Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 28 czerwca 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Barbara Białecka

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy M. M.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej w S.

o odszkodowanie i zadośćuczynienie

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10.02.2023r., sygn. akt VI Pz 23/23

p o s t a n a w i a:

1.  oddalić zażalenie,

2.  pozostawić Sądowi Okręgowemu w Szczecinie VI Wydziałowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

Barbara Białecka

Sygn. akt III APz 3/24

UZASADNIENIE

M. M. pozwem z dnia 27 grudnia 2021 r. złożonym przeciwko (...) Sp. z o.o. sp. k. wniósł o:

- zasądzenie kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę i cierpienie, jakich doznał w wyniku wypadku przy pracy mającego miejsce w dniu 29 sierpnia 2018 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty,

- zasądzenie renty z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie po 6.050 zł miesięcznie płatnej do rąk powoda z góry do 10 - go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu,

- zasądzenie kwoty 49.410 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty.

W ramach wniesionego powództwa, M. M. domagał się również udzielenia zabezpieczenia w zakresie roszczenia o zapłatę renty z tytułu zwiększonych potrzeb w ten sposób, by do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy pozwany zobowiązany był do zapłaty na jego rzecz kwoty po 6.050 zł miesięcznie, płatnej do rąk powoda z góry do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu. Jednocześnie ubezpieczony wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż był zatrudniony u pozwanego na podstawie umowy o pracę i został oddelegowany do pracy w firmie (...) sp. z o. o. W dniu 29 sierpnia 2018 r. rozpoczął pracę o godzinie 6.00 w hali produkcyjnej I. w S. przy ulicy (...), jego praca polegała na zwijaniu szklanek waty na taśmie produkcyjnej wewnątrz hali. Około godziny 13.00, na polecenie głównego lidera zmiany, udał się na zewnątrz hali, gdzie wyjmował rury PCV z busa i opierając je o ramię przenosił je do miejsca składowania, znajdującego się przy hali. Podczas niesienia kolejnej partii towaru, potknął się o metalowy naprowadzacz kół przy rampie rozładunkowej i uderzył kolanami oraz łokciami o twarde podłoże. Na skutek zdarzenia zaczął odczuwać bardzo silny ból, który uniemożliwił mu powstanie. Pomocy udzielił powodowi A. M., który poinformował o zdarzeniu E. I. BHP. Z miejsca zdarzenia M. M. został przetransportowany karetką pogotowia ratunkowego do (...) w S., gdzie wykonano badania. W wyniku dokonanej diagnostyki stwierdzono złamanie obu głów kości promieniowych prawej i lewej oraz złamanie kłykcia przyśrodkowego prawej kości udowej. Powód został zaopatrzony w ortezę kolana, którą nosił przez okres 3 miesięcy oraz temblaki kończyn górnych, z których korzystał odpowiednio przez 6 miesięcy (prawy łokieć) i przez 3 miesiące (lewy łokieć). Następnie odbywał zabiegi fizjoterapeutyczne oraz wizyty kontrolne, podczas których zgłaszał dolegliwości bólowe.

Postanowieniem z dnia 10 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie oddalił wniosek powoda o udzielenie zabezpieczenia roszczenia.

Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z treścią przepisu art. 730 § 1 i 2 k.p.c. w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Stosownie zaś do treści art. 730 ¹ k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia (§1). Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie (§2). Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę (§3).

Dalej Sąd Okręgowy podał, że zgodnie z art. 738 k.p.c. sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach, biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie. Z kolei w art. 753 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 753 k.p.c. wskazano, że w sprawach o rentę, sumę potrzebną na koszty leczenia, z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub utratę życia żywiciela albo rozstrój zdrowia oraz o zmianę uprawnień objętych treścią dożywocia na dożywotnią rentę, zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia, gdyż do udzielenia zabezpieczenia nie jest wymagane uprawdopodobnienie interesu prawnego.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, przytoczone przez powoda, na uzasadnienie pozwu i wniosku o zabezpieczenie, okoliczności nie stanowią wystarczającego uprawdopodobnienia istnienia roszczenia o zapłatę renty z tytułu zwiększonych potrzeb.

Sąd Okręgowy wyjaśnił przy tym, że w kwestii uprawdopodobnienia roszczenia, w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że zdefiniowana w art. 243 k.p.c. (mającym zastosowanie do postępowania zabezpieczającego z mocy art. 13 § 2 k.p.c.) instytucja uprawdopodobnienia polega na dopuszczalności ustalania przez sąd faktów istotnych dla sprawy z odstępstwem od wynikających z ustawy przepisów o dowodach. Innymi słowy, w przypadku gdy ustawa wymaga uprawdopodobnienia, a nie udowodnienia jakiegoś faktu, sąd może czynić ustalenia faktyczne bez zachowania szczegółowych reguł dowodowych przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego. Uprawdopodobnienie jest bowiem środkiem zastępczym dowodu, a więc środkiem niedającym pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo twierdzenia o fakcie. Chodzi więc nie o przeprowadzenie dowodu czyniącego fakt absolutnie pewnym, lecz o wskazanie okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie faktu. Uprawdopodobnienie nie może jednak opierać się na samych twierdzeniach strony. Dopuszczalność ograniczenia się jedynie do uprawdopodobnienia nie zwalnia bowiem strony od obowiązku przedstawienia, dla poparcia swoich twierdzeń faktycznych, takich środków, które pozwalać powinny sądowi na weryfikację twierdzeń strony o faktach i nabrania przekonania, co do znacznego ich prawdopodobieństwa. Wskazuje się, że roszczenie jest wiarygodne, jeżeli istnieje słuszna podstawa do przypuszczenia, że ono istnieje i jest wymagalne. Dodatkowo podkreślić należy, że wymóg uprawdopodobnienia roszczenia oznacza konieczność uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone i dotyczy faktu istnienia tego roszczenia. Uprawdopodobnienie dotyczy przy tym dwóch aspektów, bowiem odnosi się ono zarówno do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenie i które powinny być przedstawione, a ich istnienie prawdopodobne w świetle dowodów oferowanych przez uprawnionego, jak i do podstawy prawnej roszczenia, która powinna być również prawdopodobna, w tym znaczeniu, że dochodzone roszczenie znajduje swoją podstawę normatywną.

Dalej Sąd Okręgowy wskazał, że celem zabezpieczenia jest natychmiastowe udzielenie uprawnionemu tymczasowej ochrony prawnej oraz możności zaspokojenia jego roszczenia po uzyskaniu tytułu wykonawczego. Postępowanie zabezpieczające zmierza do zapewnienia skuteczności oraz wykonalności orzeczenia, które zapadnie po zakończeniu postępowania jurysdykcyjnego w sprawie, oraz do tymczasowego zaspokojenia roszczenia uprawnionego w określonych przypadkach.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, w niniejszej sprawie powód domaga się zasądzenia od pozwanego zadośćuczynienia za krzywdę i cierpienie, renty z tytułu zwiększonych potrzeb oraz odszkodowania - z tytułu odpowiedzialności pozwanego pracodawcy za wypadek przy pracy. Dochodzenie od pracodawcy roszczeń uzupełniających z tytułu wypadku przy pracy opartych na przepisach prawa cywilnego jest dopuszczalne. Pracownik lub osoba uprawniona, występując z takim powództwem, nie może jednak w postępowaniu sądowym powołać się jedynie na fakt wypadku przy pracy, lecz musi wykazać wszystkie przesłanki prawne cywilnej odpowiedzialności odszkodowawczej. Innymi słowy, uznanie w realiach niniejszej sprawy, iż zdarzenie, jakie miało miejsce w dniu 29 sierpnia 2018 r. jest wypadkiem przy pracy, nie jest wystarczające do przypisania stronie pozwanej odpowiedzialności za skutki tego wypadku na zasadach prawa cywilnego. W ocenie Sądu meriti, przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne oraz zgromadzony dotąd materiał dowodowy nie uprawdopodobniają w dostatecznym stopniu, by pozwany pracodawca zobowiązany był do naprawienia szkody. Rozpatrując sporną kwestię przez pryzmat art. 415 k.p.c., tj. odpowiedzialności na zasadzie winy, Sąd ten stwierdził, że zgromadzony dotąd materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż szkoda powstała na skutek bezprawnego, zawinionego działania pozwanego.

W ocenie Sądu Okręgowego, niespornym w sprawie jest, że w dniu 29 sierpnia 2018 r. powód w wyniku wypadku przy pracy doznał uszkodzenia ciała. Pracownik nie uprawdopodobnił jednak, aby na skutek doznanego wypadku przy pracy zwiększyły się jego potrzeby, a w szczególności by uzasadnione było wydatkowanie kwoty 6.050 zł miesięcznie na rehabilitację. Do pozwu powód załączył dokumentację medyczną dotyczącą leczenia z lat 2018 i 2019 oraz kosztorys sporządzony w grudniu 2021 r. przez P. K. prowadzącego działalność pod firmą (...). Z przedstawionej przez powoda dokumentacji medycznej wynika, że w dniu 4 stycznia 2019 r. zakończono leczenie złamania kości promieniowej prawej i lewej oraz dalszej nasady kości udowej prawej, wskazano, że ruchomość obu stawów łokciowych jest pełna, niebolesna, stawy stabilne, ruchomość kolana prawego pełna i niebolesna, staw stabilny. Po tej dacie powód korzystał z wizyt lekarskich w związku z leczeniem barku prawego w dniach: 3 kwietnia 2019 r., 22 maja 2019 r., 19 lipca 2019 r., 13 grudnia 2019 r. Ostatnia wizyta lekarska miała miejsce 14 lutego 2020 r. kiedy to powód zgłosił się wyłącznie celem wystawienia zaświadczenia o leczeniu.

Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala przyjąć, że zgłoszone w sprawie żądania zostały uprawdopodobnione, a zwłaszcza w dochodzonych przez powoda kwotach. Strona powodowa nie uprawdopodobniła, aby na skutek doznanego wypadku przy pracy zwiększyły się jej potrzeby, nie wykazano w szczególności, by istniała konieczność stosowania specjalnej diety, leczenia czy rehabilitacji w związku przyczynowym z wypadkiem przy pracy. Powód nie uprawdopodobnił również ponoszenia comiesięcznych kosztów w związku z wypadkiem, które w jakimkolwiek stopniu uzasadniłyby dochodzone kwoty. Sam fakt doznania urazu na skutek wypadku nie jest równoznaczny ze zmniejszeniem się widoków powodzenia na przyszłość, a zwłaszcza w stopniu uzasadniającym przyznanie renty w kwocie 6.050 zł. Kwestię widoków powodzenia na przyszłość powoda rozstrzygnąć będzie można dopiero po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego, który oceni m.in. zdolność powoda do pracy oraz skutki zdrowotne doznanego urazu.

Sąd Okręgowy uznał więc wniosek powoda za niezasadny, ze względu na nieuprawdopodobnienie dochodzonych roszczeń. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, zarówno podstawy prawne, jak i faktyczne, dochodzonych przez powoda roszczeń będą wymagały dalszej, szczegółowej analizy, zaś na obecnym etapie postępowania i w oparciu o dotychczas zebrane dowody nie jest możliwe uznanie, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwo zarówno co do odpowiedzialności pozwanego za wystąpienie zdarzenia z dnia 29 sierpnia 2018 r., jak i zaistnienia stanowiących jego następstwo okoliczności w postaci zwiększenia potrzeb powoda. Tym samym powód nie spełnił wymogu uprawdopodobnienia istnienia roszczenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy na podstawie art. 730 ¹ § 1 k.p.c. w zw. z art. 753 ¹ § 1 k.p.c., oddalił wniosek powoda o zabezpieczenie roszczenia.

Z postanowieniem nie zgodził się powód, zaskarżając je w całości i zarzucając:

1. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 753 ¹ § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 753 k.p.c. poprzez ich błędne zastosowanie i przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji, że powód nie uprawdopodobnił wniosku o zabezpieczenie renty z tytułu zwiększonych potrzeb, co w konsekwencji spowodowało wydanie orzeczenia nieodpowiadającgo prawu;

2. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie błędnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że powód nie uprawdopodobnił roszczenia w zakresie renty z tytułu zwiększonych potrzeb, w sytuacji gdy powód przedłożył kosztorys rehabilitacji, z którego jednoznacznie wynika zakres jego zwiększonych potrzeb w zakresie rehabilitacji.

Wskazując na powyższe powód wniósł o:

1. zmianę postanowienia i udzielenie zabezpieczenia roszczenia o zapłatę renty z tytułu zwiększonych potrzeb w ten sposób, by do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy pozwany zobowiązany był do zapłaty na jego rzecz renty z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie po 6.050 zł miesięcznie płatnej do rąk powoda do 10-go dnia każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia wniesienia pozwu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

2. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

W uzasadnieniu zażalenia powód wskazał, że winien być poddawany zabiegom rehabilitacyjnym, a przeciętny koszt rehabilitacji, zgodnie z jego potrzebami wynosi 6.050 zł. Ponadto powinien korzystać z krioterapii, laseroterapii, jonoforezy, ultradźwięków, a także poddać się terapii manualnej oraz ćwiczeniom indywidualnym. Powód wskazał, że kosztorys rehabilitacyjny został sporządzony z uwzględnieniem jego potrzeb, po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej. Ponadto miał zaleconą rehabilitację przez lekarza prowadzącego. Po wykorzystaniu serii zabiegów w ramach NFZ powinien kontynuować rehabilitację, a brak ogólnego usprawnienia może doprowadzić do pogorszenia jego stanu zdrowia. W ocenie apelującego, jego stan zdrowia po dokonanej rehabilitacji ulega poprawie, co pozwala twierdzić, że rehabilitacja wykonywana systematycznie pozwoliłaby na poprawę jego stanu zdrowia, a także jego sprawności funkcjonalnej.

Dalej podniósł, że oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia może nastąpić na posiedzeniu niejawnym, jednak w literaturze wskazuje się, że podstawę oddalenia wniosku na posiedzeniu niejawnym stanowić powinno domaganie się przez uprawnionego udzielania zabezpieczenia o charakterze nowacyjnym w sprawie o roszczenie niewymienione w art. 753 ¹ § 1 k.p.c. Ponadto, gdy uprawniony uprawdopodobnił wniosek (istnienie roszczenia) w sposób niepozwalający na jego uwzględnienie, powinien mieć możliwość przedstawienia sądowi na rozprawie dalszych okoliczności, co może prowadzić do uwzględnienia wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Zdaniem powoda, jeżeli uprawdopodobnił swoje roszczenie, a nie dał wystarczających podstaw do uwzględnienia wniosku, Sąd powinien wysłuchać go na rozprawie i dopiero wtenczas wydać stosowne rozstrzygnięcie odnośnie wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o rentę.

W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o:

1. oddalenie zażalenia w całości;

2. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych;

3. dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z następujących dokumentów:

- oświadczenia powoda z 27 sierpnia 2018 r.;

- korespondencji e-mail z dnia 24 maja 2019 r.

na fakty: braku winy pozwanego za wypadek przy pracy, nieuprawdopodobnienie roszczenia przez powoda;

- odpisu KRS pozwanego

na fakt: zmiany nazwy oraz adresu pozwanego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie M. M. nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji odpowiada prawu.

W realiach niniejszej sprawy, ubezpieczony M. M. domaga się udzielenia zabezpieczenia roszczenia o rentę z tytułu zwiększonych potrzeb, którego dochodzi od pozwanego w związku ze zdarzeniem z dnia 29 sierpnia 2018 r. W postępowaniu niniejszym powód dochodzi od pracodawcy roszczeń uzupełniających z tytułu wypadku przy pracy, konstruowanego w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego.

W judykaturze akcentuje się, że art. 444 § 2 k.c. reguluje trzy, oparte na różnych podstawach faktycznych, świadczenia rentowe: z tytułu utraty zdolności do zarobkowania, z tytułu zwiększenia się potrzeb poszkodowanego oraz z tytułu zmniejszenia się jego widoków powodzenia na przyszłość. Każda z wymienionych w tym przepisie podstaw świadczenia rentowego stanowi samoistną przesłankę jej zasądzenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 r., II PK 65/09). Zasądzenie renty z tytułu zwiększenia się potrzeb poszkodowanego aktualne jest wówczas, gdy w wyniku doznanej szkody istnieje konieczność ponoszenia wyższych kosztów utrzymania w zakresie usprawiedliwionych potrzeb w porównaniu do stanu sprzed wyrządzenia szkody. Renta ta jest środkiem wyrównania, np. kosztów stałej opieki, odpowiedniego wyżywienia, kosztów stałych konsultacji medycznych i lekarstw. Ponadto, do przyznania renty z tytułu zwiększenia potrzeb poszkodowanego w wyniku wypadku nie wystarczy wykazanie uszczerbku na zdrowiu, lecz wymagane jest wskazanie i udowodnienie tego rodzaju zwiększonych potrzeb (por. wyroki Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 24 października 2013 r., I ACa 1038/12; Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 9 maja 2013 r., I ACa 1267/12).

Należy mieć również na względzie, że w sprawie o rentę podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia (art. 753 zd. 2 k.p.c. w związku z art. 753 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c.) - odpada wówczas wymóg wykazania przez powoda interesu prawnego, wynikający z art. 730 ¹ § 1 k.p.c. Tym samym, w sprawie niniejszej - jak trafnie stwierdził Sąd Okręgowy - wystarczającą przesłanką na etapie postępowania zabezpieczającego pozostaje uprawdopodobnienie roszczenia. Instytucja uprawdopodobnienia polega na dopuszczalności ustalania przez sąd faktów istotnych dla sprawy z odstępstwem od wynikających z ustawy przepisów o dowodach. Jednakże należy wskazać, że wprawdzie uprawdopodobnienie jest środkiem zwolnionym od formalizmu zwykłego postępowania dowodowego i ma na celu przyspieszenie postępowania w sprawie, jednak nie może opierać się na samych twierdzeniach strony i jej przypuszczeniach.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny uznał, że w niniejszej sprawie M. M. nie wykazał istnienia przesłanek warunkujących udzielenie zabezpieczenia. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, iż niespornym w sprawie jest, że w dniu 29 sierpnia 2018 r. powód w wyniku wypadku przy pracy doznał złamania obu głów kości promieniowych, prawej i lewej, oraz kłykcia przyśrodkowego kości udowej prawej. Jednakże, w ocenie Sądu Odwoławczego, przedłożone przez powoda dokumenty nie wskazują, iż na skutek doznanego urazu zwiększyły się jego potrzeby. Z przedłożonej dokumentacji medycznej wprost wynika, że leczenie powoda zakończyło się w dniu 4 stycznia 2019 r. (k. 21). Ponadto, co prawda na wizytach lekarskich z 4 stycznia 2019 r., jak i 19 lipca 2019 r. lekarz prowadzący zalecił powodowi rehabilitację, jednakże jedynie w postaci kinezyterapii (k. 21, 23).

Wskazania wymaga również, że kosztorys kompleksowej rehabilitacji powoda sporządzony przez pracownika placówki zajmującej się świadczeniem usług z zakresu rehabilitacji (k. 25) jest jedynie zestawieniem kosztów ewentualnych zabiegów, które mogłyby być zlecone powodowi. Nie zostało uprawdopodobnione, że zgodnie ze wskazaniami medycznymi przeprowadzenie tych zabiegów w przypadku powoda jest konieczne. Proponowany miesięczny plan rehabilitacji przedstawia o wiele szerszy zakres świadczeń rehabilitacyjnych, niż wynikający z zaleceń lekarza prowadzącego. Dodatkowo powyższy kosztorys został sporządzony dopiero w dniu 13 grudnia 2021 r., mimo iż leczenie M. M. zakończyło się przeszło dwa lata wcześniej.

W ocenie Sądu Odwoławczego sporządzony kosztorys nie jest wystarczający do uprawdopodobnienia istnienia roszczenia. Powód oprócz przedstawienia powyższego dokumentu nie przedłożył żadnych innych zaświadczeń wskazujących na dotychczasowe korzystanie, bądź konieczność dalszego korzystania, z tego typu świadczeń rehabilitacyjnych.

J. należy wskazać, że niezasadny jest podniesiony w treści zażalenia zarzut nieprzesłuchania powoda na rozprawie. Zdaniem skarżącego, w sytuacji gdy uprawdopodobnił swoje roszczenie, lecz nie dał wystarczających podstaw zdaniem Sądu pierwszej instancji do uwzględnienia wniosku, Sąd ten powinien wysłuchać powoda na rozprawie i dopiero wówczas wydać stosowne rozstrzygnięcie. Powód pominął jednak, że z literalnego brzmienia przepisu art. 753 ¹ § 2 wynika, iż oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia z tytułu roszczeń o rentę może nastąpić na posiedzeniu niejawnym. Zatem Sąd Okręgowy postąpił prawidłowo, oddalając wniosek o zabezpieczenie roszczenia na posiedzeniu niejawnym. Natomiast w ocenie Sądu Odwoławczego, wszystkie okoliczności mogące prowadzić do uwzględnienia wniosku o udzielenie zabezpieczenia powód powinien przedłożyć Sądowi pierwszej instancji wraz z przedmiotowym wnioskiem o zabezpieczenie.

Konkludując, zaoferowany przez M. M. materiał dowodowy, ograniczony w zasadzie do przedstawienia hipotetycznego kosztorysu zabiegów rehabilitacyjnych, jest niewystarczający do zbudowania tezy o dostatecznej dozie prawdopodobieństwa zwiększenia się jego potrzeb w związku z koniecznością korzystania ze wszystkich wskazanych rodzajów zabiegów. A tym samym konieczności przyznania renty w żądanej kwocie 6.050 zł miesięcznie.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia powoda i w takiej sytuacji – w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 3 k.p.c. oddalił zażalenie powoda jako bezzasadne.

Stosownie zaś do treści art. 108 § 1 k.p.c. o kosztach postępowania zażaleniowego sąd rozstrzygnie dopiero w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.

Sędzia Barbara Białecka