Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie

III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w osobie:

Przewodnicząca	Sędzia SA Jolanta Hawryszko

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 grudnia 2024 r. w S.

sprawy L. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wyrównanie emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie z dnia 20 lipca 2023 r., sygn. akt VI U 370/22

oddala apelację.

SSA Jolanta Hawryszko

III AUa 404/23

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie z odwołania ubezpieczonego L. J. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 8 lipca 2022 roku znak (...) przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. o wyrównanie emerytury, wyrokiem z 20 lipca 2023 oddalił odwołanie i przyznał koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu z urzędu.

Sąd Okręgowy oparł rozstrzygnięcie na postawie następujących ustaleń.

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z 17.02.2003 r. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty rolniczej od 1.01.2003 r.

Ubezpieczony dnia 29.10.2015 złożył wniosek o emeryturę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. ZUS decyzją z 30.11.2015 przyznał emeryturę od (...) tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

KRUS pismem z 10.12.2015 r. odmówił ubezpieczonemu prawa do zbiegu świadczeń na podstawie przepisów ustawy z 20.12.1990 r. ubezpieczeniu społecznym rolników, ponieważ otrzymywana renta rolnicza jest wyższa od przyznanej emerytury przez ZUS, a zatem świadczenie to będzie nadal wypłacane przez KRUS.

ZUS decyzją z 12.05.2016 r., wykonując wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z 31.03.2016 r., VI U 37/16 przeliczył emeryturę ubezpieczonego wskazując, że została podwyższona do kwoty najniższej emerytury od 12.10.2015 r., do kwoty 880,45 zł, a od 01.03.2015 r. wyniesie 882,56 zł. Jednocześnie poinformowano, że wypłata świadczenia zostaje zawieszona z uwagi na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia, gdyż może być wypłacane tylko jedno – wyższe lub wybrane przez ubezpieczonego.

KRUS decyzją z 29.08.2017 r. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury rolniczej wskazując, że nie udowodnił 25 lat ubezpieczenia emerytalno-rentowego (udowodnił natomiast 24 lata 8 miesięcy i 15 dni); renta rolnicza brutto 1130,85 zł jest korzystniejsza od przyznanej przez ZUS emerytury brutto 882,56 zł, zatem renta będzie nadal wypłacana.

Ubezpieczony w dniu 3.06.2020 r. wniósł o przyznanie emerytury rolniczej, dołączając świadectwo szkolne (k. 159 akt KRUS). Decyzją z 2.06.2020 r. otrzymał prawo do emerytury rolniczej od 1.06.2020 r. Renta rolnicza została wstrzymana od 1.07.2020 r.

ZUS - wykonując wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z 28.01.2020 r. VI U 517/18 - decyzją z 26.03.2020 r. przeliczył emeryturę z FUS od 12.10.2015 r. Decyzją z 31.07.2020 r. ZUS wznowił wypłatę emerytury od 1.07.2020 r. tj. od miesiąca, w którym otrzymano informację o przyznaniu emerytury rolniczej w KRUS (k. 70 akt ZUS).

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim, w sprawie VI U 593/20 postanowieniem z 19.11.2020 r. uznał odwołanie ubezpieczonego za wniosek o wypłatę emerytury za okres od 10.12.2015 do 1.07.2020 i przekazał sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w G. do rozpoznania (k. 87 akt ZUS). Ubezpieczony domagał się wypłaty świadczenia za ww. okres z uwagi na błąd urzędników ZUS, który spowodował zawieszenie jego emerytury w ZUS. Podniósł, że w państwie prawa nie mogą występować sytuacje, że dokumenty złożone w sądzie i ZUS są niedostępne do wglądu dla innej instytucji – w jego sytuacji przez KRUS, a on jako obywatel ponosi tego konsekwencje.

Decyzją z 22.12.2020 r. ZUS wykonując orzeczenie sądu, odmówił podjęcia wypłaty emerytury za okres od 10.12.2015 do 30.06.2020 podając, że we wskazanym okresie ubezpieczony mógł otrzymywać tylko jedno świadczenie, wyższe lub wybrane przez niego (k. 94 akt ZUS).

ZUS decyzją z 20.01.2022 r. podjął wypłatę emerytury od 1.06.2020 roku, tj. od nabycia prawa do emerytury rolniczej z KRUS. Zaskarżoną w sprawie decyzją z 8.07.2022 r., ZUS ponownie odmówił prawa do podjęcia wypłaty emerytury za okres od 12.10.2015 do 31.05.2020.

Sąd Okręgowy nie uwzględnił odwołania.

Sąd rozważył, że ubezpieczony zarzucił organowi, że od 12.10.2015 do 31.05.2020 był uprawniony do pobierania emerytury z ZUS i KRUS. Jednak ZUS nie chciał zwrócić ubezpieczonemu świadectwa szkolnego, które było niezbędne do otrzymania emerytury z KRUS już w 2015 roku. Wobec czego ubezpieczony otrzymał najniższą rentę z KRUS, za co ZUS ponosi winę.

Warunki nabywania prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego, zasady ustalania wysokości tych świadczeń, a także zasady i tryb ich przyznawania oraz wypłaty określa ustawa z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2023 poz. 1251). W myśl art. 133 ust. 1 w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3 oraz za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. W postanowieniu z 1.03.2022 Sąd Najwyższy w sprawie II USK 485/21 wskazał, że określenie błąd organu rentowego obejmuje sytuacje, w których organ rentowy miał podstawy do przyznania świadczenia, lecz z przyczyn leżących po jego stronie tego nie uczynił. Za takie przyczyny można uznać wszelkie zaniedbania tego organu, każdą obiektywną wadliwość decyzji, niezależnie od tego, czy jest ona skutkiem zaniedbania, pomyłki, celowego działania organu rentowego, czy też rezultatem niewłaściwych działań pracodawców albo wadliwej techniki legislacyjnej i w konsekwencji niejednoznaczności stanowionych przepisów. Oznacza to, że przedmiotowe pojęcie obejmuje również niedopełnienie obowiązku działania z urzędu na korzyść osób uprawnionych do świadczeń emerytalno-rentowych. Błędy organu rentowego mogą zatem polegać na błędach w wykładni lub niewłaściwym zastosowaniu prawa oraz błędach w ustaleniach faktycznych, będących skutkiem naruszenia przepisów proceduralnych.

W sprawie ubezpieczony nie powołał się na błąd organu w ustaleniu prawa do świadczenia czy jego wysokości tylko na okoliczność, że ZUS nie wydał świadectwa.

Zgodnie z art. 134 ust. 1 pkt 1 ustawy wypłatę świadczeń wstrzymuje się, jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa. W niniejszej sprawie ZUS przyznał skarżącemu prawo do emerytury, które następnie zawiesił z uwagi na otrzymywanie przez niego renty rolniczej. W sytuacji zbiegu prawa do więcej niż jednego świadczenia, może być wypłacane tylko jedno – wyższe lub wybrane przez ubezpieczonego (art. 95 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, art. 33 ustawy o ubezpieczaniu społecznym rolników). Skoro zatem L. J. otrzymywał rentę w wyższej wysokości niż przyznana emerytura, ZUS był zobowiązany zawiesić jej wypłatę.

W myśl art. 134 ust. 2 pkt 2 ustawy wstrzymanie wypłaty świadczeń następuje poczynając od miesiąca, w którym została wydana decyzja o wstrzymaniu wypłaty w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, albo od następnego miesiąca, jeżeli wcześniejsze wstrzymanie wypłaty nie było możliwe. Na podstawie powołanego przepisu ZUS zawiesił wypłatę świadczenia w decyzji z 30.11.2015 roku.

Natomiast w myśl art. 135 ust. 1 i 3 ustawy w razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu, z uwzględnieniem ust. 2. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu rentowego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym je wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu o jej wznowieniu. Ubezpieczony nabył prawo do emerytury rolniczej od 1.06.2020 r., zaś ZUS tę informację otrzymał 13.07.2020 r., co się przełożyło na wznowienie wypłaty świadczenia emerytalnego z uwagi na informację KRUS, że odwołujący ma prawo do pobierania świadczeń. Sąd wskazał, że ubezpieczony nie powołał się na błąd organu tylko na to, że ZUS nie wydał mu świadectwa szkolnego. Jak wynikało ze sprawy VI U 37/16, świadectwo szkolne zalegało w tych aktach od grudnia 2015 do grudnia 2020 . Ubezpieczony zwracał się do ZUS o świadectwo, ale organ wskazywał, że go nie posiada.

Poza tym, ZUS w toku postępowania zwracał się do KRUS, czy renta rolnicza otrzymywana przez ubezpieczonego jest nadal dla niego korzystna, co KRUS potwierdzał, natomiast ubezpieczony miał prawo do świadczenia wybranego bądź korzystniejszego. Sąd Okręgowy ocenił, że skarżący zarzucił urzędnikom ZUS zawinienia na podstawie przepisów art. 417 k.c. i 415 k.c. i wskazał, że sąd ubezpieczeń rozpatruje odwołanie od decyzji, czyli tylko wtedy gdy jest rozstrzygnięcie ZUS i dotyczy ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Natomiast stosownie do art. 417 k.c. § 1. Jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie aktu normatywnego, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu niezgodności tego aktu z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą.§ 2. Jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu ich niezgodności z prawem, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Odnosi się to również do wypadku, gdy prawomocne orzeczenie lub ostateczna decyzja zostały wydane na podstawie aktu normatywnego niezgodnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą.§ 3. Jeżeli szkoda została wyrządzona przez niewydanie orzeczenia lub decyzji, gdy obowiązek ich wydania przewiduje przepis prawa, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu niezgodności z prawem nie wydania orzeczenia lub decyzji, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. § 4. Jeżeli szkoda została wyrządzona przez niewydanie aktu normatywnego, którego obowiązek wydania przewiduje przepis prawa, niezgodność z prawem niewydania tego aktu stwierdza sąd rozpoznający sprawę o naprawienie szkody. Roszczenia wynikające z kodeksu cywilnego nie należą do właściwości sądu ubezpieczeń i w niniejszej sprawie taka droga również nie przysługuje. W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy nie zajmował się odszkodowaniem, gdyż nie był do tego uprawniony, natomiast ubezpieczony był zawodowo reprezentowany i to w gestii pełnomocnika było dokonywanie stosownych pouczeń w tym zakresie.

Apelację od wyroku złożył ubezpieczony, zaskarżając wyrok w punkcie I. Ubezpieczony zarzucił naruszenie art. 133 ust. 1 pkt 2 k.p.c. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez jego niezastosowanie i niewyrównanie świadczeń, mimo iż odwołujący wskazał jako błąd organu rentowego niewydanie w terminie świadectwa szkolnego oraz uniemożliwienie przedłożenia we właściwym postepowaniu o przyznanie świadczenia. W oparciu o powyższy zarzut ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I przez zmianę decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 8 lipca 2022 r. znak (...) i przyznanie odwołującemu się wypłaty emerytury za okres od 12 października 2015 r. do 31 maja 2020 r.

Sąd Apelacyjny rozważył sprawę i uznał, że apelacja była niezasadna.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, przy bezsporny stanie faktycznym sprawy i w kontekście roszczenia ubezpieczonego, Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował prawo materialne i w oparciu o przesłanki tego prawa, trafnie ocenił okoliczności sprawy.

W szczególności – wbrew twierdzeniu apelującego - Sąd Okręgowy właściwie zastosował w sprawie art. 133 ust. 1 pkt 2 k.p.c. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i w oparciu o przesłanki prawne, uznał że stan faktyczny sprawy nie wpisywał się w normę prawną przepisu, zatem brak było postaw faktycznych do uznania błędu organu. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego. Należy zauważyć, że apelujący nie wskazał, która z decyzji - poprzedzających wydanie spornej decyzji odmawiającej podjęcia wypłaty emerytury za okres od 12.10.2015 do 31.05.2020 - była obarczona błędem organu. Z trafnych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał w sprawie ubezpieczonego kolejne decyzje z dnia:

1.  30.11.2015 r. przyznającą emeryturę od 12.10.2015 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego; Zakład zawiesił wypłatę świadczenia z uwagi na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia;

2.  12.05.2016 r. - wykonując wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z 31.03.2016 r., VI U 37/16 - przeliczył emeryturę wskazując, że została podwyższona do kwoty najniższej emerytury od 12.10.2015 r.; wypłata świadczenia zawieszona z uwagi na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia;

3.  26.03.2020 r. - wykonując wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z 28.01.2020 r., VI U 517/18 - przeliczył emeryturę od 12.10.2015 r.;

4.  31.07.2020 r. o wznowieniu wypłaty emerytury od 1.07.2020 r. tj. od miesiąca, w którym otrzymano informację o przyznaniu emerytury rolniczej w KRUS;

5.  20.01.2022 r. o podjęciu wypłaty emerytury od 1.06.2020 r. tj. od nabycia prawa do emerytury rolniczej z KRUS.

