Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 19 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Anna Polak
Sędziowie:	SSA Romana Mrotek (spr.) SSA Barbara Białecka
Protokolant:	st. sekr. sąd. Edyta Rakowska

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. na rozprawie

sprawy E. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie w sprawie VI U 1983/11 z dnia 22 marca 2012r., o wypłatę emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonej

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 8 kwietnia 2013 r. sygn. akt VI U 74/13

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie apelacyjne.

SSA Romana Mrotek SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka.

Sygn. akt III AUa 400/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 marca 2007 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał E. R. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2007 roku i jednocześnie zawiesił wypłatę świadczenia na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i retach z FUS z powodu kontynuowania zatrudnienia przez ubezpieczoną bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy.

W związku z uchyleniem art. 103 ust. 2a ustawy od dnia 1 lutego 2009 roku organ rentowy podjął wypłatę zawieszonego świadczenia.

Decyzją z dnia 12 października 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na podstawie art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw wstrzymał E. R. prawo do emerytury od dnia 1 października 2012 roku z uwagi na kontynuowanie przez ubezpieczoną zatrudnienia.

Odwołanie E. R. zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie w dniu 22 marca 2012 roku.

Ubezpieczona wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie i wypłatę zaległych świadczeń emerytalnych z odsetkami. Skarżąca powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 roku, zgodnie z którym przepis art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw uznany został na niezgodny z Konstytucją RP.

Organ rentowy nie zajął stanowiska w sprawie.

Wyrokiem z 8 kwietnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił skargę E. R. uzasadniając to tym, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego zakwestionował konstytucyjność przepisu art. 28 tylko w takim zakresie, w jakim znajdował on zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 roku bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Ubezpieczona nabyła prawo do wcześniejszej emerytury od dnia 1 marca 2007 roku, jednak wypłata świadczenia była wstrzymana z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. W związku z tym E. R. nie należy do grupy ubezpieczonych, którym na podstawie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego zachowano prawo do wypłaty emerytury. Dlatego niekonstytucyjność przepisów stwierdzona wyrokiem o sygn. K 2/12 nie ma wpływu na treść wyroku objętego skargą, co skutkowało jej oddaleniem.

Apelację od wyroku wywiodła E. R., która wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez ustalenie prawa do wypłaty emerytury za sporny okres, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. W ocenie skarżącej niezgodne z Konstytucją jest różnicowanie obywateli w oparciu o kryterium czasu przyznania prawa do świadczeń emerytalnych. Zróżnicowanie sytuacji prawnej adresatów danej regulacji prawnej w grupie osób mających odpowiednio długi staż ubezpieczeniowy nie ma racjonalnego uzasadnienia i stanowi naruszenie zasady równości.

Pismem procesowym z dnia 15 listopada 2013 roku E. R. cofnęła apelację od wyroku Sądu Okręgowego i podniosła, że nie jest już zainteresowana dalszym kwestionowaniem decyzji organu rentowego.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 391 k.p.c., w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu, a gdy cofnięcie apelacji nastąpiło przed sądem pierwszej instancji, postępowanie umarza sąd pierwszej instancji.

Sąd Apelacyjny nie uznał cofnięcia środka odwoławczego za niedopuszczalne w trybie art. 469 k.p.c., bowiem czynność ta nie naruszała słusznego interesu ubezpieczonej. Wobec jednoznacznego stanowiska skarżącej i braku interesu w dalszym kwestionowaniu rozstrzygnięcia, sąd drugiej instancji na podstawie art. 391 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne.