III AUz 61/16 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Szczecinie z 2016-08-24
Sygn. akt III AUz 61/16
POSTANOWIENIE
Dnia 24 sierpnia 2016 r.
Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSA Beata Górska (spr.) |
|
Sędziowie: |
SSA Urszula Iwanowska SSA Edyta Buczkowska - Żuk |
po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym
sprawy S. T.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
na skutek zażalenia ubezpieczonego
na postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt VII U 600/14
p o s t a n a w i a :
oddalić zażalenie
SSA Urszula Iwanowska SSA Beata Górska SSA Edyta Buczkowska - Żuk
Sygn. akt III AUz 61/16
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2016 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych podjął zawieszone postępowanie (pkt I) oraz umorzył postepowanie w sprawie (pkt II).
Sąd I instancji wskazał, że ubezpieczony S. T. wniósł odwołanie od decyzji odmawiającej mu przyznania prawa do renty z uwagi na nieudowodnienie 5 letniego okresu składkowego w ustawowo wskazanych dziesięcioleciach. Ubezpieczony w odwołaniu podniósł, że od września 2009 r. był zatrudniony w (...) w L.. Po przeprowadzeniu postępowania w przedmiocie ustalenia stażu ubezpieczeniowego wraz z okresami zagranicznymi organ rentowy wydał decyzję z 30 października 2015 r. przyznającą ubezpieczonemu prawo o renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1sierpnia 2013 r. Decyzją z 1 marca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podjął wypłatę renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 sierpnia 2013 r. do 28 lutego 2019 r.
Mając na uwadze treść art. 477 13 k.p.c. oraz art. 355 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy postępowanie umorzył.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł ubezpieczony, zarzucając naruszenie art. 57 ust. 1 i art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. Skarżący domagał się zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez uchylenie rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania zawartego w pkt 2 postanowienia. Ewentualnie domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia w części stanowiącej rozstrzygnięcie o umorzeniu postępowania zawarte w pkt 2 i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego jej rozpatrzenia oraz zasądzenia od organu rentowego na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, że zostało mu przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy z dniem 1 sierpnia 2013 r., błędnie przyjmując że niezdolność ta powstała w dniu 4 maja 2013 r., podczas gdy niezdolność ta powstała podczas pobytu w Anglii we wrześniu 2009 r. W ocenie ubezpieczonego podjęcie zawieszonego postępowania jest konieczne, gdyż umożliwi wydanie orzeczenia o przyznaniu prawa do renty za okres od września 2009 r. do 1 sierpnia 2013 r. S. T. wskazał także, że ze względu na rodzaj choroby i wynikające z tego faktu rzeczywiste ograniczenie jego zdolności do podejmowania czynności prawnych, nie złożył w 2009 r. wniosku o rentę. Uczynił to niezwłocznie po ustąpieniu tych okoliczności i zakończeniu określonego etapu leczenia.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.
W myśl przepisu art. 477 13 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez Sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji nie ma wpływu na bieg sprawy.
W rozpoznawanej sprawie nie ulega wątpliwości, że organ rentowy, poprzez wydanie decyzji z 30 października 2015 r. i z 1 marca 2016 r. zaspokoił roszczenia ubezpieczonego w całości, gdyż w odwołaniu od decyzji z 27 listopada 2013 r. ubezpieczony żądał przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Stąd też wydanie przez organ rentowy w toku sprawy decyzji z 30 października 2015 r. przyznającej ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 sierpnia 2013 r. oraz wydanie decyzji z 1 marca 2016 r. mocą której podjęto wypłatę ubezpieczonemu renty od momentu nabycia do niej uprawnień stanowiło podstawę do umorzenia postępowania na podstawie cytowanego wyżej przepisu art. 477 13 k.p.c.
Jak słusznie zauważył Sąd pierwszej instancji, w zakresie wypłaty wszystkich świadczeń z ubezpieczeń społecznych obowiązuje ogólna reguła, wynikająca z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2016, poz. 887), zgodnie z którą świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Co prawda w myśl art. 100 tej ustawy, prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, albowiem prawo do świadczenia powstaje ex lege (a nie z mocy decyzji organu rentowego) w dniu spełnienia ustawowych warunków (zob. przykładowo wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2001 r., II UKN 136/00, OSNAPiUS 2002, Nr 18, poz. 441), poza wyjątkiem z art. 100 ust. 2 powołanej ustawy (w sprawie niniejszej nieistotnym). Samo spełnienie warunków wymaganych do nabycia prawa do świadczenia nie rodzi po stronie organu rentowego zobowiązania z tytułu powstałego świadczenia, gdyż zależy to od złożenia przez zainteresowanego stosownego wniosku. Ustawa o emeryturach i rentach z FUS odróżnia bowiem moment powstania prawa od momentu wypłaty świadczenia. Ogólną zasadą prawa ubezpieczeń społecznych jest bowiem wypłata świadczenia na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury/renty, lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Istotna jest zatem data wystąpienia z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia.
Tymczasem wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do renty w dniu 14 sierpnia 2013 r., wobec czego prawidłowo organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu niezdolności i podjął wypłatę świadczenia od 1 sierpnia 2013 r., a więc od miesiąca, w którym został zgłoszony wniosek o rentę. Ponieważ obowiązujące przepisy nie przewidują odstąpienia od tej zasady i możliwości przyznania świadczenia za okres wcześniejszy przed złożeniem wniosku, brak było podstaw do przyznania wnioskodawcy prawa do renty za okres od września 2009 r. do 1 sierpnia 2013 r. Należy podkreślić, że przepisy prawa ubezpieczeń społecznych mają charakter bezwzględnie obowiązujący i nie mają na ich gruncie zastosowania zasady współżycia społecznego, a więc nie ma możliwości odstępstwa od istniejących regulacji prawnych, z uwagi na szczególne okoliczności życiowe świadczeniobiorców. Tym samym powoływane przez wnioskodawcę okoliczności dotyczące jego sytuacji zdrowotnej i życiowej nie mogą odnieść skutku.
Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., oddalił zażalenie jako bezzasadne.
SSA Urszula Iwanowska SSA Beata Górska SSA Edyta Buczkowska - Żuk
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację: Beata Górska, Urszula Iwanowska , Edyta Buczkowska-Żuk
Data wytworzenia informacji: