Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 257/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. akt III K 159/21.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego B. G. zarzucił zaskarżonemu rozstrzygnięciu rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wymierzenie nastąpiło z naruszeniem zasad zarówno prewencji ogólnej, jak i szczególnej, a nadto bez należytego uwzględnienia stopnia zawinienia oskarżonego, jego właściwości i warunków osobistych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, Sąd Okręgowy prawidłowo zgromadził materiał dowodowy, a następnie wszystkie dowody w sposób staranny ocenił. Wskazał, które z dowodów uznał za wiarygodne, a które nie i dlaczego, a poczynionych ustaleń faktycznych, przyjętej kwalifikacji prawnej czynu skarżący nie kwestionuje.

Kontrola orzeczenia o karze wykazała, że i w tej części zaskarżony wyrok jest prawidłowy, na co wprost wskazują pisemne motywy zaskarżonego wyroku.

Skarżący eksponując, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, a w odwecie współoskarżeni zademonstrowali wobec niego agresję i chociaż złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze był długotrwale tymczasowo aresztowany nie zauważa, iż z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wprost wynika, iż Sąd merytoryczny poczytał na korzyść B. G. nie tylko jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ale i postawę prezentowaną w toku postępowania karnego. Przy czym z pola widzenia Sądu nie mogła umknąć uprzednia karalność oskarżonego ( za czyny z art. 209 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 283 kk i to na kary łagodniejszego rodzaju) oraz bardzo wysoka społeczna szkodliwość jego czynu. Oskarżony w ramach jednego czynu aż czterokrotnie udzielił pomocy do dokonania włamań, przekazywał wypożyczane na swoje dane różne samochody współoskarżonemu, w zamian za „działkę’ będąc uzależnionym od narkotyków. Działał przy tym w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem. Wiedział przy tym, że ów współoskarżony nie posiada prawa jazdy.

Z kolei eksponowana przez skarżącego okoliczność, że postępowanie prowadzone było długotrwale jest okolicznością względną, ale na pewno nie ma wpływu na wymiar kary. Konieczność uiszczenia kosztów sądowych związanych z prowadzonym postępowaniem jest konsekwencją wydanego wyroku skazującego i jest zasadą, a i wysokość owych kosztów (nota bene przecież nie wyliczonych) pozostaje bez wpływu na wymiar kary, a za to wymiar kary ma wpływ na wysokość wymierzonej opłaty.

Wniosek

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd I instancji poczytał na korzyść i niekorzyść oskarżonego wszystkie okoliczności łagodzące oraz obciążające, a więc w należyty sposób ocenił warunki osobiste oraz właściwości B. G., a także stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, to brak było podstaw do modyfikacji wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wymierzona B. G. kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro Sąd I instancji poczytał na korzyść i niekorzyść oskarżonego wszystkie okoliczności łagodzące oraz obciążające, a więc w należyty sposób ocenił warunki osobiste oraz właściwości B. G., a także stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, to brak było podstaw do modyfikacji wyroku.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z wnioskiem i oświadczeniem obrońcy z urzędu oskarżonego, na podstawie § 17 ust. 2 pkt 5 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 z późniejszymi zmianami) zasądzono na jego rzecz koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Sąd odwoławczy przy tym nie uwzględnił postulatu obrońcy o zasądzenie kwoty 1200 zł powiększonej o podatek VAT.

Bezspornym jest, że w obrocie prawnym. funkcjonują dwa rozporządzenia regulujące odmiennie sytuację adwokata, które opierają się na innej podstawie faktycznej i prawnej upoważnienia i obowiązku tego adwokata do świadczenia pomocy prawnej. Pierwsze z wyżej przywołanych wskazuje na sytuację, gdy adwokat ustanowiony zostaje obrońcą z urzędu. Drugie zaś wskazuje na sytuację świadczenia pomocy prawnej „ nie z urzędu ” – czyli na zasadzie wyboru obrońcy/pełnomocnika przez zainteresowanego uzyskaniem takiej pomocy .Rację maobrońca, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. SK 66 / 19 wskazał, że różnicowanie sytuacji majątkowej adwokatów z punktu widzenia tego, czy pomoc prawną świadczą z urzędu, czy z wyboru, nie jawi się jako uzasadnione. Uznał przy tym za niekonstytucyjny zapis § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1801 ). Orzeczenie to jednak w żaden sposób – wprost – nie wskazywało na niekonstytucyjność rozporządzenia z 2016 r., które było postawą orzekania w przedmiotowej sprawie.

Nie sposób przy tym uznać, że skoro Trybunał Konstytucyjny wskazał na niekonstytucyjność zapisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1801 ) to rozporządzenie obecne ( z roku 2016 r. ), jako także różnicujące stawki adwokackie w odniesieniu do tych, jakie wynikają z rozporządzenia z 2015 r., również winno zostać w przedmiotowej sprawie uznane za niekonstytucyjne. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, który wskazał, że bez względu na sposób umocowania adwokata do świadczenia pomocy prawnej adwokat zobligowany jest do dochowania jak największej staranności w wykonywaniu swoich obowiązków i dbania o interesy klienta, abstrahuje jednak od tego, że przecież w przypadku świadczenia pomocy prawnej z urzędu płatnikiem za te usługi jest Skarb Państwa – czyli de facto ogół społeczeństwa – a nie osoba prywatna, jak w przypadku pomocy prawnej świadczonej z wyboru. Za pomoc świadczoną z urzędu wysokość wynagrodzenia adwokata nie może być więc ustalana swobodnie, z uwzględnieniem wyłącznie potencjalnego szacunku usługi prawnej, ale też i z uwzględnieniem samych możliwości finansowych państwa. Z pola widzenia nie może też umykać, że przecież osoba decydująca się na zawód adwokata, wnioskująca o wpisanie jej na listę adwokacką oraz na wykonywanie usług prawnych także, jako adwokat z urzędu, podejmuje w tej mierze decyzję swobodnie, z uwzględnieniem jednak obowiązującego porządku prawnego, w tym różnej skali wynagrodzeń za pomoc prawną z urzędu i z wyboru. W odniesieniu do czynności adwokackich wykonywanych z urzędu, a z wyboru, nie sposób też przeoczyć, że w tym pierwszym przypadku zainteresowany pomocą prawą nie ma prawa wyboru osoby adwokata. Możliwość zaś decydowania o osobie adwokata do pożądanej pomocy prawnej na zasadzie swobody wyboru wprost uzasadnia to, by kształt stawek adwokackich w regulującym to rozporządzeniu z roku 2015 r. określono na wyższym pułapie niż w rozporządzeniu z roku 2016 r. o świadczeniu pomocy prawnej z urzędu.

III

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 633 kpk zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki na niego przypadające oraz opłatę na zasadzie art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1973r. Nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami).

7.  PODPIS

SSA Andrzej Wiśniewski SSA Piotr Brodniak SSO del. Iwona Gdula

1.3  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego B. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymierzona kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana