Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 5 marca 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Jerzego Masierowskiego

po rozpoznaniu w sprawie B. P.

wniosku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14.02.2014 (sygn. akt II K 3/14; 3 Ds. 123/13)

w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu

na podstawie art. 36 k.p.k.

postanawia:

sprawę B. P. o sygn. akt II K 3/14 (3Ds. 123/13) przekazać do merytorycznego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Lublinie.

UZASADNIENIE

Wniosek Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu – Sądowi Okręgowemu w Lublinie, zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 36 k.p.k. sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego.
W nawiązaniu do powyższego należy podzielić argumentację zawartą we wniosku, że ze względu na ekonomikę procesową i sprawność postępowania, wobec znacznej odległości w jakiej zamieszkują świadkowie podlegający wezwaniu na rozprawę, konieczne jest przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Lublinie. W niniejszej sprawie niewątpliwie większość świadków zamieszkuje w pobliżu L., tj. w H., T. - leżącym pomiędzy H. a Z., U. - położonym pomiędzy W. a L., K. - położonym nieopodal Z., C., zaś jeden świadek w samym L.. Zatem świadkowie mieszkają z pewnością w znacznej odległości od sądu właściwego, zaś ich dotarcie na rozprawę do Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim, byłoby niezmiernie utrudnione. Znaczne różnice w stopniu trudności dotarcia do obu rozważanych sądów, choćby ze względów komunikacyjnych, są zatem oczywiste. Z kolei konieczność dojazdu wielu świadków do G. wiązałaby się także ze zwiększeniem kosztów postępowania i obniżeniem jego sprawności. Dodać też trzeba, że również oskarżony - chociaż aktualnie tymczasowo aresztowany - na stałe zamieszkuje w L.. B. P. w dotychczasowych wyjaśnieniach kwestionował zasadność stawianego mu zarzutu z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stąd przesłuchanie w postępowaniu jurysdykcyjnym osób podlegających wezwaniu na rozprawę wydaje się konieczne.

Reasumując, podzielając stanowisko wnioskodawcy, uznać należało, że w tych realiach zarówno względy ekonomiczne, komunikacyjne, tudzież potrzeba zapewnienia sprawności postępowania, rzeczywiście przemawiają za przekazaniem przedmiotowej sprawy do merytorycznego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Lublinie.

W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji.