Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 r. w Szczecinie

sprawy I. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 20 lutego 2013 r. sygn. akt VII U 2282/11

oddala apelację.

SSA Zofia Rybicka - Szkibiel SSA Romana Mrotek SSO del. Beata Górska

Sygn. akt III AUa 323/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z dnia 10 października 2011 r. odmówił I. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia
27 września 2011 r. wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Nadto w ostatnim dziesięcioleciu poprzedzającym datę złożenia wniosku o rentę, tj. w okresie od 22 lipca 2001 roku do 21 lipca 2011 roku, ubezpieczony udowodnił 4 lata, 5 miesięcy i 11 dni okresów ubezpieczenia, zamiast 5 lat wymaganych ustawą.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony I. S. zakwestionował ocenę stanu jego zdrowia wskazując, że jest po operacji kręgosłupa, dwukrotnej operacji cieśni nadgarstka prawego (po czym nastąpił bezwład palca wskazującego, kciuka i palca środkowego) ma mrowienie i drętwienie obu rąk, co ogranicza mu wykonywanie pracy zawodowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 20 lutego 2013 r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu I. S. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 13 sierpnia 2011 r. do 19 marca 2012 r.,
a w pozostałym okresie odwołanie oddalił.

Sąd ustalił, że I. S., urodził się (...)., pracował jako piekarz, kierowca traktora, robotnik magazynowy, pracownik fizyczny, monter - tłoczarz w fabryce resorów samochodowych. W okresie od 18 sierpnia 2010r. do 12 sierpnia 2011 r. ubezpieczonemu przysługiwało świadczenie rehabilitacyjne. Wnioskodawca udowodnił 20 lat, 10 miesięcy i 29 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W ostatnim 10 – leciu poprzedzającym datę złożenia wniosku o rentę, tj. w okresie od 22 lipca 2001 roku do 21 lipca 2011 roku według ustaleń organu rentowego wnioskodawca udowodnił 4 lata, 5 miesięcy i 11 dni okresów ubezpieczenia. U I. S. rozpoznano następujące schorzenia:

- niedomogę statyczno – bólową kręgosłupa szyjnego,

- dyskopatię szyjną C3/C4 leczoną operacyjnie 14 kwietnia 2011 roku, z jednoczesną stabilizacją segmentu C3-C4,

- cieśń nadgarstka prawego leczoną operacyjnie dwukrotnie w 2010 roku, w konsekwencji zaniki mięśni kłębu kciuka i międzykostnego pierwszej przestrzeni śródręcza.

Powyższe schorzenia na dzień badania przez biegłych, tj. 20 marca 2012 roku nie powodują u ubezpieczonego niezdolności do pracy w charakterze pracownika fizycznego. Uwzględniając jednak dotychczasowy charakter zatrudnienia badanego – pracownik fizyczny – jest on całkowicie niezdolny do pracy w okresie roku od zabiegu z dnia 14 kwietnia 2011 roku, tj. od 13 sierpnia 2011 roku (od dnia zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego) do dnia badania przez biegłych, tj. do 19 marca 2012 roku.

Kierując się treścią art. 57 oraz art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2009 r.,
Nr 153 poz. 1227 j.t. z późn. zm.) Sąd Okręgowy uznał odwołanie ubezpieczonego za częściowo zasadne. Celem dokonania ustaleń w przedmiocie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego zdolności do pracy, Sąd I instancji dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu ortopedii, neurologii, neurochirurgii, rehabilitacji leczniczej i medycyny pracy, które to opinie Sąd uznał za trafne, ponieważ są one precyzyjne i wyczerpujące, odpowiadają na postawione pytania, a wnioski z nich płynące są spójne i przekonujące. W oparciu o wymienione opinie Sąd meriti przyjął, że ubezpieczony pracujący jako pracownik fizyczny, był osobą całkowicie, okresowo niezdolną do pracy od 13 sierpnia 2011 r., tj. od dnia zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 19 marca 2012 r., tj. do dnia poprzedzającego dzień badania przez biegłych sądowych. Po tej dacie nie stwierdza się u I. S. ograniczeń funkcji w stopniu niezdolności do pracy i ubezpieczony może podjąć pracę we wcześniej wykonywanych zawodach ze względu na niewielkie ograniczenia ruchomości kręgosłupa szyjnego, brak ograniczeń funkcji ręki prawej oraz niestwierdzenie dyskopochodnej, obiektywnie badanej szyjnej składowej korzeniowej. Ustalenia dokonane w sprawie pozwalają zatem w ocenie Sądu Okręgowego na przyjęcie, że wnioskodawca spełnił przesłanki przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 13 sierpnia 2011 roku do 19 marca 2012 roku, wyznaczone przez przepis art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – był bowiem osobą całkowicie niezdolną do pracy w ww. okresie oraz wykazał 5 lat ubezpieczenia w ostatnim 10 – leciu poprzedzającym datę powstania niezdolności do pracy. Po dniu 19 marca 2012 r., ubezpieczony jest zdolny do pracy w charakterze pracownika fizycznego, a zatem w pozostałym zakresie na podstawie art. 47714 § 1 k.p.c. odwołanie ubezpieczonego należało oddalić.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Zakład Ubezpieczeń Społecznych zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 57 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez przyjęcie, że wnioskodawca spełnia warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego do przyznania renty.

W uzasadnieniu apelujący podniósł, że ze znajdującego się w aktach rentowych raportu ustalenia uprawnień do świadczenia wynika, że wnioskodawca w dziesięcioleciu poprzedzającym datę złożenia wniosku o rentę, tj. w okresie od 22 lipca 2001 r. do 21 lipca 2011 r. udowodnił łącznie 4 lata, 5 miesięcy i 11 dni okresów składkowych i nieskładkowych, przed dniem zaś powstania niezdolności do pracy określonej przez biegłych sądowych na dzień 14 kwietnia 2011 r. liczonej do 14 kwietnia 2001 r. wnioskodawca udokumentował 4 lata, 8 miesięcy i 24 dni okresów składowych i nieskładkowych. Z powyższego wynika, że wnioskodawca nie spełnił jednego z warunków niezbędnych do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy, tj. wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, który winni wykazać ubezpieczeni u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 roku życia.

Podnosząc powyższe zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
i oddalenie odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje

Apelacja organu rentowego okazała się niezasadna.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała kwestia istnienia u ubezpieczonego niezdolności do pracy w okresie od 13 sierpnia 2011 r. do 19 marca 2012 r. oraz stopnia niezdolności ubezpieczonego do pracy. Organ rentowy w apelacji zarzucił jedynie, że ubezpieczony nie posiada wymaganych przez art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 5 lat okresów składowych i nieskładkowych z tytułu ubezpieczeń rentowych, przypadających w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Tymczasem Sąd Okręgowy analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy prawidłowo ustalił, że ubezpieczony wskazany wyżej warunek spełnia, co przy ustaleniu, że jest on całkowicie niezdolny do pracy przez okres roku, skutkowało częściowym uwzględnieniem jego odwołania. Argumentacja organu rentowego w realiach niniejszej sprawy nie ma natomiast żadnych uzasadnionych podstaw.

Wyrażając powyższy pogląd stwierdzić należy, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych pominął w toku zbierania materiału dowodowego dotyczącego kwestii ustalenia ubezpieczonemu prawa do renty fakt, że wyrokiem Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Gryficach z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. IV P 17/08 ustalono, że I. S. w okresie od 1 lutego 2005 r. do 28 maja 2006 r. pozostawał w stosunku pracy z (...) spółka z o.o. w O. (k. 59 akt sprawy). Za ten okres ubezpieczonemu wymieniona spółka wystawiła świadectwo pracy
(k. 35 akt rentowych), które wpłynęło do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 lipca 2010 r. Okres ten, gdy ubezpieczony był pracownikiem i podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych), stanowił okres ubezpieczenia i powinien być uwzględniony przy ustalaniu warunku prawa do renty o którym mowa w art. 58 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Okresu tego organ rentowy bezspornie nie uwzględnił we wskazywanym w apelacji raporcie ustalenia uprawnień ubezpieczonego do świadczenia, który to raport stanowił podstawę do wydania decyzji.

Udowodniony zatem przez ubezpieczonego wskazany wyżej okres składkowy bezspornie mieszczący się w ostatnim dziesięcioleciu przed zgłoszeniem przez ubezpieczonego wniosku o rentę i powstaniem niezdolności ubezpieczonego do pracy powoduje, że wymagany przez art. 58 ust. 2 w zw. z art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych warunek jest spełniony, ponieważ okres składkowy i nieskładkowy przekracza wymagany wymienionym przepisem okres 5 lat (odpowiednio 5 lat, 9 miesięcy i 9 dni liczony od dnia złożenia wniosku oraz 6 lat i 22 dni przed dniem powstania niezdolności do pracy).

Przedstawione wyżej uwarunkowania dotyczące wykazania przez ubezpieczonego okresów składkowych i nieskładkowych, dostrzeżone również przez Sąd Okręgowy, który dopuścił m.in. dowód z wyroku Sądu Rejonowego w Gryficach z dnia 28 stycznia 2009 r. i nie ulega wątpliwości, że miał treść tego wyroku na względzie, powodują bezzasadność zarzutu apelacji organu rentowego, który nie mógł doprowadzić do zmiany wyroku Sądu Okręgowego i z tych przyczyn Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 385 k.p.c.