Treść orzeczenia II AKa 325/22 - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

II AKa 325/22 - uzasadnienie Sąd Apelacyjny w Szczecinie z 2023-03-02

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 325/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14 września 2022r. w sprawie III K 67/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- rażąca obraza prawa procesowego, mająca wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art.7kpk w zw. z art.4kpk, polegająca na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów, sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wiedzy i doświadczenia życiowego oraz nieuwzględnienia okoliczności zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, przez przyjęcie, że wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania świadka B. Ś. (jedynego trzeźwego świadka podczas zdarzenia), są niewiarygodne w zakresie, w jakim nie dają podstaw do ustalenia działania oskarżonego w warunkach obrony koniecznej, w wyniku nieprawidłowego przyjęcia przez Sąd, że zachowanie pokrzywdzonego, poprzedzające zadanie mu przez oskarżonego uderzenia, nie miało cech zamachu pomimo, że prawidłowa analiza treści wyjaśnień oskarżonego jak i zeznań w/w świadka powinna prowadzić do wniosku, że zamach pokrzywdzonego na osobę oskarżonego rozpoczął się już w momencie, w którym oskarżony wraz z żoną musieli zamknąć się w swoim samochodzie, w wyniku agresywnego zachowania pokrzywdzonego oraz jego kolegi, a których zachowanie było kontynuowane, jak też w wyniku nieuprawnionego ustalenia, że pokrzywdzony w chwili bezpośrednio poprzedzającej atak ze strony oskarżonego, nie kierował do niego groźby zamachu na życie i zdrowie, co wzbudziło w nim strach o własne życie i zdrowie, przy jednoczesnym niedostrzeżeniu przez Sąd takich okoliczności jak np. młody wiek pokrzywdzonego, silniejszą posturę, jego stan upojenia alkoholowego, uprzednie, napastliwe i agresywne zachowanie względem oskarżonego i jego żony, co z kolei przy uwzględnieniu dynamiki zajścia, uprawniało oskarżonego do przyjęcia założenia, że wypowiadana w stosunku do jego osoby groźba dokonania zamachu na jego życie i zdrowie w każdej chwili może się zmaterializować,

- rażąca obraza prawa procesowego, mająca wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art.5§2kpk, poprzez nierozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, podczas gdy materiał dowodowy pozwala w sposób jednoznaczny stwierdzić, że oskarżony niecelowo ugodził sierpem pokrzywdzonego, że był to efekt wyłącznie chęci odstraszenia pokrzywdzonego, spowodowany wcześniejszą awanturą, bez wcześniejszego planowania

w konsekwencji naruszenia w/w przepisów postępowania błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść przez ustalenie, że oskarżony popełnił przestępstwo z art.148§1kk w zw. z art.11§3kk działając z zamiarem bezpośrednim zabójstwa, podczas gdy z materiału dowodowego zebranego w sprawie nie wynika, aby oskarżony miał bezpośredni zamiar zabicia P. B., jak ustalił to Sąd Okręgowy, sam oskarżony nie sprowokował pokrzywdzonego, nie dokonał żadnych czynności mających na celu zaplanowanie zabójstwa pokrzywdzonego, nie czynił żadnych przygotowań do zabójstwa pokrzywdzonego, oskarżony bał się na tyle pokrzywdzonego, że ukrył się z żoną w samochodzie i jedynie w celu obrony przed pokrzywdzonym wyciągnął sierp z auta (który był narzędziem starym, tępym, służącym oskarżonemu do prac w polu), celem odstraszenia napastników, którzy grozili oskarżonemu pozbawieniem życia, a nadto to nie oskarżony przyszedł do pokrzywdzonego, to pokrzywdzony tego dnia przyszedł z kolegą do oskarżonego proponując wspólne spożywanie alkoholu, to pokrzywdzony wraz z kolegą byli osobami agresywnymi, o czym świadczy nie tylko zachowanie w stosunku do oskarżonego ale również ich wzajemne relacje, które doprowadziły do pobicia się między sobą

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzut obrazy art.7kpk nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, co do zaatakowania pokrzywdzonego przez oskarżonego i uderzenia go sierpem w szyję, a także co do kierowania gróźb karalnych przez M. Ś. pod adresem P. B., został oceniony przez Sąd I instancji prawidłowo, z zachowaniem reguły dowodzenia z art.7kpk, która statuuje zasadę swobodnej oceny dowodów, zgodnie z którą ocena dowodów, mająca swoje oparcie w prawidłowo zebranym i ujawnionym materiale dowodowym, obiektywna, zgodna z logiką i doświadczeniem, korzysta z ochrony art.7kpk,

Sąd Apelacyjny zgadza się z oceną zeznań P. B. i P. R. dokonaną przez Sąd I instancji,

złożenie obszerniejszych zeznań na dalszym etapie postępowania przez P. R. ich nie dezawuuje,

istotne jest czy są one spójne z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, a także z czego wynikało to, że zeznania złożone krótko po zdarzeniu nie były tak szczegółowe jak te późniejsze,

w odniesieniu do P. R. upływ czasu spowodował, że jego zdolność odtworzenia przebiegu wydarzeń w (...) w N. wzrosła,

nie jest to sytuacja wyjątkowa,

w tym miejscu należy podkreślić, że podstawą ustaleń co do sprawstwa M. Ś. w zakresie czynów popełnionych na szkodę P. B. były spójne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego, które zeznania P. R., którym Sąd I instancji dał wiarę, tylko potwierdziły,

P. B. szczegółowo przedstawił okoliczności ataku ze strony oskarżonego, a jego zeznania znalazły potwierdzenie w analizie danych zawartych w jego telefonie komórkowym,

pozwoliły one bowiem w sposób niebudzący wątpliwości ustalić, że w chwili ataku przez M. Ś., był on w kontakcie telefonicznym z R. P., którego krótko po zdarzeniu, już po przyjeździe Policji poinformował o przebiegu zdarzenia,

P. B. nie miał żadnego interesu w bezpodstawnym pomawianiu M. Ś.,

pokrzywdzony nie spodziewał się ataku i obrażenia jakich doznał to potwierdzają,

został uderzony sierpem w tył szyi, na wysokości karku, i kiedy odwracał głowę, sierp trzymany przez M. Ś. dalej godził w jego szyję, powodując ranę ciętą szyi o długości 18 cm,

zaskoczony atakiem wypuścił z ręki telefon i zaczął uciekać, i przez chwilę M. Ś. biegł za nim wykrzykując groźby pozbawienia go życia,

relacja P. B. została wiarygodnie uzupełniona zeznaniami M. B. i A. R., którzy zobaczyli pokrzywdzonego bezpośrednio po ataku, zauważyli obrażenia szyi i zadzwonili po pomoc,

dla oceny wiarygodności zeznań P. B. nie ma żadnego znaczenia czy i kiedy wypuścił on z ręki telefon, czy podczas bójki z P. R. czy w chwili zaatakowania go przez oskarżonego, przy czym należy podkreślić, że jego zeznania w części, w której mówił o wypadnięciu telefonu z ręki w chwili ataku sierpem przez M. Ś., są logiczne i zasługują na uwzględnienie,

zeznania P. B. są wiarygodne również i z tego powodu, że nie ukrywał on bójki do jakiej doszło między nim i P. R., co oznacza, że jego celem było opisanie wszystkich wydarzeń, w których wówczas brał udział,

zasadnie Sąd I instancji odmówił wiarygodności wyjaśnieniom M. Ś. i zeznaniom jego żony B. Ś., jako sprzecznym z zeznaniami pokrzywdzonego, którym Sąd dał wiarę,

P. B. chodził po ośrodku i rozmawiał przez telefon,

mogło to denerwować M. Ś. ale nie dawało żadnych podstaw do ataku z jego strony, również informacja o bójce pomiędzy pokrzywdzonym, a P. R., z której P. B. wyszedł zwycięsko,

nie ma żadnych wiarygodnych dowodów, że bezpośrednio przed sięgnięciem przez M. Ś. po sierp, został on(lub jego żona) zaatakowany przez pokrzywdzonego lub jego kolegę P. R., a zawartość zabezpieczonego od P. B. telefonu przeczy twierdzeniom oskarżonego o nagrywaniu go przez pokrzywdzonego,

w tym miejscu należy zauważyć, że M. Ś., w swoich pierwszych wyjaśnieniach nie mówił, że z obawy przed pokrzywdzonym i jego kolegą, z żoną zamknęli się w samochodzie, z jego relacji wynika, że miał być na zewnątrz, przed domkiem,

o braku wiarygodności oskarżonego, i w konsekwencji jego żony, świadczy zachowanie M. Ś. w trakcie interwencji Policji, do której doszło po pewnym czasie od zdarzenia,

oskarżony w stanie nietrzeźwości groził funkcjonariuszom Policji, wyzywał ich, a jednego z nich odepchnął, co pokazuje jak pobudzony był w chwili zdarzenia M. Ś., i nie zważając na to z kim ma do czynienia, groził im podobnie jak wcześniej P. B.,

powyższe uzasadnia stwierdzenie, że ocena wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków, we wskazanym powyżej zakresie, dokonana przez Sąd I instancji była zgodna z zasadą swobodnej oceny dowodów i korzysta z ochrony art.7kpk,

w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie może być mowy o naruszeniu reguły z art.5§2kpk co do przyjęcia przez Sąd I instancji świadomego zaatakowania przez M. Ś. pokrzywdzonego sierpem, ponieważ zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że oskarżony zadał cios sierpem w szyję niespodziewającego się ataku P. B.,

było to celowe działanie,

pomimo prawidłowo dokonanej przez Sąd I instancji oceny dowodów, omówionej powyżej, i nie przyjęcia działania oskarżonego w warunkach obrony koniecznej, ustalenie faktyczne co do zamiaru z jakim działał M. Ś. zadając cios sierpem P. B. było błędne, i Sąd Apelacyjny zgadza się ze skarżącym, że brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżony działał wówczas z zamiarem bezpośrednim zabójstwa pokrzywdzonego, co oznacza, że chciał śmierci P. B.,

właściwości i warunki osobiste oskarżonego przeczą takiej tezie, jak również jego dotychczasowe życie,

w dacie zdarzenia zdenerwował się na P. B., był zły na niego i chciał go nastraszyć, i w tym celu sięgnął po sierp, i zadał nim jeden cios w szyję pokrzywdzonego,

niewątpliwie stan nietrzeźwości w jakim wtedy się znajdował ułatwił podjęcie decyzji o ataku i jej realizację, i spowodował, że nie zadziałały u niego mechanizmy kontrolne,

użyte narzędzie i miejsce zadania ciosu nie przesądzają o zamiarze zabójstwa,

należy bowiem zwrócić uwagę na przebieg zdarzenia- M. Ś. zadał jeden cios z niewielką siłą, jak wynika z opinii, z zakresu medycyny,

gdyby rzeczywiście, jak przyjął Sąd Okręgowy, za aktem oskarżenia, chciał śmierci P. B. mógł swój zamiar zrealizować, zadając cios ze znacznie większą siłą, a następnie kolejne,

miał ku temu sposobność, ponieważ zaatakował P. B. od tyłu i pokrzywdzony nie spodziewał się ataku,

fakt, że ograniczył się do jednego uderzenia, z niewielką siłą, czym spowodował u P. B. ranę ciętą powierzchowną szyi, nie kontynuował ataku, sprzeciwia się, w ocenie Sądu Odwoławczego, przyjęciu, że celem M. Ś. było pozbawienie życia pokrzywdzonego,

brak jest nawet podstaw do przyjęcia, że godził się na skutek w postaci śmierci P. B., dlatego należało ocenić zachowanie oskarżonego pod kątem realizacji znamion czynu z art.156§1pkt2kk, na co zwrócił również uwagę skarżący w apelacji, w części obejmującej zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, co zostało omówione szerzej poniżej, w punkcie 3.2. uzasadnienia

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach I i III wyroku,

ewentualnie

o zmianę kwalifikacji czynu(opisanego w punkcie I wyroku) poprzez wyeliminowanie z podstawy prawnej skazania art.148§1kk i ocenę zachowania oskarżonego pod kątem wypełnienia przez niego znamion przestępstwa określonego w art.156§1kk i wymierzenie na tej podstawie adekwatnej kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia

ewentualnie

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadne zarzuty naruszenia art.5§2kpk oraz art.7kpk w zakresie odnoszącym się do nie przyjęcia przez Sąd Okręgowy obrony koniecznej, i ustalenia, że to M. Ś. zaatakował pokrzywdzonego P. B.,

natomiast zasadnie skarżący podniósł, że zachowanie oskarżonego, należało rozpatrywać pod kątem wyczerpania znamion czynu z art.156§1kk, albowiem zgromadzone w toku postępowania dowody nie uzasadniały przyjęcia zamiaru zabójstwa, a jedynie działanie, w zamiarze ewentualnym, spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego,

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynu popełnionego przez M. Ś. z art.190§1kk(opisanego w punkcie III. wyroku),

obrońca nie wskazał na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości, nie wskazał również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk, a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji art.454kpk nie miał zastosowania, dlatego brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

Lp.

Zarzut

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść przez ustalenie, że oskarżony nie działał w ramach obrony koniecznej, a działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa, podczas gdy oskarżony, będąc pod wpływem strachu i w toku dynamicznie rozwijającego się zdarzenia podjął jedynie czynności zmierzające do obrony koniecznej i nie kalkulował, że uszkodzi pokrzywdzonego w konkretnym miejscu, tj. w jego szyję;

jak wyjaśnił spójnie i konsekwentnie oskarżony, przyłożył jedynie sierp do pokrzywdzonego, nie mając zamiaru go zabić a jedynie odstraszyć; dodatkowo nie można tracić z pola widzenia tego, przy takim przyjęciu przez Sąd I instancji, że zeznania tego świadka są wiarygodne, że świadek P. R. zeznał, iż widział jak oskarżony „wymachiwał tym sierpem, ale nie chciał go dotknąć i tylko go musnął", powyższe okoliczności wskazują, że oskarżony nie miał bezpośredniego zamiaru pozbawienia życia pokrzywdzonego - a w konsekwencji doszło do naruszenia prawa materialnego, tj. art.25§1kk poprzez błędne jego niezastosowanie, pomimo że oskarżony działał w warunkach obrony koniecznej, na co wskazuje całokształt materiału dowodowego,

- błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez uznanie, że oskarżony zadał cios sierpem w szyję pokrzywdzonego, podczas gdy z opinii specjalistów medycyny sądowej jednoznacznie wynika, że oskarżony przyłożył sierp do szyi pokrzywdzonego w wyniku czego doznał obrażeń narządów ciała poniżej 7 dni, a nadto błędnym przyjęciu, że oskarżony nie osiągnął zamierzonego celu zabójstwa tylko dlatego, że pokrzywdzony zdążył odwrócić lekko głowę, co w konsekwencji skutkowało błędnym przyjęciu, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego, bowiem po pierwsze gdyby faktycznie chciał zabić pokrzywdzonego zadałby cios ze znaczną siłą, a po drugie odwrócenie głowy w żaden sposób nie miałoby wpływu na złagodzenie skutków użycia sierpa na szyi pokrzywdzonego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Apelacyjny uznał za bezzasadny zarzut skarżącego błędu w ustaleniach faktycznych przez brak ustalenia, że M. Ś. działał w warunkach obrony koniecznej z art.25§1kk, ponieważ zgromadzony i prawidłowo oceniony materiał dowodowy nie dawał podstaw do takiego ustalenia,

M. Ś. ani jego żona, nie znajdowali się w stanie zagrożenia kiedy oskarżony sięgnął do samochodu po sierp,

oskarżony był pijany,

zobaczył P. B., który chodził po terenie ośrodka wypoczynkowego i głośno rozmawiał przez telefon komórkowy,

denerwowało go to,

dowiedział się o bójce między pokrzywdzonym, a P. R.,

w/w mężczyźni zachowywali się niewłaściwie, i stąd jego decyzja o ich „zdyscyplinowaniu”,

w chwili kiedy M. Ś. sięgnął po sierp, nie był atakowany- ani fizycznie ani werbalnie przez pokrzywdzonego ani P. R.,

to oskarżony zaatakował odwróconego do niego tyłem P. B.,

pokrzywdzony nie spodziewał się ataku zajęty rozmową telefoniczną,

w przedmiotowej sprawie, zeznania P. B. zasadnie były podstawą dokonania ustaleń przez Sąd Okręgowy, jako wiarygodne źródło informacji o przebiegu zdarzenia objętego niniejszym postępowaniem,

pokrzywdzony szczegółowo opowiedział co robił w dniu zdarzenia, o alkoholu spożywanym z oskarżonym, razem z kolegą P. R.,

nie ukrywał pobicia z P. R., co ten potwierdził,

dla przyjęcia za wiarygodne zeznań P. B. istotna była analiza danych zabezpieczonych z jego telefonu komórkowego, ponieważ potwierdzają one, że w chwili ataku ze strony oskarżonego, pokrzywdzony prowadził rozmowę ze swoim znajomym R. P., którego potem, już po zajściu, szczegółowo poinformował o jego przebiegu,

niezwykle ważne było również zachowanie pokrzywdzonego zaraz po ataku,

uciekł przed M. Ś. do pawilonu znajdującego się na terenie ośrodka, w którym osoby tam obecne zauważyły obrażenia szyi u P. B. i natychmiast wezwały pogotowie ratunkowe, przekazując informacje uzyskane od pokrzywdzonego dotyczące zdarzenia, w którym doznał tych obrażeń,

stwierdzenie skarżącego, że M. Ś. tylko przyłożył sierp do szyi pokrzywdzonego nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym,

P. B. jednoznacznie mówił o uderzeniu go sierpem,

również w opinii medycznej brak takiego sformułowania,

biegli podali, że stwierdzone u pokrzywdzonego obrażenia świadczą o niewielkiej sile z jaką cios został zadany,

o ile zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, co do nie przyjęcia przez Sąd I instancji działania oskarżonego w warunkach obrony koniecznej, był nieuzasadniony, to zarzut błędu co do zamiaru z jakim działał M. Ś. zdaniem Sądu Apelacyjnego zasługiwał na uwzględnienie,

Sąd Okręgowy przyjął za aktem oskarżenia, że M. Ś. działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa P. B., a celu nie osiągnął tylko dlatego, że pokrzywdzony zdołał uciec,

oznacza to, że w ocenie w/w podmiotów, M. Ś. chciał zabić pokrzywdzonego, chciał jego śmierci, z uwagi na użyte narzędzie- sierp, miejsce zadania ciosu- szyja, i wykrzykiwane pod adresem P. B. groźby zabójstwa,

Sąd Odwoławczy analizując kompletny materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania uznał, że nie uzasadnia on ustalenia, w sposób pewny, istnienia tak daleko idącego zamiaru po stronie M. Ś.,

w tym miejscu należy podkreślić, że zamiaru nie wolno się domyślać, musi wynikać on w sposób niebudzący wątpliwości z dowodów,

decydujące znaczenie ma odtworzenie strony podmiotowej, ponieważ to ustalenia w tym zakresie powodują, że w danej sprawie należy przyjąć zabójstwo- w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym, czy też ciężki uszczerbek na zdrowiu, jak w niniejszej sprawie,

zdaniem Sądu Apelacyjnego brak jest dowodów na przyjęcie po stronie M. Ś. zamiaru pozbawienia życia P. B.- zarówno w zamiarze bezpośrednim jak i ewentualnym,

użyte narzędzie i miejsce zadania ciosu o tym zamiarze nie przesądzają, ponieważ obrażenia jakich doznał pokrzywdzony były niewielkie- naruszające prawidłowe funkcjonowanie narządu ciała(szyi) P. B. na okres poniżej 7 dni- z art.157§2kk,

jak wynika z opinii medycznej nie stanowiły one bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia pokrzywdzonego,

istotne było zatem ustalenie co spowodowało tak nieznaczne obrażenia, ponieważ co oczywiste nie sam charakter stwierdzonych obrażeń determinuje zamiar z jakim działa sprawca,

z opinii medycznej wynika, że powstałe u zaatakowanego obrażenia były wynikiem ciosu zadanego z niewielką siłą,

Sąd I instancji w sposób dowolny przyjął, że ta niewielka siła była skutkiem stanu nietrzeźwości oskarżonego, a ponadto odwrócenie przez pokrzywdzonego głowy, w chwili ataku sprawiło, że napastnik nie osiągnął zamierzonego celu i nie zabił P. B.,

powyższe ustalenia nie wynikają ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

oskarżony podszedł od tyłu i zadał cios osobie niespodziewającej się ataku, niebroniącej się,

gdyby istotnie celem jego działania była śmierć pokrzywdzonego miał narzędzie i sposobność żeby swój zamiar zrealizować,

zadał jednak cios z niewielką siłą, ataku nie ponowił, a wypowiadane przez niego groźby pozbawienia życia, w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie dają podstaw do przyjęcia, że służyły uzewnętrznieniu zamiaru zabójstwa,

w ocenie Sądu Apelacyjnego M. Ś. chciał nastraszyć P. B., którego zachowanie go zdenerwowało,

sięgnął po sierp żeby swój pierwotny zamiar zrealizować, po czym pojawił się zamiar spowodowania obrażeń u pokrzywdzonego, oskarżony godził się przy tym z ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu P. B., za czym przemawia użyte narzędzie i uderzenie w szyję,

właściwości i warunki osobiste M. Ś. również uzasadniają stanowisko Sądu Odwoławczego co do zamiaru z jakim działał,

nie należy on do osób zdemoralizowanych, które nie liczą się z życiem innych, co wynika z wywiadu środowiskowego o oskarżonym oraz jego niekaralności

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach I i III wyroku,

ewentualnie

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do nie przyjęcia przez Sąd Okręgowy obrony koniecznej, i ustalenia, że to M. Ś. zaatakował pokrzywdzonego P. B.,

natomiast zasadnie skarżący podniósł, że zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy nie uzasadniał przyjęcia zamiaru zabójstwa, co spowodowało zmianę opisu czynu przypisanego oskarżonemu, i przyjęcie w miejsce art.148§1kk, przepisu art.156§1pkt 2 kk,

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

- uznanie oskarżonego M. Ś. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art.190§1kk, opisanego w punkcie III. wyroku oraz czynu z art.224§2kk w zb. z art.222§1kk w zb. z art.226§1kk w zw. z art.11§2kk, opisanego w punkcie II.,

- orzeczenie o dowodzie rzeczowym, środku kompensacyjnym oraz dotyczące okresu rzeczywistego pozbawienia wolności podlegającego zaliczeniu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty obrońcy oskarżonego M. Ś., w zakresie czynu opisanego w punkcie III. wyroku, były bezzasadne i sformułowane w środku odwoławczym wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie,

pomimo zaskarżenia wyroku w całości, nie podniesiono żadnych zarzutów dotyczących czynu przypisanego w punkcie II., popełnionego przez M. Ś. na szkodę interweniujących funkcjonariuszy Policji, a Sąd Odwoławczy, z urzędu, nie stwierdził żadnych podstaw do zmiany rozstrzygnięcia w tym zakresie

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

zmiana opisu i kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie I. zaskarżonego wyroku przez uznanie M. Ś. za winnego tego, że w dniu 25 września 2021r. na terenie (...) (...) w N., działając z zamiarem ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu P. B. pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu, ugodził go sierpem w lewą okolicę karku, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego, powodując u P. B. ranę ciętą powierzchowną szyi o długości 18 cm, które to obrażenie naruszyło prawidłowe funkcjonowanie narządu ciała P. B. na okres poniżej 7 dni, tj. czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, za co na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzono M. Ś. karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

skutkiem powyższej zmiany było uchylenie rozstrzygnięcia o karze łącznej pozbawienia wolności i ukształtowanie jej na nowo,

na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk połączono orzeczone wobec oskarżonego M. Ś. kary pozbawienia wolności i wymierzono mu karę łączną 4 (czterech) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy nie uzasadniał przyjęcia, że M. Ś. działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa P. B.,

nie wykazano bowiem strony podmiotowej czynu z art.148§1kk,

prawidłowa ocena dowodów uzasadniała ustalenie, że M. Ś. działał z zamiarem ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu P. B. pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu- co zostało przedstawione powyżej, w puntach 3.1. i 3.2. uzasadnienia,

spowodowało to konieczność zmiany opisu czynu przypisanego M. Ś. w punkcie I. zaskarżonego wyroku, na korzyść oskarżonego, i jego kwalifikacji prawnej, na łagodniejszą, co w dalszej kolejności skutkowało wymierzeniem kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze,

rozstrzygając o karze Sąd Apelacyjny kierował się dyrektywami wymiaru kary z art.53kk i uwzględnił okoliczności obciążające oraz łagodzące,

do okoliczności obciążających zaliczyć należy wysoki stopień winy sprawcy i wysoką społeczną szkodliwość czynu mu przypisanego wynikające z okoliczności czynu, sposobu działania M. Ś. i zaatakowanego przez niego dobra chronionego prawem- zdrowia ludzkiego,

M. Ś. zaatakował sierpem- przedmiotem niebezpiecznym, pokrzywdzonego, uderzył w szyję niespodziewającego się ataku P. B.,

na niekorzyść oskarżonego przemawia łatwość z jaką podjął decyzję o zaatakowaniu człowieka, a także działanie w stanie nietrzeźwości, co bez wątpienia zadziałało odhamowująco na sprawcę, jak również miejsce gdzie doszło do zdarzenia- teren ośrodka wypoczynkowego,

do okoliczności łagodzących zaliczyć należy dotychczasową niekaralność M. Ś. oraz bardzo dobrą opinię z miejsca zamieszkania, a także jego właściwości i warunki osobiste wynikające z wywiadu środowiskowego, uzasadniające stwierdzenie, że zdarzenie objęte postępowaniem było incydentem w jego życiu, i nie powtórzy się w przyszłości,

analiza okoliczności obciążających i łagodzących doprowadziła Sąd Odwoławczy do wniosku, że kara jaką należy wymierzyć M. Ś. za czyn jakiego się dopuścił na szkodę P. B., to kara 4(czterech) lat pozbawienia wolności,

stanowi ona właściwą reakcję na przestępcze zachowanie oskarżonego i realizuje cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do M. Ś., uświadamiając mu naganność jego postępowania, a z uwagi na jej wymiar będzie oddziaływać na niego w przyszłości, zniechęcając go przed popełnieniem kolejnych przestępstw,

w zakresie prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności kształtuje świadomość prawną społeczeństwa pokazując wysoką społeczną szkodliwość przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, a jednocześnie jest sygnałem, że każde takie zachowanie spotka się z odpowiednią reakcją organów wymiaru sprawiedliwości,

zmiana rozstrzygnięcia Sądu I instancji w zakresie opisu czynu przypisanego oskarżonemu M. Ś. w punkcie I. części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, która skutkowała zmianą kwalifikacji co do tego czynu i wymierzenie kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze, spowodowała konieczność uchylenia rozstrzygnięcia o karze łącznej pozbawienia wolności,

Sąd II instancji wymierzył nową karę łączną pozbawienia wolności na podstawie art.85 § 1 kk oraz art.86 § 1 kk i orzekł wobec oskarżonego M. Ś. karę łączną 4 (czterech) lat i 1(jednego) miesiąca pozbawienia wolności,

wymierzając karę łączną Sąd orzekał w granicach od 4 lat i miesiąca do 5 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

kształtując wymiar kary łącznej Sąd Apelacyjny kierował się treścią art.85a kk, i zastosował zasadę asperacji w najniższym możliwym wymiarze uznając ją za najbardziej adekwatną do zachowań oskarżonego objętych niniejszym postępowaniem albowiem najpełniej uwzględnia ona okoliczności temporalne oraz podmiotowe i przedmiotowe przypisanych M. Ś. przestępstw,

swoim postępowaniem naruszył on wprawdzie różne dobra chronione przez prawo: życie i zdrowie ludzkie(art.13§1kk w zw. z art.156§1pkt2kk, art.157§2kk), wolność od poczucia obawy i strachu przed popełnieniem przestępstwa na szkodę adresata groźby lub osoby dla niego najbliższej(art.190§1kk) oraz powaga i niezakłócone funkcjonowanie instytucji publicznych, ochrona zdrowia i życia funkcjonariuszy publicznych oraz ich godność (art.224§2kk, art.222§1kk, art.226§1kk) lecz wymiar kary pozbawienia wolności orzeczonej za czyn z art.13§1kk w zw. z art.156§1pkt 2 kk spowodował, że zastosowanie zasady asperacji w najniższym możliwym wymiarze pozwoliło na ukształtowanie kary łącznej orzeczonej wobec M. Ś., za przypisane mu przestępstwa, na prawidłowym poziomie, i odpowiada sposobowi ukształtowania kary łącznej przez Sąd I instancji, co przy rozpoznawaniu apelacji złożonej tylko na korzyść oskarżonego, należało mieć na uwadze,

zdaniem Sądu Apelacyjnego orzeczona wobec oskarżonego M. Ś. kara łączna 4 (czterech) lat i 1(jednego) miesiąca pozbawienia wolności stanowi właściwą reakcję na jego przestępcze zachowania i spełnia przesłanki wymiaru kary łącznej z art.85a kk albowiem realizuje cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do M. Ś., uświadamiając mu naganność jego postępowania, a z uwagi na jej wymiar będzie oddziaływać na niego w przyszłości, zniechęcając go przed popełnieniem kolejnych przestępstw,

w zakresie prewencji ogólnej wymierzona oskarżonemu kara łączna pozbawienia wolności kształtuje świadomość prawną społeczeństwa pokazując wysoką społeczną szkodliwość przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu oraz wolności psychicznej człowieka, a także wymierzonych w funkcjonariuszy publicznych, ich zdrowie i życie, i godność, a jednocześnie jest sygnałem, że każde takie zachowanie spotka się z odpowiednią reakcją organów wymiaru sprawiedliwości

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

na podstawie art.634kpk w zw. z art.627kpk zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków za postępowanie odwoławcze i wymierzono oskarżonemu M. Ś. 400(czterysta) złotych opłaty za obie instancje, której wysokość ustalono kierując się treścią art.10ust.2 w zw. z art.2ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych

7. PODPIS

SSA Przemysław Żmuda SSA Robert Mąka SSA Piotr Brodniak

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						1
Podmiot wnoszący apelację						obrońca oskarżonego M. Ś.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów: z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk w zb. z art.157§2kk w zw. z art.11§2kk (pkt I wyroku), z art.224§2kk w zb. z art.222§1kk w zb. z art.226§1kk w zw. z art.11§2kk(pkt II wyroku) i z art.190§1kk(pkt III wyroku)
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒		zmiana

Dodano: 8 kwietnia 2024, Opublikował(a): Magdalena Budnik
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację: SSA Robert Mąka , SSA Przemysław Żmuda , SSA Piotr Brodniak
Data wytworzenia informacji: 2 marca 2023