Ubezpieczony nie zakwestionował żadnej z decyzji jako błędnej. W ocenie Sądu drugiej instancji wszystkie te decyzje były prawidłowe, a w szczególności co do daty podjęcia wypłaty świadczenia emerytalnego z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie miał, bowiem podstaw do podjęcia wypłaty emerytury od roku 2015, ponieważ bezsprzecznie od roku 2003 ubezpieczony pobierał rentę z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – art. 33 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników – i stan ten trwał przez cały okres od 12.10.2015 do 31.05.2020. Ubezpieczony nie wyjaśnił, na czym polegał błąd tych ww. decyzji i rzecz jasna nie mógł tego uczynić, ponieważ Zakład Ubezpieczeń Społeczny, wydając wymienione decyzje w określonym stanie faktycznym, istniejącym w dacie wydawania decyzji, żadnego błędu nie popełnił. Brak zatem przesłanki prawnej z art. 133 ust. 1 pkt 2 k.p.c. ustawy o emeryturach i rentach.

Sąd Apelacyjny nie ma wątpliwości, że w sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, gdy odmowa prawa lub przyznanie prawa do niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego. Organ przyznawał ubezpieczonemu świadczenia w prawidłowej wysokości, ewentualnie po korekcie wysokości dokonanej wyrokiem sądu i nie odmówił prawa do świadczenia emerytalnego.

Natomiast odrębnym zagadnieniem – od ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości - jest instytucja prawna wypłaty świadczenia (Rozdział 3. Ogólne zasady wypłaty świadczeń), w tym wstrzymania wypłaty i wznowienia wypłaty świadczenia wstrzymanego, na podstawie art. 134 i art. 135 ustawy o emeryturach i rentach. Organ po spełnieniu warunków z art. 134 ustawy o emeryturach i rentach ma obowiązek wstrzymać wypłatę świadczenia, a wznowienie wypłaty następuje po ustania przyczyny powodującej wstrzymania wypłaty wg art. 135 ustawy emerytalnej. W takim przypadku nie mamy jednak do czynienia z błędem w rozumieniu art. 133 ust. 1 pkt 2 k.p.c. ustawy o emeryturach i rentach.

Wbrew zarzutom apelacji, w sprawie nie doszło więc do naruszenia art. 133 ust. 1 pkt 2 k.p.c. ustawy o emeryturach i rentach i dlatego wyrok sądu pierwszej instancji jest prawidłowy.

Natomiast jeśli chodzi o zasadność wstrzymania wypłaty i podjęcia wypłaty emerytury przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, to bezspornie w roku 2015, kiedy ubezpieczonemu przyznano prawo do emerytury w systemie powszechnego ubezpieczenia, nie miał prawa do emerytury rolniczej. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z 29.08.2017 roku odmówiła ubezpieczonemu prawa do emerytury rolniczej wobec nieudowodnienia 25 lat ubezpieczenia emerytalno-rentowego (udowodnił natomiast 24 lata 8 miesięcy i 15 dni). Dopiero w 2020 roku ubezpieczony wniósł o przyznanie emerytury rolniczej, dołączając świadectwo szkolne. KRUS decyzją z 22.06.2020 roku przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury rolniczej od 01.06.2020 r., zaś renta rolnicza została wstrzymana od 01.07.2020. W konsekwencji ZUS decyzją z 31.07.2020 r. wznowił wypłatę emerytury od 1.07.2020 r. tj. od miesiąca, w którym otrzymano informację o przyznaniu emerytury rolniczej w KRUS, po czym kolejną decyzją z 20.01.2022 r. podjęto wypłatę emerytury od 1.06.2020 r. tj. od nabycia prawa do emerytury rolniczej z KRUS. Decyzja ZUS była zgodna z art. 33 ust. 2a ustawy o ubezpieczaniu społecznym rolników, który stanowi, że przepisów dotyczących zbiegu prawa do emerytury i renty nie stosuje się do osób uprawnionych jednocześnie do emerytury rolniczej oraz do emerytury przyznanej na podstawie art. 24 ust. 1, art. 24a lub art. 184 przepisów emerytalnych.

Wobec zaistniałych okoliczności, Sąd Apelacyjny nie miał wątpliwości co do prawidłowości decyzji organu. W spornym okresie od 12.10.2015 do 31.05.2020 ubezpieczony mógł otrzymywać tylko jedno świadczenie wyższe lub wybrane przez niego, zaś ZUS wznowił wypłatę od nabycia prawa do emerytury rolniczej, bo tylko wtedy ubezpieczony mógł pobierać te dwa świadczenia jednocześnie. Niewątpliwie prawo do emerytury rolniczej ubezpieczony nabył od dnia 1.06.2020 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku i nie otrzymywał tej emerytury wcześniej, a przy tym, pierwszy wniosek o emeryturę rolniczą ubezpieczony złożył w roku 2017, a nie w 2015.

Niezależnie od powyższej oceny prawnej, przesądzającej rozstrzygnięcie sprawy, Sąd Apelacyjny miał na uwadze, że ubezpieczony upatrywał błąd ZUS, w tym że organ nie wydał ubezpieczonemu świadectwa szkolnego, które w przekonaniu ubezpieczonego znajdowało się w aktach ZUS. Ubezpieczony wywodził, że wskutek braku świadectwa szkolnego, doszło do wydania decyzji emerytalnej przez KRUS z opóźnieniem, ponieważ posiadanie świadectwa szkolnego skutkowało spełnieniem wymogu stażu do emerytury rolniczej. Rzecz jednak w tym, że z akt sprawy prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim, sygn. VI U 402/22 (sprawa ta została połączona z przedmiotową sprawą) wynika, że ubezpieczony w dniu 9.08.2022 r. złożył odwołanie od decyzji z 8.07.2022 r. wskazując, że czuje się oszukiwany przez ZUS. W aktach tej sprawy znajduje się pismo ze sprawy Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp., z którego wynika, że Sąd Okręgowy w dniu 2.12.2020 w sprawie sygn. VI U 37/16 z odwołania ubezpieczonego przeciwko (...) Oddział w G. W.., zwrócił po wykorzystaniu oryginał świadectwa szkolnego z dnia 24 czerwca 1966 r., które to świadectwo ubezpieczony w oryginale złożył do akt sprawy sądowej wraz z odwołaniem z 17.12.2015 r. w przedmiocie ustalenia kapitału początkowego (k.70 akt). ZUS dysponował odpisem odwołania i kserokopiami załączonych do odwołania dokumentów, w tym świadectwa szkolnego. Ubezpieczony nie dołączył tego świadectwa szkolnego do wniosku o emeryturę złożonego w ZUS w dniu 29.10.2015.

Ubezpieczony pismem z dnia 9.02.2018 r. zwrócił się z prośbą do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przesłanie oryginału świadectwa szkolnego z Technikum (...) we W. oraz świadectwa pracy z (...) J. oraz (...) N. z potwierdzeniem pracy w warunkach szkodliwych (k. 55 akt ZUS tom I). W odpowiedzi, pismem z dnia 27.02.2018 r. organ poinformował, że termin wydania oryginałów dokumentów ulega przesunięciu do powrotu akt z Sądu. Następnie pismem z dnia 16.04.2018 r. organ wskazał, że nie posiada w aktach oryginałów żądanych dokumentów. Ponownie pismem z dnia 14.04.2018 r. L. J. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. o przesłanie m.in. świadectwa szkolnego z 5-letniego Technikum (...) we W. (k. 57 akt ZUS tom I). W odpowiedzi organ wskazał, że w aktach brak jest oryginalnego świadectwa z Technikum (k. 59 akt ZUS tom I). Natomiast w aktach ZUS t. II, k.15 znajduje się kserokopia świadectwa szkolnego, dołączonego do kserokopii odwołania od decyzji z 27.11.2015 r. w przedmiocie ustalenia kapitału początkowego, złożonego w dniu 23.12.2015 r. W dniu 3.06.2020 r. ubezpieczony w ZUS Inspektorat w S. otrzymał kserokopię przedmiotowego świadectwa ukończenia pierwszej klasy Technikum(...) we W. (k. 99 akt ZUS tom I). W aktach KRUS (k.160) również znajduje się kserokopia świadectwa szkolnego złożona w dniu 3.06.2020 r.

Zatem, nie miał racji ubezpieczony, że to z winy ZUS nie otrzymał emerytury rolniczej w roku 2015, ponieważ organ bezprawnie odmawiał wydania z akt ubezpieczeniowych świadectwa szkolnego. Organ wiarygodnie wyjaśnił, że nie posiadał świadectwa szkolnego w oryginale. Oryginał świadectwa szkolnego z dnia 24 czerwca 1966 r. ubezpieczony złożył do akt sprawy sygn. VI U 37/16 wraz z odwołaniem z 17.12.2015 r. Sąd Okręgowy zwrócił po wykorzystaniu oryginał świadectwa szkolnego dopiero w dniu 2.12.2020 r. Skoro ubezpieczony złożył oryginał świadectwa szkolnego do akt sprawy sądowej, to do Sądu powinien zwrócić się o zwrot tego dokumentu. Nic nie stało na przeszkodzie, by o zwrot dokumentu wystąpił odpowiednio wcześniej.

Wobec powyższego, na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Apelacyjny oddalił apelację ubezpieczonego.

SSA Jolanta Hawryszko