Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w osobie Przewodniczącej – sędziego Urszuli Iwanowskiej, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2024 r., w Szczecinie, na posiedzeniu niejawnym,

sprawy z odwołania E. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o ubezpieczenie zdrowotne

na skutek apelacji organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim VI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 maja 2023 r., sygn. akt VI U 45/23,

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz E. J. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym wraz z ustawowymi odsetkami należnymi za czas po upływie tygodnia od dnia uprawomocnienia się tego orzeczenia.

sędzia Urszula Iwanowska

sygn. akt III AUa 294/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 listopada 2022 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. uznał, że E. J. jako osoba prowadząca działalność pozarolniczą zobowiązana jest do opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch źródeł przychodów uzyskiwanych z następujących rodzajów działalności:

a)  z tytułu bycia wspólnikiem w spółce (...) SP. Z O.O.” sp.k.,

b)  z tytułu bycia wspólnikiem jednoosobowej spółki z o.o. (...) sp. z o.o.,

bowiem z obu rodzajów działalności w okresie od 15 maja 2020 r. do 29 lipca 2020 r. uzyskiwała przychody.

W odwołaniu od powyższej decyzji E. J. wniosła o jej zmianę i uznanie, że podlega obowiązkowi opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z jednego źródła tj. z tytułu bycia wspólnikiem w spółce (...) sp. z o.o. sp. k. wskazując, że w podanym okresie nie była wspólnikiem (...) sp. z o.o., lecz jednym z dwóch jej udziałowców.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów procesu podtrzymując argumentację przytoczoną w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 12 maja 2023 r. Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że E. J. nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu bycia wspólnikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (punkt I) oraz zasadził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz E. J. 180 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt II).

Powyższe orzeczenie Sąd Okręgowy oparł o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

E. J. urodziła się w dniu (...)

W dniu 6 marca 2018 r. B. J. oraz E. J. zawarli przed notariuszem K. G. umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie (...) sp. z o.o. Jako siedzibę spółki wskazano G., a czas trwania spółki nie został oznaczony. Jako przedmiot działalności podano m.in. działalność usługową wspomagającą produkcję roślinną i działalność usługową wspomagającą chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Udziały w spółce posiadali: B. J. 50 udziałów o łącznej wartości nominalnej 2.500 zł., E. J. 50 udziałów o łącznej wartości nominalnej 2.500 zł. Prezesem spółki oraz jedynym członkiem została E. J.. Spółka została wpisana do rejestru dnia 9 kwietnia 2018 r.

W dniu 9 marca 2018 r. E. J. oraz B. J., reprezentujący (...) sp. z o.o. w organizacji, zawarli przed notariuszem K. G. umowę spółki komandytowej o nazwie (...) sp. z o.o. w organizacji s.k. Jako siedzibę spółki wskazano G., a czas trwania spółki nie został oznaczony. Jako przedmiot działalności podano m.in. działalność usługową wspomagającą produkcję roślinną i działalność usługową wspomagającą chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. (...) sp. z o.o. zobowiązała się wnieść wkład pieniężny w kwocie 4.500 zł, natomiast E. J. w wysokości 500 zł. Ustalono, że (...) sp. z o.o. uczestniczy w zyskach spółki w 1%, natomiast E. J. w 99% i nie uczestniczy w stratach spółki. Spółka została wpisana do rejestru dnia 11 kwietnia 2018 r. Komplementariuszem w spółce została (...) sp. z o.o., natomiast komandytariuszem E. J., która pełniła funkcję od 11 kwietnia 2018 r. do 29 lipca 2020 r.

W dniu 3 stycznia 2020 r. ubezpieczona nabyła od męża udziały (...) sp. z o.o. o nominalnej wartości 2050 zł. Tym samym posiadała 91% udziałów, a B. J. 9%. Zmiany udziałów zostały ujawnione w KRS 15 maja 2020 r.

W dniu 30 lipca 2020 r. E. J. zawarła umowę sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce (...) sp. z o.o. sp.k. na rzecz (...) sp. z o.o. za kwotę 500 zł.

Pismem z dnia 19 września 2022 r. ZUS zawiadomił ubezpieczoną o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia obowiązku podlegania i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu posiadania statusu wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. (...) sp. z o.o. w okresie od 15 maja 2020 r. do 31 sierpnia 2021 r.

Po ustaleniu powyższego stanu faktycznego oraz na podstawie przepisów prawa niżej powołanych Sąd Okręgowy przyjął, że odwołanie należało uwzględnić.

Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że w sprawie spór sprowadzał się ustalenia, czy ubezpieczona prowadziła dwa rodzaje działalności pozarolniczej, czy tylko jeden. Prowadzenie dwóch rodzajów działalności (czy też uzyskiwanie przychodów z więcej niż jednej spółki w ramach tego samego rodzaju działalności) rodzi bowiem obowiązek opłacenia składki zdrowotnej od każdego rodzaju działalności (art. 82 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2561; powoływana dalej jako: ustawa). Art. 82 ust. 5 pkt. 1 tej ustawy jako rodzaj działalności gospodarczej wymienia działalność prowadzoną w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Należało więc rozstrzygnąć, czy odwołująca prowadziła działalność gospodarczą w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na takie ustalenie. Niesporne jest, że w spornym okresie spółka (...) posiadała 2 wspólników.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że Kodeks spółek handlowych w art. 4 § 1 pkt. 3 wskazuje, iż spółka jednoosobowa to spółka kapitałowa, której wszystkie udziały albo akcje należą do jednego wspólnika albo akcjonariusza. Tym samym spółka może być albo jednoosobowa albo nie, i nie może być kategorii odmiennych. Sąd Najwyższy stwierdził, że zbycie choćby jednego udziału w jednoosobowej spółce z o.o. powoduje, że wspólnik traci tytuł podlegania ubezpieczeniom społecznym z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (wyrok z dnia 16 grudnia 2020 r., I UK 225/19, Legalis nr 2595194).

Stan faktyczny w sprawie co do zasady był niesporny, a sąd meriti ustalił go na podstawie dokumentów i zeznań świadka.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 99 w związku z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 9 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265).

Z powyższym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim w całości nie zgodził się Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który w wywiedzionej apelacji zarzucił mu naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez:

- niewłaściwe zastosowanie art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 81 ust. 2za i art. 82 ust. 3, 4 i 5 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych poprzez ustalenie, że E. J. nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu bycia wspólnikiem firmy (...) sp. z o.o.

- błędną wykładnię art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 i 4 ustawy systemowej w związku z art. 81 ust. 2za i art. 82 ust. 3, 4 i ust. 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych poprzez nieprawidłowe ustalenie, że firma (...) sp. z o.o. w spornym okresie była spółka wieloosobową, a tym samym E. J., jako wspólnik spółki wieloosobowej nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania,

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia,

- zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący między innymi wskazał, że podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione przed sądem pierwszej instancji, że E. J. ma obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu bycia wspólnikiem firmy (...) sp. z o.o.

Na poparcie tego stanowiska apelujący przywołał wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2019 r., III UK 360/18, w którym stwierdzono, że wspólnik posiadający 99 ze 100 udziałów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę zawartej ze spółką, lecz z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności jako jej jedyny wspólnik (art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 266 ze zm. w związku z art. 22 § 1 k.p.) oraz, że ze względu na ekonomiczną niezależność od swojego pracodawcy, jak i brak formalnego nadzoru sprawowanego przez zgromadzenie wspólników, na którym status wspólnika dominującego pozwala samodzielnie decydować w sprawach istotnych dla spółki, treść oświadczeń woli złożonych przez strony przy zawieraniu umowy o pracę nie ma rozstrzygającego znaczenia dla kwalifikacji danego stosunku prawnego jako stosunku pracy. Jednoosobowa spółka nie może być pracodawcą wspólnika, nawet przez skonstruowanie układu, w którym jedyny wspólnik oddzieliłby funkcję właściciela kapitału od funkcji zarządcy przez powierzenie prowadzenia spraw spółki pracownikowi najemnemu, któremu podporządkowałby się w pracy.

W ocenie organu rentowego ubezpieczona w spornym okresie według wykładni zawartej w powołanym powyżej wyroku Sądu Najwyższego powinna być traktowana jako jedyny wspólnik spółki w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ust.6 pkt 4 ustawy systemowej. Nie zmienia tego stanu rzeczy okoliczność, że w tych okresach pozostawała ona wspólnikiem większościowym - 91% udziałów, gdyż w rzeczywistości w związku z posiadanym pakietem udziałów miała ona zapewnione prawo do samodzielnego decydowania o wynikach zgromadzenia wspólników, a w konsekwencji prawo do samodzielnego decydowania o działalności spółki. W takim przypadku udziałowca mniejszościowego, który w przedmiotowej sprawie posiadał 9% udziałów, należy traktować, jako udziałowca iluzorycznego. W ocenie apelującego w takim przypadku wykładnia funkcjonalna art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, w związku z art. 82 ust. 5 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych za środków publicznych, przełamuje wykładnię językową.

W odpowiedzi na apelację E. J., działając przez pełnomocnika wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przewidzianym wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia w terminie ich zapłaty podzielając w całości stanowisko przedstawione przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Ubezpieczona podkreśliła, że w spornym okresie, to jest od 15 maja 2020 r. do 29 lipca 2020 r. nie prowadziła działalności gospodarczej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a w konsekwencji nie podlegała wówczas ubezpieczeniom z tego tytułu. Również ubezpieczona obok orzeczenia Sądu Najwyższego uwzględnionego przez sąd pierwszej instancji przywołała orzecznictwo sądów powszechnych na potwierdzenie stanowiska prezentowanego w sprawie.

Sąd Apelacyjny rozważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego okazała się nieuzasadniona.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji jest prawidłowe. Sąd Okręgowy właściwie przeprowadził postępowanie dowodowe, w żaden sposób nie uchybiając przepisom prawa procesowego oraz dokonał wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w konsekwencji prawidłowo ustalając stan faktyczny sprawy. Dlatego sąd odwoławczy podzielił i przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego, przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku rezygnując jednocześnie z ich ponownego przytaczania w tej części uzasadnienia (art. 387 § 2 ¹ pkt. 1 k.p.c.). Sąd odwoławczy nie dostrzegł przy tym naruszenia przez sąd pierwszej instancji prawa materialnego, w związku z czym podziela w całości rozważania tego Sądu również w zakresie przyjętych przez niego podstaw prawnych orzeczenia (art. 387 § 2 ¹ pkt. 2 k.p.c.).

W sprawie zarówno na etapie postępowania przed Sądem Okręgowym, jak i aktualnie - na skutek wywiedzenia apelacji przez organ rentowy i sformułowanych zarzutów - wystąpiło zagadnienie czy E. J. jako większościowy (91% udziałów) wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dla celów ubezpieczenia społecznego, w tym zdrowotnego, ma być traktowana jako wspólnik jednoosobowej spółki (art. 8 ust. 6 pkt. 4 ustawy systemowej).

Stanowisko organu rentowego, iż większościowy (dominujący) udziałowiec w spółce z organiczną odpowiedzialnością winien podlegać ubezpieczeniom społecznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą wynika z utrwalonej od lat linii orzecznictwa Sądu Najwyższego i opartej na niej linii orzecznictwa sądów powszechnych.

Obecnie jednak stanowisko to uległo zmianie i od wyroku z dnia 15 września 2021 r. I (...) 44/21 (OSNP 2022/9/91) Sąd Najwyższy przyjmuje, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlega tylko jedyny wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a nie wspólnik większościowy, choćby "prawie" lub "niemal" jedyny (art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej w związku z art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h.). W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy wskazał, że zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej. W ustawie systemowej nie ma definicji jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Istnieje jednak definicja legalna spółki jednoosobowej, która została zawarta w art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h. Ta definicja powinna być uwzględniona przy dokonywaniu wykładni prawa, w tym prawa ubezpieczeń społecznych. Stosownie zaś do art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h., spółka jednoosobowa to spółka kapitałowa, której wszystkie udziały albo akcje należą do jednego wspólnika albo akcjonariusza. Jeżeli w spółce jest dwóch wspólników (udziałowców), to taka spółka nie jest spółką jednoosobową. Jednocześnie Sąd Najwyższy zauważył w uzasadnieniu tego wyroku, że w bogatym orzecznictwie pojawia się problem spółek jednoosobowych pozornych (w których jeden wspólnik ma pozycję dominującą, a drugi udział marginalny). Sąd Najwyższy posługuje się w takim przypadku terminem "niemal jedynego" lub "prawie" jedynego wspólnika, która to konstrukcja nie jest jednak konstrukcją prawną, ani nawet pojęciem prawniczym, a opisuje tylko pewną szczególną sytuację faktyczną. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej jednakże podlega tylko jedyny wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a nie wspólnik większościowy spółek wieloosobowych (także dwuosobowych), choćby "prawie" lub "niemal" jedyny (art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej w związku z art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h.). Jeżeli w konkretnym stanie faktycznym nie można przyjąć, że mniejszościowy udziałowiec jest udziałowcem fikcyjnym (figurantem), ponieważ bierze rzeczywisty udział w prowadzeniu spraw spółki (choćby nawet nie był członkiem jej zarządu a na zgromadzeniu wspólników mógłby być przegłosowany w każdej sprawie przez wspólnika większościowego), to nie ma miejsca na stosowanie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej. W takim przypadku słuszne odrzucenie możliwości zawarcia przez większościowego wspólnika umowy o pracę ze spółką może prowadzić do sytuacji, w której wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie będzie miał tytułu do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Jednak w takim przypadku przysługuje mu prawo do dobrowolnego objęcia ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi (art. 7 ustawy systemowej). Jeżeli z tej możliwości nie skorzysta, powinien mieć świadomość konsekwencji swojej decyzji w zakresie nabycia w przyszłości prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialności, który nie może skutecznie zawrzeć ze spółką umowy o pracę, musi mieć również świadomość, że brak możliwości dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego (które dotyczy tylko osoby podlegającej obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym) pozbawi go świadczeń przysługujących z tego ubezpieczenia na wypadek krótkotrwałej niezdolności do pracy. Takie są konsekwencje świadomego wykreowania spółki wieloosobowej (nawet tylko dwuosobowej), które nie pozwala na objęcie jej wspólników obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi, a jednocześnie wspólnik nie ma (nie chce lub nie może mieć) innego tytułu do tych ubezpieczeń na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy systemowej. Pozostanie wówczas poza systemem. Jest to jego decyzja i to on (oraz członkowie jego najbliższej rodziny uprawnieni do świadczeń pochodnych, np. renty rodzinnej) poniosą jej negatywne skutki (por. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2021 r., III USKP 65/21, OSNP 2022/8/82; OSP 2023/6/50, z glosą S. Koczura).

Następnie w wyroku z dnia 30 listopada 2023 r., (...) 31/23, Sąd Najwyższy zauważył, że wyrok z dnia 15 września 2021 r., I (...) 44/21, trafnie przełamał wykładnię uprzednio przyjmowaną w orzecznictwie. Wykładnia przedstawiona w uzasadnieniu wyroku I (...) 44/21, jest zgodna z licznymi orzeczeniami sądów powszechnych (apelacyjnych), które preferowały ścisłą interpretację językową i systemową przepisów de facto również leżącą u podstaw wyroku I (...) 44/21.

Z kolei, w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 stycznia 2024 r., (...) 73/23, Sąd Najwyższy podniósł, że dla wyjaśnienia rozbieżności w przyjmowanej wykładni omawianych wyżej przepisów Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 14 września 2023 r., III AUa 1054/22 (data wpływu sprawy do Sądu Najwyższego 17 października 2023 r.) przedstawił Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne: "czy wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością posiadający 99 procent udziałów zapewniających mu możliwość swobodnego kształtowania treści uchwał na zgromadzeniu wspólników i podejmowania decyzji dotyczących działalności spółki podlega ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych?”.

Ostatecznie, w uchwale z dnia 21 lutego 2024 r., III UZP 8/23, Sąd Najwyższy uznał, że wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością posiadający 99 procent udziałów nie podlega ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2023 r., poz. 1230).

Sąd Apelacyjny w całości podziela to stanowisko uznając, że treść art. 8 ust. 6 pkt. 4 ustawy systemowej jest jednoznaczna i nie nasuwa wątpliwości, które trzeba byłoby odkodowywać przy użyciu wykładni celowościowej czy funkcjonalnej.

W niniejszej sprawie niewątpliwym jest, że ubezpieczona jest wspólnikiem spółki komandytowej, jednakże w okresie od 15 maja do 29 lipca 2020 r. nie była wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w spornym okresie byla spółką wieloosobową.

W ustalonych okolicznościach sprawy E. J. - wbrew stanowisku apelującego - nie była zobowiązana do opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu bycia wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Obowiązek ten dotyczył wyłącznie jednego rodzaju działalności tj. z tytułu bycia wspólnikiem (komandytariuszem) spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa.

Sąd Apelacyjny nie stwierdził zatem naruszenia przez Sąd Okręgowy prawa materialnego na gruncie art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, ani art. 81 ust. 2za i art. 82 ust. 3, ust. 4 i ust. 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Wobec powyższego Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację organu rentowego.

O kosztach postępowania, Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), przy czym Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Do celowych kosztów postępowania należy, między innymi, koszt ustanowienia zastępstwa procesowego (art. 98 § 3 i art. 99 k.p.c.). Zatem, skoro nie uwzględniono apelacji organu rentowego uznać należało, że ubezpieczona wygrała postępowanie w drugiej instancji. Wysokość kosztów ustalono na podstawie § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1935). Jednocześnie spełniając obowiązek z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. Sąd orzekł z urzędu o odsetkach należnych stronie wygrywającej od przyznanych kosztów.

sędzia Urszula Iwanowska