżenie aczkolwiek nie w stopniu oczekiwanym przez skarżącego,

kara za ten czyn została wymierzona w maksymalnej wysokości, co przy uwzględnieniu faktu, że przepis będący podstawą wymiaru kary, tj. art. 217 § 1 k.k. daje możliwość wymierzenia kar rodzajowo łagodniejszych od kary pozbawienia wolności, czyli kary grzywny i kary ograniczenia wolności, uzasadnia stwierdzenie, że była to kara rażąco niewspółmiernie surowa,

analizując okoliczności czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 3. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku oraz osobę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, Sąd Apelacyjny uznał, że kara 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy sprawcy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, i uwzględnia okoliczności obciążające wynikające z jego zdemoralizowania i jego uprzedniej karalności(popełnienie czynu w warunkach z art. 64 § 1 k.k.) oraz okoliczność łagodzącą w postaci przyznania się do jego popełnienia,

przebieg zdarzenia, a w szczególności brak obrażeń powodujących rozstrój zdrowia pokrzywdzonego były powodem obniżenia przez Sąd Apelacyjny wysokości nawiązki zasądzonej od oskarżonego na rzecz G. B.,

kwota 1.000zł zrekompensuje pokrzywdzonemu doznaną przez niego krzywdę,

Sąd Apelacyjny wymierzył nową karę łączną pozbawienia wolności na podstawie art. 85 § 1 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. i orzekł wobec oskarżonego P. O. karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

wymierzając karę łączną Sąd orzekał w granicach od 3 lat i 1 miesiąca do 6 lat pozbawienia wolności,

kształtując wymiar kary łącznej Sąd Apelacyjny kierował się treścią art.85a kk, i zastosował zasadę asperacji uznając ją za najbardziej adekwatną do zachowań oskarżonego objętych niniejszym postępowaniem albowiem najpełniej uwzględnia ona okoliczności temporalne oraz podmiotowe i przedmiotowe przypisanych P. O. przestępstw,

oskarżony swoim postępowaniem naruszył różne dobra chronione przez prawo: życie i zdrowie ludzkie(art. 158 § 1 k.k. oraz art. 157 § 1 k.k.), wolność od poczucia obawy i strachu przed popełnieniem przestępstwa na szkodę adresata groźby (art. 191 § 2 k.k.) oraz cześć i nietykalność cielesna(art. 216 § 1 k.k. i art. 217 § 1 k.k.),

dwóch z trzech czynów dopuścił się jednego dnia, a ostatniego niecałe trzy miesiące później,

zastosowanie zasady asperacji pozwoliło na ukształtowanie kary łącznej orzeczonej wobec P. O., za przypisane mu przestępstwa, na prawidłowym poziomie, i odpowiada sposobowi ukształtowania kary łącznej przez Sąd I instancji, co przy rozpoznawaniu apelacji złożonej tylko na korzyść oskarżonego, należało mieć na uwadze,

zdaniem Sądu Apelacyjnego orzeczona wobec oskarżonego P. O. kara łączna 4 (czterech) lat pozbawienia wolności stanowi właściwą reakcję na jego przestępcze zachowania i spełnia przesłanki wymiaru kary łącznej z art.85a kk albowiem realizuje cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do P. O., uświadamiając mu naganność jego postępowania, a z uwagi na jej wymiar będzie oddziaływać na niego w przyszłości, zniechęcając go przed popełnieniem kolejnych przestępstw,

w zakresie prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara łączna pozbawienia wolności kształtuje świadomość prawną społeczeństwa pokazując wysoką społeczną szkodliwość przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu oraz wolności psychicznej człowieka, a także przeciwko czci i nietykalności cielesnej, a jednocześnie jest sygnałem, że każde takie zachowanie spotka się z odpowiednią reakcją organów wymiaru sprawiedliwości

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego J. W. kwotę 738 (siedmiuset trzydziestu ośmiu) złotych w tym podatek VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym, w oparciu o § 2 pkt 1, § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu

IV.

na podstawie art.634kpk w zw. z art.627kpkk zasądzono od oskarżonego P. O., na rzecz Skarbu Państwa, wydatki za postępowanie odwoławcze i wymierzono mu 400zł opłaty za obie instancje, której wysokość ustalono kierując się treścią art.10 ust. 2 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych

7.  PODPIS

SSA Robert Mąka SSA Jacek Szreder SSA Przemysław Żmuda

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. O.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego P. O. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie I oskarżenia czynu z art.158§1kk w zw. z art.64§2kk,

przyjęcie, że czyn przypisany w punkcie 3. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku stanowił występek o charakterze chuligańskim, i wymierzenie za ten czyn nawiązki na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 3.000zł,

kary pozbawienia wolności wymierzone w punktach 3. i 4. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku oraz wymiar kary łącznej pozbawienia wolności

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana