Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej del. do Prokuratury Apelacyjnej Janiny Rzepińskiej

po rozpoznaniu w sprawie F. R.

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt III K 180/13

w przedmiocie umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego

na podstawie art. 437 § 1 kpk

postanawia :

1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie,

2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. kwotę 147, 60 zł (sto czterdzieści siedem 60/100 złotych) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym, w tym podatek VAT.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2013 r. skazany złożył ponowny wniosek o wydanie wyroku łącznego. Postanowieniem z dnia 8 października 2013 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. umorzył postępowanie wywołane wnioskiem skazanego oraz orzekł o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Z uzasadnienia wynika, że prawomocnym wyrokiem łącznym z dnia 27 października 2011 r. Sąd Rejonowy w Gryfinie połączył kary orzeczone wobec F. R. wyrokami Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 26 sierpnia 2008 r. sygn. akt V K 1149/07, Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 3 września 2009 r. sygn. akt II K 120/09, Sądu Rejonowego Szczecin Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 7 kwietnia 2010 r. sygn. akt IV K 160/09 i Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 22 grudnia 2010 r. sygn. akt II K 469/09 oraz umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do wyroków w sprawach Sądu Rejonowego w Gryfinie sygn. akt II K 334/02, Sądu Rejonowego w Szczecinie sygn. akt V K 593/05, Sądu Rejonowego w Szczecinie sygn. akt IV K 757/07 i Sądu Okręgowego w Szczecinie sygn. akt III K 219/08. Przytoczony wyrok łączny zawiera zatem prawomocne rozstrzygnięcie co do wszystkich wyroków skazujących F. R., a po jego wydaniu nie nastąpiły okoliczności określone w art. 575 k.p.k., które uzasadniałyby potrzebę wydania nowego wyroku łącznego. Z tego względu w sprawie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, dlatego Sąd Okręgowy postanowił postępowanie umorzyć.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył obrońca skazanego F. R. zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych i naruszenie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. poprzez przyjęcie, że w tej samej sprawie wydano już wyrok łączny (wyrok Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 27 października 2011 r.) i zachodzi powaga rzeczy osądzonej, a tym samym okoliczności do umorzenia postępowania. Przyjmując za podstawę powyższy zarzut, obrońca skazanego postulował uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu Okręgowego w Szczecinie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz wniósł o zasądzenie na rzecz obrońcy ustanowionego z urzędu kosztów obrony według obowiązujących norm informując, że koszty te nie zostały uiszczone ani przez skazanego ani przez inną osobę.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Wniesione zażalenie nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie. Słusznie bowiem Sąd pierwszej instancji dostrzegł przeszkodę w zakresie procedowania w przedmiocie wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego wynikającą z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. Nie ulega wątpliwości, że w rozważanej sprawie zaistniała tożsamość przedmiotu rozstrzygnięcia. Prawomocnym wyrokiem z dnia 27 września 2011 r. Sąd Rejonowy w Gryfinie połączył już kary orzeczone wobec F. R. wyrokami Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 26 sierpnia 2008 r. w sprawie V K 1149/07, Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 3 września 2009 r. w sprawie II K 120/09, Sądu Rejonowego w Szczecinie – Zachód z dnia 7 kwietnia 2010 r. w sprawie IV K 160/09 i Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie II K 469/09 i wymierzył karę łączną pozbawienia wolności. Zgodnie natomiast z punktem trzecim powołanego wyroku łącznego, na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd Rejonowy w Gryfinie umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do wyroków w sprawach II K 334/02, V K 593/05, IV K 757/07 i III K 219/08.
Z uzasadnienia dotyczącego punktu trzeciego analizowanego wyroku łącznego wynika, że pierwszy z wyroków objętych wnioskiem został wydany przez Sąd Rejonowy w Gryfinie w dniu 1 października 2002 r., w sprawie II K 334/02, za czyn popełniony od połowy grudnia 2001 r. do połowy maja 2002 r. Czyny objęte pozostałymi wyrokami w sprawach V K 593/05, IV K 757/07, V K 1149/07, II K 120/09, III K 219/08, IV K 160/09 i II K 469/09 zostały popełnione już po tej dacie.
Z kolei następny wyrok został wydany przez Sąd Rejonowy w Szczecinie w dniu 25 sierpnia 2005 r., w sprawie V K 593/05, za czyn popełniony w dniu 30 grudnia 2004 r. Czyn objęty tym wyrokiem został więc popełniony już po dacie wydania pierwszego wyroku w sprawie II K 334/02, a czyny objęte pozostałymi wyrokami zostały popełnione już po dacie wydania tego wyroku. Dalej z uzasadnienia wyroku łącznego wynika, że trzecim z kolei chronologicznym wyrokiem jest wyrok Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 6 czerwca 2007 r. w sprawie IV K 757/07, za czyn popełniony w dniu 4 czerwca 2007 r. Również ten czyn został popełniony już po wydaniu wyroków w sprawach II K 334/02 i V K 593/05. Natomiast czyny objęte pozostałymi wyrokami w sprawach V K 1149/07, II K 120/09, III K 219/08, IV K 160/09 i II K 469/09 zostały popełnione po dacie wydania tego wyroku. Z tych względów Sąd Rejonowy uznał, że kary orzeczone w sprawach II K 334/02, V K 593/05, IV K 757/07 nie podlegają łączeniu z karami orzeczonymi w pozostałych wyrokach. Odnośnie zaś czynu objętego wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 19 stycznia 2010 r. w sprawie III K 219/08, Sąd Rejonowy stwierdził, że został on popełniony już po dacie wydania wyroku w sprawie V K 1149/07, to jest w okresie 26-29 września 2008 r., stąd również kara orzeczona w sprawie III K 219/08 nie podlegała łączeniu z karami orzeczonymi pozostałymi wyrokami. Na tej podstawie Sąd Rejonowy w wyroku łącznym umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do wyroków w sprawach II K 334/02, V K 593/05, IV K 757/07 i III K 219/08.

W tym stanie rzeczy prawomocne rozpoznanie wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego, przy uwzględnieniu wskazanej nieusuwalnej przyczyny umorzenia postępowania co do wymienionych wyżej wyroków powoduje ten skutek, że nie jest możliwe ponowne procedowanie w tożsamym przedmiocie. Przewidziany w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. zakaz ne bis in idem ma pełne odniesienie do postępowań w przedmiocie wyroku łącznego w sytuacji gdy wcześniej wydane zostało postanowienie o umorzeniu postepowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego dotyczące tych samych wyroków skazujących (Sąd Najwyższy V KK 326/04, II Kk 156/04). Tym samym wyrok łączny z chwilą uprawomocnienia uzyskuje przymiot materialnej prawomocności, kreując ujemną przesłankę procesową określona w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. i tylko spełnienie przesłanek wskazanych w art. 575 k.p.k. może spowodować utratę jego mocy (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 marca 2011 r., II KK 312/10). Ponieważ po wydaniu wyroku łącznego wobec skazanego F. R. nie ujawniono żadnych okoliczności, o których mowa w art. 575 k.p.k. w szczególności zaś dodatkowego skazania, które uzasadniałoby potrzebę wydania nowego wyroku łącznego, to zaistniał bezwzględny nakaz umorzenia postępowania z przyczyn formalnych, bowiem jak zasadnie uznał Sąd Okręgowy zachodziła powaga rzeczy osądzonej, która stała na przeszkodzie rozpoznaniu wniosku skazanego.

Mając na uwadze powyższe, nie znajdując powodów do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, orzeczono jak w sentencji.

Orzeczenie o wynagrodzeniu za obronę z urzędu Sąd Apelacyjny oprał na przepisie § 14 ust. 5 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 z późn. zmianami).