Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 338/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 21 października 2021r., sygn. akt III K 53/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego:

1.obraza przepisów postepowania, tj. art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk mającą zasadniczy wpływ na treść wyroku poprzez wydanie orzeczenia będącego następstwem uchybień procesowych, których dopuścił się Sąd I instancji naruszając zasady związane z prawidłową oceną materiału dowodowego poprzez niezasadne uznanie za wiarygodne zeznań J. K., T. N., S. P., D. B., K. D., P. C. oraz nie uwzględnienie przy ocenie materiału dowodowego stanu upojenia alkoholowego, w którym znajdowali się świadkowie zdarzenia, a nadto nie uwzględnienie przy ocenie materiału dowodowego stanu upojenia alkoholowego, w którym znajdowali się świadkowie zdarzenia, a nadto nie uwzględnienie wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności pominiecie zeznań A. B. w zakresie, w którym świadek ten wskazuje w toku rozprawy „te zeznania moje są wyciągnięte z kontekstu, byłem ciągnięty za język”, jak również nie uwzględnienie konfliktu oskarżonego z pozostałymi mieszkańcami noclegowni oraz interesu tych osób w składaniu obciążających oskarżonego zeznań celem pozbycia się go z noclegowni;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy zgromadził kompletny materiał dowodowy, który poddał wnikliwej i wszechstronnej ocenie. Wskazał, które z dowodów uznał za wiarygodne, a które nie i dlaczego. W świetle tejże oceny ewidentnie prawidłowo Sąd dokonał ustaleń faktycznych w płaszczyźnie wszystkich zarzucanych i przypisanych (zmieniając opis czynu w pkt 2) oskarżonemu czynów.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że brak podstaw do kwestionowania zeznań J. K., T. N., S. P., D. B., K. D. i P. C.. Zestawienie wszystkich tych relacji tworzy jednoznaczny sposób zachowania się oskarżonego wobec pozostałych lokatorów noclegowni. Ewidentnie co do zasady wszyscy oni obawiali się P. B. (1), który zastraszał ich, a nawet niektórym groził i stosował przemoc fizyczną. Opisywane przez nich poszczególne zdarzenia - w szczególności te z udziałem J. K. i T. N. opisane w pkt III i IV części wstępnej wyroku pozwalały Sądowi I instancji z całą pewnością przyjąć sprawstwo i winę w tym zakresie. Podkreślić przy tym należy, czego skarżący nie zauważa, że nie wszyscy mężczyźni, którym groził nie złożyli wniosków o ściganie, a także zawiadomień o co najmniej naruszeniu ich nietykalności fizycznej. Nie oznacza to jednak, że agresywne zachowanie oskarżonego przed 10 kwietnia 2020r. można bagatelizować. To nie mieszkańcy noclegowni, jak podnosi skarżący, byli z oskarżony w konflikcie, lecz odwrotnie. Opisywane przez nich sytuacje, w których bali się udać do toalety, skorzystać z kuchni, czy też głośniej zachowywać się w obawie przed agresją ze strony P. B. (1) dowodzi zgoła atmosfery zastraszenia. Jednocześnie oczywistym jest, że chociaż lokatorzy nie mieli żadnego powodu, aby darzyć sympatią oskarżonego, to zachowywali się biernie aż do 10 kwietnia 2020r. Gdyby zaś skorzystali z przysługujących im praw, to stosowne zawiadomienia o przestępstwach złożyliby znacznie szybciej. Skarżący przy tym, wskazując, że zwracanie uwagi mieszkańcom noclegowni związane było ze spożywaniem przez nich alkoholu nie dostrzega, że sam oskarżony alkohol dość często spożywał.

Co do czynu przypisanego w pkt 2 części dyspozytywnej wyroku stwierdzić należy, że chociaż przesłuchani mieszkańcy noclegowni byli w stanie nietrzeźwości (za wyjątkiem Z. M.), to przecież ów stan nietrzeźwości a priori nie powoduje, że nie można dać wiary ich zdolnościom spostrzegania i zapamiętywania. Zwłaszcza, że z relacji świadków P. C., S. P. i T. N. wynika zgodnie, że oskarżony nagle wszedł do pokoju i od razu podszedł do leżącego pokrzywdzonego. Wprawdzie T. N. nie wskazywał na wypowiadane przez oskarżonego groźby i nie widział uderzenia nożem, a S. P. widział zamachnięcie i wbicie noża w szyję, a potem pociągnięcie, ale ewidentnie związane to było z krótkim przebiegiem zdarzenia, jego gwałtownością i świadczy, że mężczyźni ci nie uzgadniali swoich wersji. Z kolei pokrzywdzony, chociaż początkowo nie pamiętał przebiegu zdarzenia, to jeszcze w postępowaniu przygotowawczym zaczął sobie je przypominać, a dowód ten jest zgodny nie tylko z zeznaniami wskazanych wcześniej świadków, ale i wydanymi opiniami sądowymi.

Powoływanie się przez apelującego na wyrwany z kontekstu fragment zeznań A. B. nie mogło wywrzeć postulowanego skutku, gdyż zeznania jego z postępowania przygotowawczego nie mają istotnego znaczenia dla odtworzenia przebiegu zdarzenia z 10/11 kwietnia 2020r., gdyż świadek ten stwierdził, że go nie widział. Zaś w pozostałym zakresie potwierdził jedynie relacje pozostałych mieszkańców noclegowni, że oskarżony był agresywny i „cały czas cos mu nie pasowało, a wszyscy mieszkańcy schodzili mu z drogi”. Zresztą stwierdzenie świadka, że „był ciągnięty za język” nie oznacza, że jego relacja jest nieprawdziwa, a jedynie, że zadawano mu pytania, a on sam miał opory, aby składać spontaniczne zeznania.

Na marginesie stwierdzić należy, że brak było podstaw do uwzględnienia któregokolwiek z wniosków dowodowych złożonych przez oskarżonego dopiero po wniesieniu apelacji. Oskarżony mógł ewidentnie wnioski te złożyć przed Sądem I instancji, czego nie uczynił. Nadto nie ma istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, czy P. C. się samookaleczał. Wszystkie dowody zostały zabezpieczone i przeprowadzone w prowadzonym postępowaniu. Sąd merytoryczny dokonał ich oceny, a konfrontacja osób składających relacje była zbędna, gdyż to na Sądzie ciążył obowiązek oceny poszczególnych zeznań wyjaśnień. ‘Wizja lokalna” była zbędna, gdyż na miejscu wykonano wszelkie niezbędne czynności. Zresztą przebieg zdarzenia ewidentnie czynił te czynność zbędną – gdyż ewidentnie pokrzywdzony leżał na swoim łóżku, a oskarżony gwałtownie wchodząc do pokoju swoja aktywność ograniczył do wypowiedzenia groźby karalnej pod jego adresem i ugodzenia go nożem. Wedle wersji oskarżonego spał w swoi pokoju i nie wchodził do pomieszczenia zajmowanego m.in. przez P. C..

Wniosek

o zmianę zaskarżonego poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary za czyn w pkt 1 do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zakwalifikowanie czynu w pkt 2 z art. 157 § 1 kk i zmianę ustaleń w tym względzie i wymierzenie kary w dolnych granicach zagrożenia ustawowego, uniewinnienie oskarżonego od czynów zarzucanych mu w pkt 3 i 4, wymierzenie kary łącznej w granicy zbliżonej do absorpcji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd Okręgowy na podstawie kompletnego materiału dowodowego prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne i uzasadnił swoje stanowisko w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, kwalifikacji prawnych czynów, to brak było podstaw do zmiany wyroku w tym zakresie.

Brak było także podstaw do obniżenia oskarżonemu tak wymierzonych kar jednostkowych, jak i kary łącznej – o czym poniżej.

3.2.

2.obraza przepisów postępowania, tj. art.424 § 1 kpk mającą wpływ na treść wyroku, polegająca na sporządzeniu przez Sąd I instancji uzasadnienia nie spełniającego wymogów formalnych poprzez nie wskazanie argumentów będących wynikiem przeprowadzonej analizy materiału dowodowego przemawiających za przyjęciem przez ten sąd, iż oskarżony nie osiągnął zamierzonego celu na skutek poruszenia głowa przez pokrzywdzonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma skarżący, że uzasadnienie wyroku w części dotyczącej uzasadnienia przyjętej kwalifikacji prawnej czynu zakwalifikowanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i innych jest dość enigmatyczne. Nie ma to jednak wpływu na treść wydanego wyroku. Poczynione bowiem ustalenia – wynikające z przyjętego opisu czynu są zgodne z relacją pokrzywdzonego (k.131), że ten widząc gwałtownie wchodzącego do pokoju oskarżonego i krzyczącego „zabiję cię” wykonał ruch głową – podniósł ją. Okoliczność ta wynika jedynie z relacji pokrzywdzonego, któremu słusznie Sąd Okręgowy dał wiarę. Dowód ten w zestawieniu ze zgromadzoną dokumentacją medyczną – zwłaszcza wydanymi opiniami sądowymi – tworzy spójną całość – tak w zakresie skutku z art. 157 § 1 kk, jak okoliczności, że cel nie został de facto przez oskarżonego osiągnięty.

Pokrzywdzony, chociaż wcześniej doznał przemocy ze strony oskarżonego – ten wpadł do pokoju wcześniej i uderzył go –nie ubarwiał zdarzenia ponad miarę.

W związku z tym zasadnie postąpił Sąd merytoryczny zmieniając opis czynu i tym samym ustalenia faktyczne. Zwłaszcza, że sporządzone opinie są rzetelne i kompletne, a wiadomości specjalnych biegłych nie kwestionowała żadna ze stron.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary za czyn w pkt 1 do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zakwalifikowanie czynu w pkt 2 z art. 157 § 1 kk i zmianę ustaleń w tym względzie i wymierzenie kary w dolnych granicach zagrożenia ustawowego, uniewinnienie oskarżonego od czynów zarzucanych mu w pkt 3 i 4, wymierzenie kary łącznej w granicy zbliżonej do absorpcji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd Okręgowy na podstawie kompletnego materiału dowodowego prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne i uzasadnił swoje stanowisko w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, kwalifikacji prawnych czynów, to brak było podstaw do zmiany wyroku w tym zakresie.

Brak było także podstaw do obniżenia oskarżonemu tak wymierzonych kar jednostkowych, jak i kary łącznej – o czym poniżej.

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający istoty wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym przyjęciu, iż oskarżony groził J. K. i T. N., a groźby te wywołały u nich realną obawę, że zostaną spełnione, a także, iż zadając cios pokrzywdzonemu miał możliwość przewidywania możliwości przewidywania możliwości spowodowania skutku w postaci śmierci pokrzywdzonego, pokrzywdzony wykonał ruch głową, który zniweczył skutek działania oskarżonego, podczas gdy prawidłowo ocenione dowody w postaci zeznań świadków oraz opinią Zakładu Medycyny Sądowej w powiązaniu zasadami logiki i doświadczenia życiowego nie dają podstaw do przyjęcia takich ustaleń;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W zakresie czynów opisanych w pkt III i IV części wstępnej wyroku odniesiono się już w pkt 3.1 niniejszego uzasadnienia. Podkreślić jedynie należy, ewidentnie groźby wypowiadane wobec J. K. i T. N. wzbudzały w nich realną i uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Świadczą o tym wprost ich zeznania, ale i relacje pozostałych mieszkańców noclegowni, którzy wskazują na agresywną postawę oskarżonego i zastraszanie wręcz pozostałych.

Oczywistym jest, że oskarżony wpadając znienacka do pokoju i wykrzykując groźbę karalną (a wcześniej wchodząc do pokoju uciszając mężczyzn werbalnie, czy w końcu wpadając do pokoju i uderzając ręką leżącego pokrzywdzonego) zaopatrzony tym razem w nóż i ugadzając nim pokrzywdzonego, który leżał i nie spodziewając się ataku zdołał jedynie wykonać ruch głową, w tak newralgiczną część ciała – jaką jest głowa tj. okolicę ciemieniowo-potyliczną. Oczywistym jest, że zaopatrując się w tak niebezpieczne narzędzie i zmierzając z nim wyraźnie w stronę wcześniej już atakowanego pokrzywdzonego i ugodzeniem nim w powłoki miękkie newralgicznej części ciała ewidentnie wskazuje, że działał z zamiarem pozbawienia go życia. Rana była cięta, a sprawca działał z dość dużą silą i średnia siłą. Właśnie rana cięta, a nie kłuta (jak wskazuje świadek S. P. k. 82 – oskarżony po wbiciu noża pociągnął go) wskazuje tym bardziej na zamiar, z jakim działał oskarżony. Tym samym mechanizm powstania rany, wbrew wywodom skarżącego, nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony trzymał nóż w ręku, a pokrzywdzony leżał. Zestawienie tych ustaleń z wywodami opinii biegłych powoduje, że jednoznaczny jest sposób powstania obrażeń i ich czas. Pokrzywdzony leżał, a tuż przed zadaniem ciosu wykonał ruch głową tym samym nie sposób przyjąć, aby oskarżony nie wiedział w jaka część ciała zadaje cios.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary za czyn w pkt 1 do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zakwalifikowanie czynu w pkt 2 z art. 157 § 1 kk i zmianę ustaleń w tym względzie i wymierzenie kary w dolnych granicach zagrożenia ustawowego, uniewinnienie oskarżonego od czynów zarzucanych mu w pkt 3 i 4, wymierzenie kary łącznej w granicy zbliżonej do absorpcji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd Okręgowy na podstawie kompletnego materiału dowodowego prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne i uzasadnił swoje stanowisko w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, kwalifikacji prawnych czynów, to brak było podstaw do zmiany wyroku w tym zakresie.

Brak było także podstaw do obniżenia oskarżonemu tak wymierzonych kar jednostkowych, jak i kary łącznej – o czym poniżej.

3.4.

Rażąca niewspółmierność wymierzonych oskarżonemu kar jednostkowych i kary łącznej pozbawienia wolności;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że formułując ten zarzut i związany z tym wniosek skarżący w ogóle nie próbował nawet wykazać na czym owa rażąca niewspółmierność miałaby polegać. Tym sam trudno nawet odnieść się, czy polemizować z argumentacją obrońcy, gdyż tej po prostu brak.

Dość stwierdzić, że Sąd Okręgowy miarkując kary jednostkowe prawidłowo je wyważył. Wprawdzie bardzo niefortunnie stwierdził w odniesieniu do czynu zakwalifikowanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i innych oraz tych z art. 190 § 1 kk, że nie dopatrzył się okoliczności łagodzących, ale przecież gdyby tak było musiałby kary te wymierzyć w najwyższym ustawowym wymiarze. Zestawienie tymczasem wszystkich kary wymierzonych z tymi potencjalnie możliwymi prowadzi do wniosku, że są one wyważone i uwzględniają wszystkie okoliczności łagodzące, ale i obciążające.

Odnośnie czynu z art. 157 § 1 kk stwierdzić należy za Sadem I instancji, że pomimo przyznania się do czynu, wymiany zdań w sklepie, która wskazywała, że pokrzywdzony początkowo dążył do konfrontacji nasilenie agresji oskarżonego, ilość i charakter zadanych ciosów i kopnięć oraz rodzaj i charakter spowodowanych obrażeń ewidentnie powodują, że brak było podstaw do wymierzenia kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Sprzeciwiają się temu również dotychczasowa karalność, nieustabilizowany tryb życia. W odniesieniu do usiłowania zabójstwa podkreślić niewątpliwie należy, że oskarżony ugodził nożem pokrzywdzonego tylko jeden raz. Nie można poczytywać na niekorzyść, jak to czyni Sąd Okręgowy, brak skruchy i zadośćuczynienia się pokrzywdzonemu skoro oskarżony realizując przyjętą linie obrony nie przyznawał się do tego czynu. Z drugiej strony oprócz uprzedniej karalności ewidentnie na niekorzyść oskarżonego należało poczytać agresję, sposób działania tj. użycie noża, element zaskoczenia oraz rodzaj charakter spowodowanych obrażeń. Także kara wymierzona za ciąg przestępstw z art. 190 § 1 kk jawi się jako prawidłowo ukształtowana jeżeli uwzględnić, że składają się nań dwa czyny, rodzaj i charakter wypowiadanych pod adresem dwóch pokrzywdzonych gróźb, przy dotychczasowej karalności oskarżonego oraz braku prowadzenia ustabilizowanego trybu życia.

Z kolei naruszenie przez oskarżonego kilku dóbr chronionych prawem i działanie przez okres kilku miesięcy sprawia, że brak zdecydowanie podstaw do obniżenia jej – zwłaszcza w oparciu o zasadę pełnej absorpcji.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary za czyn w pkt 1 do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zakwalifikowanie czynu w pkt 2 z art. 157 § 1 kk i zmianę ustaleń w tym względzie i wymierzenie kary w dolnych granicach zagrożenia ustawowego, uniewinnienie oskarżonego od czynów zarzucanych mu w pkt 3 i 4, wymierzenie kary łącznej w granicy zbliżonej do absorpcji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd Okręgowy na podstawie kompletnego materiału dowodowego prawidłowo poczynił ustalenia faktyczne i uzasadnił swoje stanowisko w zakresie zmienionej kwalifikacji prawnej czynu, to brak było podstaw do zmiany wyroku w tym zakresie.

Skoro w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku wskazano okoliczności łagodzące oraz obciążające w odniesieniu do poszczególnych czynów i prawidłowo uzasadniono karę łączną pozbawienia wolności, to brak było podstaw do modyfikowania zaskarżonego wyroku w postulowanych kierunku.

3.5.

Odnośnie apelacji prokuratora:

1.Błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść poprzez błędne uznanie, że zachowanie oskarżonego P. B. (1) polegające na ugodzeniu P. C. nożem w głowę z siłą na pograniczu uderzenia z dość dużą siłą i średnią i spowodowanie tym samym naruszenia czynności narządów jego ciała, jakimi są powłoki miękkie głowy na okres trwający dłużej niż 7 dni stanowi działanie z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia, podczas gdy sposób zachowania sprawy polegający na zadaniu ciosu w głowę, czyli miejsce gdzie znajdują się bardzo ważne organy decydujące o życiu człowieka i to za pomocą noża, czyli narzędzia, które jest uznane jako jedno z najbardziej niebezpiecznych, z siłą, która oceniona została przez biegłego, jako średnia, a nawet dość duża, przeczy uznaniu Sądu i świadczy o tym, że sprawca działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, a kompletny materiał dowodowy w sposób kompletny ocenił, co wskazywano już odnosząc się do zarzutów obrońcy oskarżonego.

Skarżący powołując się na użycie wobec pokrzywdzonego ostrego narzędzia w postaci noża i ugodzenie nim pokrzywdzonego ze średnią, a nawet dość dużą siłą nie zauważa, że oskarżony ugodził pokrzywdzonego tylko raz, chociaż miał możliwość zadania dalszych ciosów. Wpadł bowiem do pomieszczenia nagle, zaskakując wszystkich tam obecnych, pokrzywdzony leżał na boku, a więc w pozycji co najmniej utrudniającej reakcję i obronę. Nikt z pozostałych nie zareagował w momencie zadania ciosu, a oskarżony po tym dobrowolnie opuścił pokój. Powoływanie się przez prokuratora na planowość działania jest nadużyciem. przypomnieć należy, że oskarżony najpierw kilkakrotnie próbował uciszyć mężczyzn przebywających w sąsiednim pokoju, potem wpadł z tego samego powodu do pokoju, gdzie przebywali mężczyźni i uderzył ręką pokrzywdzonego, a w końcu zaopatrzony w nóź wpadł do pokoju i ugodził P. C.. Tym samym, gdyby zaplanował zabicie pokrzywdzonego mógł to uczyć za pierwszym razem wpadając do pokoju. Tymczasem ewidentnie jego agresja narastała, gdy mężczyźni nie zastosowali się do jego uciszeń. Nijak nie można mówić o planowości, lecz o przestępstwie popełnionym w sposób spontaniczny. Oskarżony stosował najpierw agresję słowną, potem przemoc fizyczną – uderzenie ręką, a w końcu użył noża. Z kolei miejsce ugodzenia i zastosowana siła świadczą o stopniu agresji oskarżonego. Ewidentnie zadając uderzenie w powłoki miękkie tak newralgicznej części ciała z siłą, na która wprost wskazują biegli w swoich opiniach, przewidywał i godził się, że może pozbawić życia pokrzywdzonego. Zamierzonego celu nie osiągną z uwagi na wykonany przez pokrzywdzonego ruch głową.

I chociaż ewidentnie działał z zamiarem pozbawienia życia pokrzywdzonego, na co wskazywano już w pkt 3.1. niniejszego uzasadnienia, to na pewno nie działa z zamiarem bezpośrednim.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego poprzez uznanie, że oskarżony dokonując czynu zakwalifikowanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego i wymierzenie mu za ten czyn kary 15 lat pozbawienia wolności, podwyższenie kary wymierzonej za czyn z art. 157 § 1 kk do 5 lat, na podstawie art. 91 § 2 kk wymierzenie kary łącznej 20 lat pozbawienia wolności z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd Okręgowy w oparciu o kompletny materiał dowodowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne co do zamiaru, z którym działał oskarżony, to brak było podstaw do zamiany wyroku w tym zakresie.

3.6.

2.Rażąca niewspółmierność kary orzeczonej za czyn z art. 157 § 1 kk w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności oraz za czyn przypisany mu w pkt 2 w wymiarze 10 lat pozbawienia wolności – w stosunku do obciążających go okoliczności popełnionych czynów, znacznego stopnia jego winy, bardzo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości tych czynów, a także jego uprzedniej wielokrotnej karalności, a w konsekwencji wymierzenia mu rażąco łagodnej kary łącznej, nieprzystającej do stopnia społecznej szkodliwości czynu, okoliczności podmiotowych, co wskazuje na konieczność orzeczenia wobec niego za ww. czyny surowszych kar pozbawienia wolności i wymierzenia surowszej kary łącznej pozbawienia wolności;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zatem skoro tak ustalenia , jak i ocena dokonana przez Sąd merytoryczny związana z działaniem przez oskarżonego z zamiarem ewentualnym w odniesieniu do czynu zakwalifikowanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i in. nie budzą żadnych wątpliwości, to brak było podstaw do kwestionowana wymierzonej oskarżonemu kary. Skarżący wskazując, że oskarżony działał bez żadnego konkretnego powodu tj. w związku za zakłócaniem ciszy nocnej przez mężczyzn w sąsiednim pomieszczeniu, w sposób agresywny nie zauważa, że Sąd te okoliczności uwzględnił. Podobnie, jak rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem, rodzaj i charakter powstałych obrażeń, wielokrotną karalność i brak ustabilizowanego trybu życia.

Tyle tylko, że z pola widzenia Sądu meriti nie mogły umknąć takie okoliczności, jak zadanie pokrzywdzonemu tylko jednego ciosu, gwałtowność zdarzenia, dobrowolne opuszczenie przez oskarżonego pomieszczenia po ugodzeniu pokrzywdzonego nożem.

Brak podstaw, aby kwestionować także karę wymierzoną oskarżonemu za czyn z art. 157 § 1 kk. Skarżący podkreślając brutalność i agresję oskarżonego, nieporozumienie z pokrzywdzonym w sklepie, rodzaj i charakter powstałych obrażeń, sposób działania sprawcy, uprzednią wielokrotną karalność – nie zauważa, że wszystkie te okoliczności Sąd Okręgowy uwzględnił i właściwie wyważył.

Jednocześnie nietrafność zarzutu rażącej niewspółmierności kar jednostkowych spowodowała, że brak było podstaw do kwestionowania kary łącznej ukształtowanej w oparciu o zasadę niepełnej absorpcji, która uwzględniała naruszenie różnych dóbr chronionych prawem na przestrzeni kilku miesięcy.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego poprzez uznanie, że oskarżony dokonując czynu zakwalifikowanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego i wymierzenie mu za ten czyn kary 15 lat pozbawienia wolności, podwyższenie kary wymierzonej za czyn z art. 157 § 1 kk do 5 lat, na podstawie art. 91 § 2 kk wymierzenie kary łącznej 20 lat pozbawienia wolności z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd Okręgowy w oparciu o kompletny materiał dowodowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne co do zamiaru, z którym działał oskarżony, to brak było podstaw do zamiany wyroku w tym zakresie.

Nadto poczytał na korzyść i niekorzyść oskarżonego wszystkie okoliczności łagodzące oraz obciążające i tym samym brak było podstaw do kwestionowania wymierzonych kar jednostkowych. Kara łączna została prawidłowo uzasadniona i wyważona.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sprawstwo i wina oskarżonego w odniesieniu do wszystkich zarzucanych i przypisanych (pkt 2 części dyspozytywnej wyroku) mu czynów, ich kwalifikacje prawne, wymierzone kary jednostkowe i łączna pozbawienia wolności, zasądzone zadośćuczynienie.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd merytoryczny prawidłowo zgromadził materiał dowodowy, a następnie wszystkie dowody w sposób staranny i przekonywujący ocenił. Wskazał, które z nich uznał za wiarygodne, a które nie i dlaczego. Prawidłowo dokonał zmiany opisu jednego z czynów i kwalifikacji prawnej. Przy miarkowaniu kar poczytał na korzyść i niekorzyść oskarżonego wszystkie okoliczności łagodzące oraz obciążające. Przekonywująco uzasadnił karę łączną i zasądzone zadośćuczynienia.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z wnioskiem i oświadczeniem obrońcy z urzędu, na podstawie § 17 ust. 2 pkt 5 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 z późniejszymi zmianami) zasądzono na jego rzecz koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 633 kpk Sąd odwoławczy orzekł o wydatkach związanych z postępowaniem odwoławczym, zaś o wymierzonej od oskarżonego opłacie na zasadzie art. 3 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983r., nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami).

7.  PODPIS

SSO del.do SA Iwona Gdula SSA Stanisław Kucharczyk SSA Maciej Żelazowski

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Działanie z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego – czyn przypisany oskarżonemu w pkt 2 wyroku i podwyższenie za niego kary, podwyższenie kary za czyn zakwalifikowany z art. 157 § 1 kk i wymierzenie nowej – wyższej kary łącznej

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Obniżenie kary wymierzonej za czyn zakwalifikowany z art. 157 § 1 kk, zakwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 2 wyroku z art. 157 § 1 kk i wymierzenie kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, uniewinnienie oskarżonego od pozostałych czynów, wymierzenie kary łącznej w granicach absorpcji,

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana